Netgedichten

netgedicht (nr. 37.991):

Bloemend hart,

Vaak komen mijn trouwe
dieren, dichterbij de haag,
veulens treden uit de stilte,
wachtend in ongeduld
op fourage, breken uit
de beklemming, smeken
naar het groene klaver naast
het simpele haver, uit de
smekende emoties stroomt
de ‘courage’, dromen zij het
knellend bit te mogen vieren.

Ik berijd hun vuur als bagage,
ongezadeld op hun ruggen over
de onbeperkte weiden van een
ongebreideldheid, in een laatste
sprong over hindernissen van het
leven, de ruimte die ik hen gaf,
een vrijheid zonder barrage met
bloemend hart en nieren, in dartel
bloed vervult het avonduur de gloed
van mijn slaafse erfgenamen, misschien
wel nooit, misschien maar even.

“ De dromer berijdt onbeperkte
vrijheden en gedachten zonder bit “

Camu