Alle inzendingen over kauw

't Ging over mijn kaak, een knarsen, kauwen, kijken, we keken elkaar diep aan over correcties van een kaakchirurg, licht dat weg uit oog, staar, over een neuroloog 't ging over musea, leuke dingen, maar ook bloedpropje, tia, medicijnen, rolstoel waarvoor je wilt gespaard, over een kuur ging het, voor't reinigen verbaasd hoe we in 10 minuten…

Zijn tanden laten het niet meer toe nog deftig te kauwen. Alleen drank gaat nog binnen. Hij verzet zo zijn zinnen. Zijn vrouw was alles voor hem, ze liet hem alleen, de dood nam haar mee. Hij ligt lam van verdriet maar niemand die het ziet. Kinderen heeft hij niet zijn bloed stroomt niet meer verder.…

Alsof daken van huizen opeens zwart bekleed met duizenden kraaien en kauwen de tijd mensen een heftige oorveeg geeft. Hoofden achterhoedegevechten voeren wenen bij gedachten, zij vegen zorgen uit hun ogen en andere blikken ook weer weg.…

Vandaag vier ik dat ik ik ben, wat ik mag mag jij ook zoals liggen in het gras, kauwen op een spriet. We noemen niets groter ook niet kleiner alles gaat door en voort niets verdwijnt. Ik ben ook vandaag net als jij opgestaan en weet vandaag ben ik 64, heb ik mijn moeder zus en broer overleefd.…

De vrouw krijgt weeën: kadetjes kauwen doet haar plezierig lijden. Het meer brult, schuimt woest: zeilen, wimpel en vlag slaan één trillende maat. Voor het zwarte raam staat een elektrische kaars, gloeit sierlijk schokkend. In de winterwei liggen schapen knus bijeen, herkauwen druipnat.…

ik zag ze, hoe ze zichzelf overschreeuwden, alsof stilte een misdaad was alsof betonnen woorden, zelfs die er nog niet waren, dijken moesten breken, dammen vlak bij voeten ieder moment in een ander, onbereikbaar leven volgestopt met graten, vage vrienden en joints die enkel het vreten van verzen kenden zonder kauwen, omhoog op weg…

ligt opgeslagen in zijn dikke vel het onbehagen van zijn gesneuvelde kameraden boeddha verraadt ze niet kauwt zonder oponthoud zijn bamboeblaren blaast en verruft de lucht naar eigen inzicht wandelt achteruit een boomstronk op sproeit geurtekens aan de overlevenden: hou moed verander in ademend woud kauw jezelf halsstarrig richting verlichting…

jagen zodra zijn maag begon te knagen van kwart voor vier tot kwart over acht is tijger Tim op volle jacht daarna gaat Tim langdurig gapen gevolgd door uitbundig slapen Tim doet zijn muil dan zo ver open dat er vogels naar binnen lopen zij pikken zijn tanden en kiezen weg en dat is voor Tim echt pure pech niet langer kan Tim op botten kauwen…

Schapen hoor je rechts mij aanstarend bijna kauwen. De voorjaarslucht is nu nog pastel, het nabije slik is bijna te ruiken en de wind zingt tussen het riet wuivend haar speciale ochtendlied. Kijk daar gaan een kievit en libellen beide met dartel dansende lijven, samen schrijven we hemelliedjes verwonderlijk vederlicht.…

mijn familie heeft zich behoorlijk vertakt, mag ik u deswegen voorstellen aan kraai een onverbeterlijke dief kaapt, als hij de kans krijgt, alles voor ieders neus weg kauw, ook wel ka ingetogen, schrikachtig maar wel lief met dat grijze dotje op z'n kop is het oogappeltje van roek zit immer op de hoogste tak kijkt minzaam neer op…

gulle glimlach op je toet je had geen enkele weet van pijn of idee wat zorgen zouden zijn het leven deed jou enkel goed Hoe heftig klopte niet je hart als je een hoge boom in klom of kikkers uit de beken viste die spartelend het water misten en jij guitig zei: je poten zijn krom Waar zijn de fluitconcerten op breed gras de uren van kauwen…

kleinste zandkorrel ik eet het stof en zuig me vol van beweging in materie die voortleeft en niets meer dan de ruis voedt die zich nestelt in de schurftige korst rond het materiële omhulsel van de geest ik aanbid haar, de hogere vorm van puur stoffelijke individualiteit, en stel eens te meer vast dat enkel echte liefde maakt dat door het kauwen…

Voetstappen, sporen en Kauwen in de toren En daar een schim, een schaduw, Op de markt op dinsdag; haring kopen Appelspijs, selder, prei en zaden van anijs. En kippen en konijnen, duiven En oude verse druiven. Iemand kijk me aan en vraagt Waar heb je die caddie nu vandaan?…

ben niet bang heb niets te vrezen omdat het beestje mij vertrouwt Tot mijn vader mij kwam vragen naar dit afschrikwekkend wezen Waarom ik niks had te vrezen van het bloeddorstige beest En ik eerlijk moest bekennen dat ik het ben geweest Ik maar eerlijk uit moest leggen Netjes, eerlijk zeggen en wat denk je wat ik zei: Al moet ik -kauwen…

De koeien kauwen lomp het laatste dorre gras, een boer klost met zijn lang versleten klompen, in vaal verschoten kiel, sleets en gekrompen met trage afgemeten pas en mijmert naast de scheefgezakte druivenkas.…

Hen en Haan, Specht en Kraan, Duif en Pauw, Meerl en Kauw, Mus en Vink Daar in gink. Raaf en Gier Vond men hier. Kraai en Snip Sprong in 't schip. Valk en Struis Lag daar t'huis. Draak en Slang Men hier dwang.…

Zij lopen in de rij, Zij kauwen op d'r pruimen. Wat zijn ze in hun sas! 't Is of hun neuzen krullen. Zij lopen in de pas Als lieve, zoete knullen. Refrein: Daar komen de schutters, Zij lopen zich lam, De mannetjesputters Van Rotterdam! O wat een geschitter, Wat maken ze lef! Dat komt van de bitter En 't plichtsbesef.…

weeral hervinden wij ons tussen varkens, koeien en paarden in kasteelse stallen rondom welke ijzer heint waaraan in witte letters diep rood gedrukt het roode wald haar naam in letters schalt de wijn en het bier maken geest en tongen los als wij het jeugdig pad stil zeker verder gaan terwijl uit zahn’s winkel wij het zoethout kauwen…

aan braaf En nemen een voorbeeld aan grote broer raaf Als raaf dat dan beu is, doet ie net alsof hij gaat slapen Want slapende kraaitjes kunnen niet na- Apen zijn mensen met net iets meer haren Iets minder hersens met mitsen en maren Maar is er een sappige roddel, kun je er bij beide op vertrouwen Dat ze dat tot vervelens toe uit zullen Kauwen…

Je hebt wat moeite om het weg te kauwen? Nu geen gezeur, de handen uit de mouwen. Ach man je bent aan heter vuur gewend. Gedraag je niet als lulletje-lament, je bent er haast, nog één vers te verstouwen.…