Alle inzendingen over sterkte

Waar zwakheid en weerbarstigheid elkaar bestrijden in een ziekte opzoek naar evenwicht. Met geloof in hulp van God zal ik dit dragen. Mij geschiede naar uw woord. De tijd door God gegeven, zal ik voleinden; zolang dit aardse leven zich voltrekt. Doorleefd gebed gesterkt tot aan het einde hoopvol wachtend tot ik samen val met Hem.…

Er is op de aardbol - dat moet je geloven - een plek om te loven voor jong en voor oud Er is in de wereld - dat moet je vertrouwen - een plek om te bouwen waar grond zich ontvouwt Zoekt, gij zult vinden die plek om te zaaien, het graan te zien zwaaien omdat het van je houdt…

Ik kan je pijn niet voelen Ik kan je pijn niet dragen Als dat kon dan zou ik het van je pakken Om je een moment van rust te geven Zodat je je weer op kunt laden Ik kan je alleen maar blijven steunen Je een luisterend oor geven Een moment van stilte om samen aan hem te denken Een anekdote over hem daar we samen om moeten lachen want hij…

Stralende, zomerse septemberdagen ze lijken te vervagen Donker is het door verdriet Naderend onheil aan de einder Het gouden licht verbleekt Een ijzige mist lijkt op te doemen De hoop vervlogen, het afscheid onafwendbaar En toch zal het worden doorstaan En komt er een moment dat het goud weer helder wordt. Het afgesneden zijn zal…

Vandaag Val je niet Op Iets of iemand Trekt je op Tot boven het maaiveld En tot je verbazing Zit je kop er nog op…

als schaduwen duisteren in tijden van verdriet herinner dan de mooie dingen die je even niet meer ziet weet dat na elke nacht de zon weer warmt met licht om je tranen te drogen van binnen en op je gezicht…

de mildheid van de regen is nog even weggebleven de pruim schudt zijn takken en kijkt meewarig de heg voorbij fluitekruid wuift wit terwijl riddersporen star onbewegelijk roestbruin met hun ijzige blik verdrogen boerenwormkruid gele teint bundelt zijn knopjes druk insekten werend verlangend naar de zon tegenover deze natuur huilen…

Hoor de wind die de takken buigt tot pijnlijke kromming. De woudreus kreunt vervaarlijk maar strekt steeds weer zijn rug. Keert in nieuwe staat terug. Om verder te buigen. Verder dan voorheen. Om zich weer opnieuw op te richten maar niet te barsten. Trots trotseert hij tegenslagen. En draagt nieuwe vruchten.…

ik lig alweer met mijn tanden op straat, maar het geeft niet want ik geef niet op te geven om omdat dat nou eenmaal in mijn natuur ligt ik sta op, stof af koop nieuwe en ga door zo gaat dat, ik kan niet anders ergens is dat voor mij beslist…

In vrijheid ongebonden leg ik mijn harnas neer verzorg mijn diepe wonden verzacht mijn harten zeer emoties laaien op gestreden in de tijd gedreven tot de top van een geleden strijd warmte wordt gegeven nieuwe tijden breken aan laat ons weer gaan leven met de zon in ons bestaan…

De bergen zijn niet hoger dan jij denkt er is altijd een weg om ze te beklimmen als het je niet alleen lukt doen we het samen je kunt de maan niet aanraken maar laat in gedachten de maan jou verlichten hij schijnt niet voor niks hij schijnt ook voor jou De storm in jou hoofd gaat niet liggen maar maak gebruik van de wind geef je zorgen…

er lag iets op levers te drijven, gevuld tot overvol aan het gezond verstand met ons harlekijnen gelach spraken wij af bij het driemutsenpunt van humor, ernst en ironie betaalden goedgeluimd het gelag, als symbolische payage om de onbewaakte grens: een mensenleven over te steken het leverbootje zonk meteen, wij zetten onze jokers…

Ik houd niet van haar Hekel haar geur Glad gezegd Okselfris is mijn odeur Heb hier oud nieuws vergaard Het mes heeft niet gespaard Sneed van twee zijden Ik laat u niet langer lijden. Ik scheer mij weg Verlaat u met heg noch steg.…

Neen, mij krijgt u er niet onder. Ook zult u mij niet breken, wat u probeert met al dat gedonder. Ik ben sterk, dat is wel gebleken. Rampspoed zaaiend met duivelse precisie. Het zal niet gelukken, Uwe addergebroed! Want humor en lach is mijn divisie En ik krijg liefde in overvloed Staande blijf ik met hernieuwde kracht Geen honende uitdaging…

omzichtig zet ik een kroon van scherven op en lijk bestand vlij me bloot in de vijzel het stampt en draait met stoten met open ogen maakt het onzichtbare krassen als het schrijnt en sijpelt dan pas diggelen; bijeenvegen; hard worden; zacht zijn…

Wanneer ik de hoornen zie lichten over de barricades van je leven sluit ik mijn ogen en zie je stille tranen van binnen Wanneer ik de witte vachten voel langsstrijken onder mijn handen en de eenhoornigen mijn ogen vertederen wens ik je alle sterkte toe Wanneer ik in hun ogen kijk, eenhoornen van de nacht, schitteren zij nog mooier dan…

Het leven is geven, het leven is nemen het leven is geluk, en ook problemen. Het leven is lachen, het leven is huilen, het leven is hobbels, het leven is kuilen. Het leven is blijdschap, het leven is verdriet. Hoe iemands leven is, dat zie je meestal niet.…

Hier zit ik dan herschrijf 't lied van verdriet dat ik nooit zingen wilde M'n emoties draaien rondes door m'n hoofd nimmer geloofd dat zingen m'n gedachten stilde Ik volg de noten schrijf mijn woorden op akkoorden waarvan ik nooit dacht ze te spelen Maar toch doe ik 't ik zing en schrijf blijf dolen op nieuw gevoel dat ik…

ik zag de bergen langzaam aan verdwijnen heuvels glooiden nog maar kaalheid was aan het verschijnen we klommen vroeger hand in hand en steen voor steen geen pas was ons te smal we gingen samen er doorheen tot jij je eigen paden koos mij wenkte om te komen eerst was ik boos want we hadden samen onze dromen ook ik dacht aan omhoog…

Ga door, vecht! Wie je liefhad heeft je toch allang verlaten. Wat je zeggen wilde, is gezegd. Laat anderen maar praten. Ga door, geloof! Nu wat je vasthield wankelt, bleek wie je vertrouwde doof, liefde anders dan het leek. Ga door, weet! Dat je staan zult na vandaag. Hoop... vertrouw, jezelf als je nooit deed, en zoals ik jou.…

Het is winter en zomer geweest, zachte dagen die met uitgestrekte hand ons offers brachten. Wij zaten eromheen en proefden de wijn, de kaas, het brood, de kruiden. Warmrood de vruchten en vreugden, de jubel van lief en geliefde, de triomf van bekrachtiging, kinderen, onze kinderen, mensen een stap verder dan wij. Het is oorlog en vrede geweest…

ik schrijf met wit en kleur het donker licht wimpel met het blad een waaier als levenskoord omspannen weeft het web een toverwoord en huilt meerstemmig in de nacht waar haar tranen samenkomen in een kinderlach gebundeld…

Ik wil mijn armen om je heen mijn kloppend hart tegen het jouwe je dan vertellen dat ik je mis met je wil huilen om wat er is jouw tranen door de mijne voelen als angst en hoop ons overspoelen er samen met jou aan beginnen aan onze angst heel diep van binnen…

De morgen plooit zo moeilijk open. Niet dat de zon niet begint, de schaduwen geven weer diepte tussen de blaren en van grauw worden de papavers rood. Niet aan het licht, niet aan de verre geluiden, niet aan het zwijgen van de vogels. Gelijk altijd is alles hier aanwezig in al zijn gemis, de schuld van gebreken, van ongekende afwezigheden…

Dag mensje, Al ken ik je niet Weet niets van wat er speelt in je hoofd. Het is mogelijk een wirwar in je denken Zoekend naar een evenwicht Zwevend gevoel: tussen zalig en gebroken Dan zeg je, mensje : ”waarom?”. Nu pijn, dan weer vreugd Soms echt euforie Van een dip tot diep dal Tot diep in een kloof, e en gevoel dat er nooit mocht zijn…

in rust en vertrouwen je weg vervolgen niet bij elke moeilijkheid stil blijven staan vreugd en verdriet durven te accepteren er zelfs iets van leren dat geeft je een kracht die niemand je afneemt…

De Here is uw Herder en uw Hoeder, waakt over u zonder oponthoud... Als u onder het mes gaat lieve moeder, weet ik dat u op Hem vertrouwt... wat een beproeving lieve mama wat een vrees'lijk zware strijd dat u dit nog mee moet maken en dat u nu zo heel erg lijdt... Nog twee zware nachten wachten zes nachten geen oog dicht gedaan…

de avond is gevallen een vogel zingt zijn laatste lied en roept hiermee de andere vogels een welterusten toe de zon is haast ten onder haar glans gespiegeld, door de maan, heeft in de nacht een zilveren gloed en mogen wij, als mensen weten: niet alles is perfect veel is er toch goed.…

Alle bloesem geeft geen vruchten al het water lest geen dorst al het denken maakt niet wijzer al het vechten geeft geen vrede al het bidden geeft wel kracht.…

Ik houd mijn armen wijd geopend zodat je er in schuilen kunt het leven maakte je zo moe sluit je zware ogen.. toe.. het rusten is je zo gegund Laat de aarde rondjes draaien slaap het tollen uit je hoofd morgen is te vroeg voor zorgen het zonlicht lijkt voor jou gedoofd maar zal opnieuw zijn stralen zaaien Ik weet het wel, het is nu…