Alle inzendingen over Waar

waar eens de kersen groeiden daar is het nu zo kaal krassende kraaien maken er een hoop kabaal waar eens de bessen rijpten door sappig groen omgeven daar heb ik in de ijzige kou een gedicht voor jou geschreven waar eens de appels bloosden in een warme zee van licht daar vecht ik nu tegen de herinnering met een traan op mijn gezicht…

Waar is het vrolijke meisje van toen toch gebleven? Met de tijd meegenomen, door de wolken gedragen. Verwaaid door de wind, toch is er nog veel bewaard. Beelden van het verleden, vol van warmte en tederheid. Die ze heel goed zal bewaren, heel diep binnen in haar hart.…

Waar was iedereen toen ik in stilte riep iemand nodig had, niemand die het zag. Ik vocht tegen het gevoel van eenzaam zijn, maar het werd niet begrepen. Het is ook zo moeilijk uit te leggen, als je mond het steeds maar niet kan zeggen. Ze ook niet mochten kijken, diep in je hart omdat het daar heel goed was verpakt.…

ik hoor geluid, ik luister ik zie een schim, ik kijk ik voel liefde, ik voel maar toch weet ik zeker, dat het niet is wat ik denk ik zie,voel en hoor van alles maar ik weet dat het niet waar is ik weet dat het niet kan ik weet dat er geen liefde is in mijn hart…

Hier, draag mijn hart maar naar de zee ik kan er verder niets meer mee en voel me rot in dit verdriet de eenzaamheid die trekt me niet ik weet niet waar jij nu vertoeft en of jij ook de weemoed proeft door wat wij samen nooit verklaard in het verleden hebben gestaard.…

Is respect iets waar je over moet praten, of is het iets dat je weet en er daarom juist niets over hoeft te zeggen? Is respect iets dat de maatschappij ons geleerd heeft, of is het iets dat in iemands karakter zit en als je het hebt, heb je het en als niet, dan nooit? Wat is verschil?…

Ik praat maar heb niets te zeggen Ik luister maar hoef niets te weten Ik schrijf om elk woord te vergeten Ik zwijg want elke zin voert mij weg van waar ik wil zijn…

Wat is waar? Wat ik voel Of wat jij zegt? Ik twijfel aan mij Maar ik vertrouw op jou. Toch maak ik mijn keuze. Wanneer doe jij dat nou?…

Niet waar ik ben geweest was jij, niet daar en niet waar ik me verstopte in het hoge gras, je liep langs rechte paden, links noch rechts kijkend, je had geen benul van slingeren, jouw weg is ijselijk helder voorwaarts, jij en ik daar was geen sprake van, ik verwilderd en het kreupelhout en jij met de snoeischaar in de hand de rozen temmend, wie…

gewaarworden van jouw woorden waardoor de waarheid niet minder waar is blijft deze toch gestoeld op gebakken lucht…

Waar toch zijn de tijden dat jij sprak over liefde, waar is de tijd dat wij wateren doorkliefden? Toen wij samen spraken over alles, vooral over ons, toen wij samen leefden zonder 'n enkele frons. Waar is die tijd dat wij samen uitdaagden het lieve leven, toen het ons niets kostte elkaar liefde te geven.…

Van de geur nog moe van de zon bloedrood van de dauw zo zwaar rozen in de ochtend hun stengels buigen…

In alle staten ben ik wel geweest Ik heb de namen uit m’n hoofd geleerd In Kansas ging het toch helaas verkeerd Tijdens campagne is dàt wat je vreest Ik had de fout pas later in de gaten Toen was ik dus alweer in alle staten…

Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

Waar zijn die partijleiders van weleer, waar je in verkiezingstijd week na week qua statuur en visie tegenop keek? Zoek goed, maar vinden zul je ze niet meer.…

Wars ben ik Van mooipraterij, Zei de stoere Vent die overal Wars van was Tegen zijn chef En kwam zo bij Hem in 't gevlei…

Opgelucht ja uitbundig dartelen meesjes na de regen opwaarts neerwaarts uitgelaten door de lucht er lopen nog twee rozen uit zegt mijn vrouw 't is nooit te laat om te bloeien zeg ik haar…

Ze knipte mijn haar handarbeid zei ik doe ik graag zei ze ze glimlachte lenig ik heb dik haar…

De meest ongepubliceerde dichter van Nederland heeft zojuist het meest ongepubliceerde gedicht gepubliceerd. Het heet: De mens. Het gaat als volgt: De mens: Een niemendalletje in een heelalletje…

in avonden zonder strelen zachte handen waarheid waar voelt sneeuw alleen zijn avonden zonder waar…

waar ergens in ons feilbaar denken bevindt zich de waarachtigheid de onaantastbare gepantserde kern waar vuile dingen niet doordringen waar een schimpend woord op afketst en snijdende zinnen afbrokkelen waar boze blikken smelten druipend omkeren naar zichzelf waar gloeiende toorn zijn driftig gemoed verliest en zo tot inkeer…

Heeft u aldoor pech, waar een wil is, is een weg. Want al zou u nog zo graag willen U moet uw kruit niet verspillen Of u eraan vertillen. Wel willen is geen feit Tot keuze van het woord, welwillendheid.…

krokussen lachen die dekselse winter uit hij antwoordt met sneeuw…

Allermooiste woorden waar te vinden Zal ik ophouden tot woorden mijn ziel aanboren Vlijend zijn de woorden mooi zijn deze niet Diep in de nacht in het schrijvershonk Opzoek naar de allermooiste Om de mooiste te kunnen schrijven…

Als het waar is Poëzie is springen Ik vind je leuk…

ik hou altijd van jou waar ben je bel…

Ik hang aan de lippen van 't tij dat van geen wijken wilde weten we stroomden heen en weer totdat ik me ontdeed van dat wat mij weerhield om vers geboren vleugels uit te slaan, me te laten vervoeren naar daar waar het leven nog puur en onaangeroerd was langzaam op zou gaan in het prille dat nog geen naam mocht hebben…

Ik ben in de war voel tranen en ben blij Wat scheelt er met mij?…

Zou zo graag zo veel van je dichten totdat de doodsban je loslaat in je bad Naar je vliegen Tot die sferen Zonder liegen Mijn leven is nog steeds te deren In m'n dromen Doe je het bed Kreuken, de douche stromen Maar blijf je verlaten, ongered Achter elke hoek zie ik je net niet Waar ben je lief?…

waar ben 'ik' op deze aardklote? misschien tussen al die verborgen kieren die mijn hart hard maakt waar ben 'ik'?…