Alle inzendingen over Ongedeelde tijd

Tijd heelt wonden Wordt geklokt Tijd in 't verschiet Opgeslokt Tijd en toekomst Ongedeeld Tijd van reizen Nooit verveeld Tijd van hier. Nu Tijd van gaan Tijd van opdoen Afgedaan Tijd van liefde Tijd voor jou Tijd voor altijd Eindeloos…

tijd van de eeuwigheid.…

Als ik terugga naar mijn gevoel Dan doet het me zo'n zeer En weet je lief; daarom dus Doe ik dat niet meer En dus kan ik er ook niet over praten Deel ik het niet met jou Omdat als ik dat zou doen Ik het allemaal weer voelen zou En dus blijf ik zwijgen En slik ik alles weg Hoe graag ik je er bij betrek Hoe graag jij ook wilt dat ik het…

zodat beeld en zelfbeeld volledig kunnen samenvallen voorgoed volledig ongedeeld wie ik nog ben is wie ik ken…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - kan concurrent ongedeeld bijna zich lopen…

een ongedeeld woordloos ogenblik het verwarde gemoed scheept niet aan blijft bezwaard voor de drempel hangen het zoekend oog valt niet samen met het onvindbare de naar binnen gerichte blik het laat zich niet vangen door het oog van de camera…

Hoe smartelijk klonken onze stemmen toen wij een ander voorbijgingen zonder herkennen ketenen van woestijnen elkander omarmend als sidderend zand in geel koperen stralen - sprakeloze stommen troosteloze rijen van ongedeelde vreugde waren zij geen stommen - sprakeloos zouden zij aldra verstommen…

Die lach van uithuilen Depressie op het gezicht Dikke lip en een brok Kam glijdt door haren Stille gedachtes ongedeeld Ontkent het onvergetelijke Als in een droom Van verdrongen werkelijkheid Open armen ontvangen Stilzwijgend het verdriet Want ze omarmen Tegelijk hun verlies Tijd het verleden Niets komt terug Zoals het was In ander…

nee schrijf me niet over vaderdag of hoe zacht zijn stappen klonken gestreeld en tot tranen getast in de nacht ik ben al gevallen, de dagen ongedeeld neergelegd op het kindergebed en de donkere plekken aan het einde van mijn jeugd nee, schrijf me niet over vaderdag het binnendringen, naakt in kleding kom, laten we gaan, lachen en leven…

niet waar eindig ik waar begin jij maar ongedeeld wij ik jou vast en jij mij jij mijn rust ik die van jou jij die mij kust ik ook van jou die ene hand daar onze ogen voor elkaar perfecte glimlach nacht ochtend dag je haar je adem je zuchten je handen houden vast mijn Waar mijn bodem mijn luchten mijn branden alles…

gedempte toon langs urnenvelden loopt, haperend in de verte, een gestalte voor mij uit hier in dit niemandsland, tastend door de achterkamer van het daglicht ben ik in het midden van mijn afwezigheid meer verloren dan ik kan vergeten oprapend, paden kruisend, tegen de richting in gedachten weerleggend hersenhelften verbindend zodat ongedeelde…

Kinderen van aarde en wolken, geboren met een wil te gaan of te staan, vrij de weg te kiezen, langs alle volken, langs de stroming van de grenslaag te gaan, op het spoor van brieven zonder woorden, met foto’s kreukbaar vergeeld in de zon van oneindige oorden, als globale nalatenschap, ongedeeld, op de tast, zwaaiend in ’t rond, schuifelend…

de liefste kreeg als blijk van ongedeelde aandacht uit Genua een kaart veel jaren later trof mijn moeder tot haar geluk een lieve man die thuisbleef en haar adoreerde hij trok de cirkel rond, mijn pa zijn dochters moesten dingen naar de tweede plaats wie zou de roep van vrouwen niet verstaan met deze voorgeschiedenis?…

in zomen van helmgras in buiken van moeders in zorgen van handen in vet van schaatsen langs genereus wijkende hemelpoorten en bovenal zonder uitzondering in alle maten en soorten ook zaadlobbig en tweehuizig hoewel ongedeeld in cellen en van wanten weetbaar maar onverwittigd aanwezig vaak poedelprijzig doch podiumverlangend stel schobbejakken…

Op de vloer vermengen zich de stromen tot een branding van verdriet, vrees en hoop waar herinneringen ongedeeld samenkomen, als een tsunami in de straat waarin ik loop.…

Toch bleef ons beider leven ongedeeld: Nog krijg ik boodschappen gemaild, Bouwstenen voor een nieuw gedicht. En buiten in de hete lucht Vieren de mieren weer hun hemelvaart: Een dansfestijn, een stervensklucht. Veel witte eng'len, boven mij vergaard, Verwachten de gedoemden tot een hoger vlucht, Tot hart en hemel weer zijn opgeklaard.…

Zij dansen om de oude zerken van gemarteld marmer, waar geaderd bloed moest stromen en te spitten naar vloeibaar goud uit de schoot van het ongedeelde.…

Marmeren zerken gelardeerd met geaderd bloed dat moest stromen, om te kiemen zoektocht naar vloeibaar goud uit de schoot van het ongedeelde, gefolterd en humaan gespleten, deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, het diepste zwijgen wordt eenzijdig afgewogen de geplukte oogst van een verre droom, verdeling…

sprak in ongedeelde zinnen....... maar zijn geluk ligt in materiële staat geregen in banksaldo's en uiterlijke waarden. de prins wiens hart zo eenzaam is, zoveel te geven heeft, zo onbegrepen bleef. de prins wiens hart verzegeld is voor gepassioneerde nachten.…

Er was ooit een tijd, dat ook ik naar school ging graag of niet, je ging er was ooit een tijd, dat ik werken ging graag of niet, je ging Er was een tijd, dat ik verkering kreeg graag of niet, je deed er was een tijd dat ik trouwde, graag of niet, iedereen deed!…

Ons leven, hangt vast aan de tijd de uren de dagen, we zijn ze zo kwijt 't vliegt met een noodgang overal door en 't is dat vliegen, wat me niet echt bekoort. Immers, de minuten, de uren, weken enzovoorts vliegen ons leven uit als een nare minutenkoorts de opmerking ' oud voor je 't weet' krijgt ineens een heel andere insteek!…

Het verleden klopt niet meer Geluk brengt geen poëzie Richting de tuin En waterornament Onoverwinnelijk ben je niet Nooit meer Geweest Als een eenzame straatnaam Het klopt niet meer Ook niet die schreeuwende Overdreven aanwezig Hij is nu een vreemdeling Gek Als je terug kijken Mag En staar maar niet te lang Het is goed zo…

Laten we wachten op de dag van morgen, op hetzelfde licht als vandaag en op de onbewogen stenen in de straat Laten we wachten op de vogel die gisteren overvloog, op tijdloze wolken in een heldere blauwe lucht en op de bomen van eeuwen geleden Ik zal wachten op het ogenblik in jouw ogen dat nooit voorbij zal gaan…

Het probleem van een hartenkreet Is dat als je het terug leest Het moment is in tijd Waarvan soms op ie kaak Het schaamterood staat We zijn zomaar zoveel jaar verder En we zijn zeker geen Eddie Vedder Maar we creëren daar gaat het om Gaat het links rechtdoor Of rechtsom Bij de Breestraat Richting de kroeg…

de tijd tikt langzaam snel gelijk onrustig één seconde duurt een uur één uur duurt één seconde tempus est tempus…

Maar eeuwigheid blijft tijd der tijden waarin wij onze eindigheid niet kunnen vermijden.…

Wellicht dient het zich aan zonder inhoud, vandaag of morgen, op een andere wijze wellicht, vroeg of laat, bij wijze van tijd tot tijd Wellicht is er niets, ook daarna niet, wat blijft is een huid van marsepein, een leeg harnas, misschien iets van liefde, een herinnering zo je wilt Wellicht is er een vooraf, wat het ook is, waar…

Bidden om het koninkrijk helpt niet waar patsers geld oppotten voor de oorlog van morgen waar vandaag ongedeeld brood royaal weggesmeten wordt containers vol om te verrotten waar onze grootste nood er mooi uit zien is en zorgen omdat we de laatste mode niet kunnen volgen nee het komt vast niet als je denkt dat alleen jou mening…

Bidden om het koninkrijk helpt niet als patsers geld oppotten voor de oorlog van morgen waar vandaag ongedeeld brood royaal weggesmeten wordt containers vol om te verrotten waar onze grootste nood er mooi uit zien is vol zorgen dat we de laatste mode niet kunnen volgen nee het komt vast niet als je denkt dat alleen jouw mening…

lang met jaren vertrouwd een hoog huis waar schaduw krimpt zich uitbreidt en met diepe aandacht over spiegelend water strijkt de hartstocht verloren stuwt de wand omhoog naar de tinnentrans een uitgeroeide storm in mazen van klei en mortel gevat tot stilte gemaakt roerloos van macht onder loopt de gracht onpeilbaar zwart sluit ongedeeld…