Alle inzendingen over bagage

Hij reageert verrast en verdwaasd als zij haar bagage in het rek nét boven zijn zitting plaatst en blozend vraagt: "Is deze plaats bezet?" De vonk is tussen hen overgeslagen; is haar bestemming ook Parijs? Hij gaat het haar gewoon vragen; herziet desnoods de bestemming van zijn reis.…

Verlamd door denken aan het leven, kan ik de harde kern van dat gewicht niet breken, een weg te vinden in stralen van de zon, de maan schiet vol, het gevoel lijkt hol, verwijdert zich uit de blikken trommels van tegenstrijdigheid, de tong is eenzaam als bagage in mijn droge mond.…

Door het denken aan het leven kan ik de harde kern van dat gewicht niet breken, een uitweg vinden in stralen van geluk, mijn buik schiet vol, het gevoel verwijdert zich uit de blikken trommels van tegenstrijdigheid, de tong is eenzaam als bagage in een droge mond.…

En ga ik op reis, dan neem ik je mee als extra bagage, wij samen, wij twee In mijn hoofd en in mijn hart ben je bij me, zijn we niet apart. Alles wat ik doe, deel ik in gedachten met jou Want jij bent de vriend, waar ik veel van hou. En kom ik terug, na een hele poos Dan weet ik nog steeds, waarom ik jou tot vriend koos.…

ouder worden is de (on)zin van 'bestaan' ontdekken je ziet het licht en bent opeens de enige bij zinnen met om je heen een land vol gekken die zich met koffers vol bagage haasten naar het grote niets al ben je nu een machtig mens uiteindelijk bereik je niets je vergaat tot louter stof stof de huisvrouw haalt de bedden af wast lakens…

de weg die wij al eeuwenlang bewandelen als zonverlichte hazen eens groeit hij dicht achter de vele stappen die versterven De vreemde schemer van het nooit begrijpen ontsiert ons denken en vertraagt het bloeien van nieuwe en doordachter vormen achter ons Traag zingen spiegelende rivieren sussende liedjes en spoelen deze ritmische bagage…

met als bagage in jouw rugzak de lauweren van het verleden wacht een nieuwe baan en rol in nog ongeschreven toekomst een job die jouw ambitie vraagt om met de inzet van hart en ziel voorbij de linie van het bekende jouw horizon te gaan verruimen met frisse blik en een dwarse kijk zul jij het onverwachte ontmoeten met inzicht als bron van…

In mijn bagage, mijn dagboek, ontvleesd verleden, een herbarium vol bladskelet. Ik blader. Zo was het in een paar woorden. Geklost als kant, wit gezouten, dit tenminste blijft! De trein stopt. Ik bezichtig een bekende touristenplaats. Een bord zegt 'Bezoek onze grotten!…

met foute streken onbereikbaar, onbetrouwbaar misbruiker of leugenaar wetend dat ik altijd iets in zo'n relatie mis vraag ik mij af waarom het zo interessant is Ze houden hun handen niet thuis komen afspraken niet na brengen geweld in je huis zijn niets waarvoor ik sta vreemdgaan, getrouwd zijn of je bestelen bindingsangst, psychische bagage…

Dat merkt hij niet, hijgend ploft hij kokhalzend op de bank Bagage van vrouwtje-lief verdwijnt, ze baalt van zijn stank. Mijn boodschappen zijn rond, dus ga ik een taverne binnen De zalige geur van lekkere koffie verzet mijn zinnen.…

Ik berijd hun vuur als bagage, ongezadeld op hun ruggen over de onbeperkte weiden van een ongebreideldheid, in een laatste sprong over hindernissen van het leven, de ruimte die ik hen gaf, een vrijheid zonder barrage met bloemend hart en nieren, in dartel bloed vervult het avonduur de gloed van mijn slaafse erfgenamen, misschien wel…

zetten de statige boerenhoeve ligt in de innige omarming van het zanderige erf er spelen meer mussen dan mensen terwijl de geur van de avondkost in het volle vet van het bakhuis de lust tot kluiven en knagen aanwakkert de landman stalt z'n ros tegen de laatste boom van de gaard schopt de klompen uit tegen de lege melkbus de guitige bagage…

Mensen kijken zuur en cru Individu De lopende band is gevuld Langzaam schuift alles naar voren Ik proef het ongeduld Ik kan het duidelijk horen Ik pak alles in dozen Maar heb het fruit niet afgewogen Mensen kijken zuur en cru Individu Met de lift naar de parkeergarage, Eindelijk weg uit de lange rij De kar zit vol met bagage…

Je hebt afscheid, bagage, leeftocht. Je kunt gaan waarheen je wilt, streven naar iets hogers. De brandstof van je angst wordt steeds goedkoper. ---------------------------------------------------------------------- uit: 'Sorry dat ik een paard en een hond heb doodgeschoten', 2002.…

De meester die las prachtig voor ik zal het nooit vergeten de hele klas riep steeds in koor “o meester, ga nog even door……” In mijn bagage reizen ze mee Abeltje en meester Van der Rest ik zal hen nooit vergeten deze twee een gouden herinnering op zijn best…

een potloodstreep zwartgrijs kil neergezet verstild zijn lot van de vluchteling hij wordt het land snel uitgezet bezittingloos was hij vertrokken idealen als bagage familiebanden brandend in zijn hart zijn toekomst werd weer wit is al dat zwart de aankomst in het nieuwe land was overweldigend men kende al zijn naam de vrijheid…

perspectief ritme danste een waanzinnig spel metrum joeg de lezers met explosies door de hel strofen scherpten zich aan glas, gebroken rond een muf verleden alliteraties groeven gaten voor het graf van zinnen die zijn overleden omdat niemand om ze gaf hoofden stil, gespitste oren de koets was al verloren de paarden zijn gemend bagage…

Ik was van plan om mijn gedicht te wijden Aan hoe we overladen zijn met sport En ook met commentaar zijn volgestort En hoe ik dat van nu af zou gaan mijden Maar ja, toen werd ik plots #VerliefdopGriet En kwam de chute van dát sonnet er niet…

Zet je bagage maar even uit het zicht, En stoor me niet, laat me even dromen. De wereld draait door, ook zonder mij, De nacht komt, en straks weer de dag. Als ik droom, lijkt alles in evenwicht, Ik laat rust, diepe rust, over me komen. Pas dan, weet je, voel ik me weer vrij En leer ik te accepteren met een lach.…

Iemand die lopend tussen rondslingerende bagage namen noteert voorgoed verdwenen bestemmingen probeert terug te lezen. ------------------------------------------- uit: 'In omgekeerde richting', 2011.…

Ik moet gaan zonder bagage jullie kunnen niet met me mee om me er doorheen te slepen of een arm om me heen te slaan als paniek me overvalt waar ik terecht kom, geen idee Ik moet alleen met in mijn rug gekwetste blikken pijn om het verlaten zijn 't is toch mijn keuze, kan niet meer terug afscheid van 't zekere bestaan een ander leven…

Iemand die lopend tussen de rondslingerende bagage namen noteert voorgoed verdwenen bestemmingen probeert terug te lezen. --------------------------------------------------------------------- Uit: 'In omgekeerde richting' (Bernlef en Hans Tentije), 2013.…

De koffers en bagage, een wederkerend ritueel Verstrooid, strijk ik wat hemden, niet erg passioneel. Sommige zaken wennen gewoon nooit, toch zijn ze wenselijk Bevend bemerk ik enkele tranen op je strijk. Afwezig roep ik je: liefje bijna alles klaar De badkamer in, snel een borstel door mijn verwarde haar.…

vrienden Onder elkaar, maten Maar de ego's botsen en het vuur is te heet En zonder trouw te zijn aan een echte eed moet men elkaar verlaten Hij wordt geïsoleerd Hij heeft critici geweerd Wars is hij van de elite Blijkbaar een gevoelsmens, Drijvend op zijn speciale antenne De wereld bang voor zijn explosieve aard Zonder intellectuele bagage…

eerste aanzicht beter zouden begrijpen dat het kiemt uit de overlevering van leed uit alle onmogelijkheden, die uit zuivere aarde hun kop opsteken in de ervaringen die zijn verzameld, het aangezicht van de aanblik in herkenning van gelaat, een licht waarvan de beeltenis blijft gegrift en waarin geen detail ontbreekt staat los van de bagage…

familiegraven liggen de invloedrijken van weleer begraven gehuld in vele vierkante en kubieke meters aarde veronderstelt hun grote huis nog steeds hun waarde maar teleurstelling voor elkeen die rijk is gestorven dat is in het geestenrijk voorgoed verdorven daar wordt niet gekeken naar materie en rijkdomrage ze komen daar alleen zonder bezit en geen bagage…

Zo dicht bij elkaar Met het stadhuis om de hoek Dat een huwelijkssluiting Onontkoombaar is Honderden uitgelaten scholieren Verstillen tot bruidskinderen Witjes daalt confetti neer op bagage En gotiek, als we de trappen nemen Naar het portaal waar het geestelijke wacht Eenmaal buiten vang ik verrast het boeket Van altijdgroene naalden…

discussiëren ook over wat gevonden wordt van sport of politiek samen ook vier je hem met de wortels van jouw bestaan die grijzend ouder wordend jou de weg zien gaan die zij eerder gingen met de verworvenheid van kennis en kunde over weg- en waterbouw als bron en inspiratie voor stedelijke projecten met in hart en hoofd die rijkdom als bagage…

Onze bagage speelt ons parten En dragen die mee als onze last. We werken en vechten voor elkaar en ons geluk. Mijn hart staat open voor jou en je mag daar altijd blijven omdat ik zielsveel van je hou.…

Achteraf weten we alles beter Door berouw, momenten vleugellam De omgeving heeft je uitgekotst Vergeet daarom het verleden Kijk naar de toekomst, laat het los En ga mooie plannen smeden Steek je energie in positieve dingen Dingen waar je blij van wordt Sporten, lezen, spelen, zingen Met je verleden als bagage omgord…