Verteer de tijd

Verlamd door denken aan het leven,
kan ik de harde kern van dat gewicht
niet breken, een weg te vinden in stralen
van de zon, de maan schiet vol, het gevoel
lijkt hol, verwijdert zich uit de blikken
trommels van tegenstrijdigheid, de tong is
eenzaam als bagage in mijn droge mond.

Toch leef ik dicht bij het geheim, elke zet
die ik maak is een ontdekking in het
kleine die ik raak, in ieder woord leeft het
beginsel om zich uit te willen drukken in
een dubbelslachtigheid als leegte en gewelf,


Heel de wil en gedachten zijn ervan doortrokken, het
bloed ijlt door de longen om de laatste vezel zelf te
bevruchten van de levenshonger waaruit ik werd geboren,
verteer de ongedeelde tijd van de eeuwigheid.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 20 juli 2011

pamapoemskpnmail.nl

Ongedeelde tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 207