Alle inzendingen over huid OR lichaam

ben ik het fluisteren of ben ik de wind met een lichaam van gebarsten huid moet ik nog ver de vilten vogels dragen onder een maan van natte sneeuw vleugelvreemd en even laag zo zwaar als draden van marmeren mist ben ik slechts stilte of enkel het zwijgen het laatste vaarwel met bloemen op mijn vlucht…

Er woont een zachte zuster in mijn huid een vrijbuiter die in mijn lichaam bijt en soms haar handen op mijn zijde legt, ‘s nachts stelten loopt, of danst of rust. Dan dringt zij ook haar dromen aan mij op en ik leg mij huiverend naast haar: een dode, een schamel geraamte, knikkend en stamelend.…

TEDERE LIEFDE Jouw lichaam, ‘t doet mij wat zoals je hier nu voor mij staat Zo naakt en zonder vijgenblad en erboven je blozende gelaat Jouw benen, ze voelen zo teer zo zacht is heel je schone huid Het lichaam dat ik echt begeer en daarom in mijn armen sluit Jouw borsten zo heerlijk rank alsof ik droom zie ik jou gaan Heel je…

je danst langs nachtkoel ijs, in wervelende pirouettes, mijn donkere, verlangende ogen begeren je te volgen, dat stil smeulend, vurig, krachtig idioom, vol passie, die soepele, krachtige spieren die zich tekenen vlak onder blanke huid, onder blauwgeaderd vel, ik voel me schuldig en betrapt op schoonheid, intense schoonheid van huid, lichaam,…

Speels laten je vingers Je de weg vinden op mijn huid Zacht voelend de warmte Die zich vertaalt in verlangen Speels laten je ogen Je vangen in verliefdheid Glijdend over mijn huid Laten je ogen niet meer los Speels laten we elkaar Onze lichamen beminnen Liefde laat ons smachten In onze samensmelting Speels laten ogen en vingers De…

Lichaam gebroken Huid is bloot gelegd Zo naakt als het blote lichaam Was de zin die jij had gezegd Helemaal niet leuk aangekleed Zonder franjes of kleuren Zo kil en zo leeg Dat ik bij de eerste letter al wist wat er ging gebeuren Zo kil als die paar woorden Zo kil draaide ik mij om En terwijl ik bij jou weg liep riep ik na Verwacht…

je bent gekleed door de natuur een tweede huid is overbodig de roze sluier van de ochtendzon bedauwd met parels licht bedekt de helft van je gezicht dat stralend naar mij kijkt je vlijt je warme lichaam in een groet tegen mij aan met een kus verlaten we de nacht op weg naar een paradijselijke dag…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Woelend door je haar en handen op je zachte huid Ik voel me in een heel warm bad Hier wil ik niet meer uit…

Voordat de eerste zonnestralen mijn huid raken heb jij door een zoen mijn ogen laten ontwaken. Met die opgewekte tederheid dat ik de kou vergeet daar ik jouw gekleurde iris zie door mijn oogspleet. Mijn hart smelt door de temperatuur in mijn lichaam totdat ik weer de eerste zonnestraal voel door het raam.…

De zon speelt haar spel Samen met de wind en schittering van het water Zintuigen worden aangesproken Verwend en gestreeld Je lichaam reageert autonoom Pigment beschermt je huid Parelend zweet koelt Alles vanzelfsprekend maar uiteindelijk een wonderlijk mooi Zoals mensen kunnen zijn Wonderlijk en mooi Als ze het maar beseffen.…

Langzaam kom je zijn leven binnen zonder te vragen of hij dat wil 'Waar liggen de sleutels nou?' Soms ben je weg denkt hij dat je niet terug komt dat het een vergissing was 'Hoe kan ik dát nu vergeten zijn?' Opeens ben je er weer dwingend aanwezig 'Wat was die náám ook al weer?' Je bent ongemerkt binnen in hem geslopen neemt…

moment Huid op huid Mijn onzekerheid sterkt zich nu Aan de tranen in jouw ogen Maar mijn zelfvertrouwen groeit Wanneer ik jou zie staan Mijn keuzes wegen zwaarder Sinds er jouw geluk aan hangt Mijn lichaam deelden wij Achter mijn navel zat jij verborgen Mijn handen steunen jou Bij het slapen en ontdekken Mijn borsten waren het warmste…

Wat als mijn woorden mijn huid zouden bedekken -- Kleed jij me dan uit?…

Als jij mij omhelst kan ik niets anders meer doen – dan jou omhelzen.…

Ik wil bij hem zijn, hij is lief, maar hij aarzelt -- doet vlug de deur dicht.…

Ik durf nauwelijks iets te doen, bang van mezelf -- de dupe te zijn.…

ik ben geen dwerg, ik ben geen reus ben geen atleet, ben niet gedrongen ik heb twee ogen en een neus een hart, een lever en twee longen is dit het lichaam van mijn keus of werd ik in mijn huid gedwongen?…

de nacht valt uit het landschap van donkere stemmen dof waaiend en vergrijsd wanneer ongevederde vuurvogels zich op mijn keel storten en het laatste uur in mijn lichaam wekken, meedogenloos over huid verloren ik zal eeuwig leven, van alles afgesloten, de dragers en de dag er is niemand meer die de regen en mijn spreken in…

voor het zielsgeluk op je gezicht voor de zachtheid van je huid voor de diepte van je ziel voor het komend licht…

Er woont een zachte zuster in mijn huid een vrijbuiter die in mijn lichaam bijt ensoms haar handen op mijn zijde legt, ‘s nachts stelten loopt, of danst of rust.…

Je laat je vingers speels over je borsten glijden In je ogen zie ik een vuur van zalig verlangen De warmte gloeit onder je roomwitte huid Zacht kreunen je dijen om mij te ontvangen Je lichaam laat zich prachtig glanzen in de warme schemer van de zomernacht Een geilheid vult zich in mijn lendenen Het is het moment waarop ik heb gewacht Je…

In dat tempo slijt de steen zijn ziel bloot tekent eeuwigheid en smelt tenslotte mee met sneeuw en zomerdooi vermengd met water zand voorbij een hand streelt blij de huid waarin de klei zich vormt tot stil genoegen…

hebt me leren vertrouwen ik heb me nog nooit zo gevoeld ik ben naakt rondom jou je ziet recht door me heen en ik kan me niet meer verbergen ik ben naakt rondom jou en het voelt eigenlijk wel goed ik probeer me te herinneren waarom ik bang was om mezelf te zijn ik denk dat ik nooit iemand had zoals jou om me te helpen weer in mijn huid…

ik leg mijn hand te luisteren in je zij en fluister jou de vertaling in het oor jouw lippen herschrijven de zinnen op mijn huid ------------------------------------- “Vertaling” © Jan-Clemens Lampe, april 2003…

er knaagt iets onder mijn huid als het mooiste stukje fruit, van buiten glimmend en vol pracht maar van binnen aangevreten en verdacht. er woedt iets hier van binnen ik raak soms helemaal buiten zinnen het ene moment angstig stil dan weer is er zwaar weer op til.…

voel mijn huid nog zacht al ben ik oud gestreden tegen wind en alles dat op weerzin lijkt voel mijn huid nog steeds niet koud altijd bemind door het strelen verrijkt…

het schuwe kind dun, ook aan de binnenkant breekt twijgjes tot littekens de stilte, al jaren ouder stuurt levensloze dromen onder houten huid wanneer armen vol bomen slechts willen wonen in het zachte geritsel van de wind ze zit veraf van de zon door de nacht te staren en ik wil haar geven het ochtendgloren, in ogen vol vlinders…

vlak boven het geultje van haar stuit waar de rivier ontspringt van haar twee benen staat iets getekend op haar huid gebeiteld als in marmeren stenen het lijkt gegroeid van binnenuit en biedt een uitzicht voor degenen die haar als minnaar hebben buit- gemaakt en balanceren met hun tenen het prikkend ornament prijkt als een stempel op haar…