Alle inzendingen over eenworden met de nat

Schoenen, jas aan wind wordt getrotseerd Net uit de zon, pakt de wind ons stevig beet De wind op de voorkant en net als met de hond Hebben we een natte neus, nou weet ik wat die ervan vond!…

slingerende dijk Je wilt de wijk nemen uit binnenshuis en nauwelijks bewegen Je kent de wegen van en naar de brokken en klonten modder Er is een rijk aan vogels die zwemmen of in vlucht overvliegen Met een kijker kun je ze volgen niet met het blote oog We houden het niet droog beloven donkere wolken Het dreigt een nat…

laat ik u dit nu eens poëtisch vertellen kan mij soms werkelijk ernstig storen aan 't dagelijks regenachtig weer tijdens 't ochtendgloren doet dan gelijk mijn goede humeur hevig kwellen valt me hier zwaar tijdens deze donkere kille dagen soms met hagel, regen en gure wind ril zelfs als ik me voor de brandende haard bevind draag in huis truien…

de hemelsluizen volledig open alles wordt kletsnat zelfs mijn slimme kater schrikt ,verdrinkt bijna , door al dat spoelend water wandelende mensen , schuilen vlug in een portaal of zetten het op een lopen, wippen vlug de winkel binnen om een paraplu te kopen de kinderen uit mijn buurt vinden dergelijk weer wel fijn met gummibotten…

Het beessie is even te logeren, want het baasje is een paar dagen weg, natuurlijk kon hij mee, maar was wel lastig ook onderweg. Oud en Nieuw is ie dan hier, op zich geen ramp want: hij wordt doof hoor mam, dus krijgt zoveel van klappen niet mee. We weten uit ervaring inmiddels allemaal, bij een ander doen kind en hond een heel ander verhaal…

Poes loopt tiptoeing over het gras de bodem is een en al dras van alle regenval de afgelopen dagen die gepaard gaat met stevige windvlagen Poes houdt niet van die nattigheid en in het moment ook niet van haar katachtigheid zo'n dier dat op vier poten loopt en op een lekker muizenhapje hoopt Poes is niet gefocust door het water het leidt…

kalmerende warmte de melodie van de toekomst klinkt in de schatkamer van jouw hart je weet hoe vreemde noten moeten klinken wanneer het verdriet ontdooit zullen de engelen over blijdschap zingen met dat prachtige lied over vallende sneeuw er is niet anders in de wereld dan de blanke nuchterheid van jouw beminnelijke ziel ik ben het aardse nat…

Alles nat nu de hemel breekt. Alles stil als plassen blijven liggen op omgeploegde aarde en het wankel evenwicht van verandering spreekt. Zoals na elke regen. In de verte hoor ik zingen, het is gedaan, de pandemie is over! Gooi de luiken open, het virus is verdronken! Door de aarde opgezogen.…

verdrinken in weids groen grasland luchten vormen kastelen in vlugge windgebaren liefde blijft stromen kleuren spiegelen water natte verft neemt de blonde hand mee naar lustig warme stranden schade en schande verrijken zich ervaren handen nemen het ongeschreven boek naar zee, natte verf neemt gedachten naar onverwachte diepten…

Hij schildert zichzelf als een vreemde een zonderling achter de spiegel met natte vleugels probeert hij te vliegen boven de rode rivier in stille heimwee tijdens de donkere nacht vliegt hij in de hemellucht er is geen voortijdig einde aan dit gevleugelde droombestaan oneindig blijft hij in zijn schildering vliegen onder druppels…

het licht van de lantaarn weerspiegelt in een plas Wind houdt zijn adem in luistert naar de regen dat een staccato ritme heeft hij kan zich echt niet beheersen zachtjes deint Wind mee zwelt aan tot de bladeren vallen dan staakt hij plots elke beweging Najaar wordt boos en vraagt: 'Wind wat doe je nou? Ik begon er net in te komen, en…

Verder biggelen ze in variërend tempo van waar hun zachte geluiden rustgevend zijn voor mijn hart Daarbovenop kleuren ze het vervolg van deze frisse en natte dag maar meer dan ooit breekt de lucht open en verschijnt er een mooi kleurrijk geweven blauw.…

was versteend Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend Deez’ bleke uchtend zal ‘k niet langer schromen Eer gij mij weer uw zoet genucht verleent Nu rust hier zacht een uitgeput gebeent’ Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend…

Het is donker, pikdonker, nat, vies, lelijk, een moeras, onkruid. Hij is boos. Ik weet niet waarom. Wat heb ik gedaan. Hij blijft doorgaan. Stop. Het is donker, pikdonker, nat, vies, lelijk, een moeras, onkruid.…

ik denk als het regent laat ze niet nat worden en als het stormt vat ze geen kou en ik denk ook dat dat denken niet helpt want je wordt nooit meer nat noch vat je een kou want het regent noch waait ooit meer voor jou ----------------------- uit: 'De deur', 1972.…

Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi en nat. Mensen buiten in hun wanten, sneeuw dwarrelt aan alle kanten. Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi maar nat.…

Natte sokken in schoenen nat. Haar gympen klikte niet Klakte niet. Liep ze daar. De teksten van liedjes In mijn hoofd gefloten. Als lava van een vulkaan Aan haar gegeven. Heel even. Mijn mond viel open. Een walm van frituurvet. Een kroket. En dan haar gympen, Nat ook van de regen. Samen op de middenstip.…

Mijn lichaam stroomt, vibreert, in eenwording met jou, spiritueel, erotisch, goddelijk aanhoudend, opgaand in elkaar, in eeuwige trance, in liefde voor elkanders dans, intens gelukkig.…

Het is mijn eenwording met een natuurlijk tegenspel, dat maakt dat ik mijn sprongen anders tel.…

Regendruppels groot en nat het kan me niets, het kan me wat! Springend dans ik op de straat omdat ik weet dat alles verder gaat. Hagel, sneeuw of harde regen voor mij is het enkel een zegen. Iedereen binnen, ik lekker buiten regendruppels, hoor mij eens fluiten! val maar neer en maak mij nat het kan me niets, het kan me wat!…

nat sloop tussen vochtig, aangeslagen misschien nevelig in, tussen kieren door beslagen zicht herkende ze vergeten spaanders, niet meer nat was het onze tijd, wasemend gedruppeld nu in nerven van een vroegere inhoud, prikkend vocht vermengd droog…

met niets dan sokken in de natte sneeuw maakt zij een heuse handstand…

Evenals mijn smart vervagen mijn voetstappen in natte vloedlijn.…

met natte ogen verwonderd tussen beuken ze staan er voor mij…

witte schuimkoppen uitgeblazen op het strand natte voetstappen…

de stratenmaker lichtte tegels in onze natte stratenzee…

Het perron is nog nat als zij binnenkomt en rondkijkt, om te gaan zitten en hen te observeren met de indruk die zij maakt van trots om wie zij is en heeft en het effect Als zij opstaat naar buiten gaat in haar wijd opbollende jas een geur van Chanel 5 kijkt ze nog eens rond en laat haar natte sporen op de grond…

met de schoenen in haar hand loopt ze in gedachten verzonken over ‘t smalle, koude strand voeten in ’t nat, gezicht gericht op de brandingsgolven, die keer op keer het zand bedolven met daarin de voetstappen en haar gedachten welke rap verdwenen in ’t natte zand…

nootkleurige nukkige novembermaand najaarsschoon natuurlijk nokvol nevels nimbuswolken natten nieuwbouwgevels nagloeiende namiddagzon nuwt neergaand nachtvorst naakt nu novembernadag niettemin neuzelen nietsvermoedend neerfladderende nijlblauwe Nehalennia noegend nabij natuurgetrouwe natte neerslag…

Lange schaduwen trekken geruisloos volgend door de natte straat.…