Alle inzendingen over pen OR schrijven

en papier en weet ik door alles op te schrijven de brij aan invallen de baas te blijven.…

verloren in kunstzinnig vervormen van pen tot moment…

, de pen de kwast en met de toetsen Handen, de jouwe laten de woorden door laten je kleuren door laten je gevoelens door leggen het vast als er niets meer uit je handen komt…

kennelijk is ons brein er mee geladen ik mag mij in die weelde baden mijn pen in mijn rechterhand zorgt dat het op papier belandt het is fijn dat lezers reageren ik kan van hun reacties leren…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Je schrijft nu je laatste verzen er was nooit een mooier lied dat zo snel moest afgeschreven want de tijd die heb je niet Jij maakt aan je letters krullen en de zinnen geef je glans van die laatste mooie woorden maak je een ware levensdans Het kost je moeite zo te schrijven maar jij omklemt de pen met kracht je wilt zo graag wat langer…

Je woorden beginnen te haperen je pen valt even stil toch blijf je verder schrijven woorden lijken koud en kil. Dan stromen tranen langs je wangen het lijkt of je borst wordt ingedrukt maar als je alles van je af hebt geschreven dan weet je: het is je toch gelukt.…

laat zich niet dwingen De eenvoudigste dichter Voelt zich niet van deze tijd Naar buiten alles goed Van binnen hij lijdt Toch kan hij schrijven ‘dat wilde ik nou even kwijt’…

je laatste gedicht dan klap ik dus toe en denk jee, hoe krijg ik mezelf zo ver iets goeds te schrijven en dan weg te blijven…

De pen is ter ruste gelegd… bedroefd, draai ik het papier tussen mijn handen. Een rol ontstaat, gefixeerd met rood satijnen lint. Zorgvuldig, gekoesterd in sierglas met kurkdop. Een schrijven over niet vergaande liefde… beschermd, afgesloten voor kwade invloeden van buitenaf.…

mij wil schrijven laat ik mij door niemand hinderen Zelfs in mijn dromen ben je aanwezig zie ik telkens jouw liefdevolle gezicht die liefde is zoiets geweldig moois en ik beschreef het in menig gedicht.…

namelijk verbonden met hen die zijn geroepen te vertellen iets van magie in de duisternis ik kijk nog vooruit ook al begrijpt men het niet niks kan men nog doen dan alleen maar schrijven met op de achtergrond een wereld…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk…

De dichter laat hierbij zijn lezers weten Dat hij zijn pen voorgoed heeft neergelegd Er komt niet veel van schrijven meer terecht Hij wordt te ziek, gaat beven, trillen, zweten U zult hem op den duur wellicht vergeten Wat rest heeft hij in verzen u gezegd Hij laat wat doeken na, ze zijn niet slecht Ook Jezus werd door hem breed uitgemeten…

Haar lippen zwijgen letters van nooit gesproken zinnen fluisterend ademt zij namen in de onbeschreven lucht Haar pen, zo ongeduldig schrijft het pad naar het einde traag loopt de gitzwarte inkt op haar allerlaatste benen Het sierlijke handschrift verandert heel langzaam in letters van druk woorden van wanhoop en weemoed vullen de laatste…

Mijn pen is boos, niet weinig ook, voor ik het weet, gaat hij op in rook, want wéér heeft een idioot een prachtig mens met een eigen mening in koelen bloede vermoord.... En dus vloekt mijn pen.....…

als ik mijn pen beweeg op het papier is alles wat ik schrijf een lege huls ik wacht op meer, een krachtige impuls de regels blijven leeg, het stopt bij vier maar dan zie ik een deur die op een kier staat, licht werpt op m'n blad en mij iets guls aanreikt, het ziet eruit als uittreksels van muzen van de maan; tweede kwartier en halverwege…

geen drempels wil het walhalla van tienermoeders en ontblootte vrouwen want men zoekt vertier van oorlog en de woeker met menig dier en van het kind een maand vermist… Het mes snijdt dieper dan de pijn overdekt met schone schijn en dikke vinger men roept meer en meer om minder En U dichter, U wacht hier een schone taak Slijpt Uw pen…

De wereld kleurt donker onder een gebroken wolkendek mijn hemel, blauw druipt uit mijn pen van mijn stuk gebracht beschrijf ik het licht heeft mij te pakken gehaast vullen woorden het papier zal ik dan toch maar een luchtje scheppen…

De noodzaak van een jas. Om tijdens het dichten aan te trekken. Een Alias. Mijn naam leidt namelijk af. Zet mensen aan tot associëren. Ik ruik soms kwalijke geuren... Thans wijst mijn mentor naar de nerven van de taal: dáár dient het te gebeuren! Daarbij hoor ik nog eens graag of u, lezer, het moest bezuren.…

Hij hoopt op een wonder, gaat op zijn knieën, een pen in de hand. Langzaam ontstaat er een zin, een strofe, een gloednieuw gedicht over zijn grote verdriet: het onbereikbare vers.…

opeens kan ik niets meer schrijven, er zit geen inspiratie in mij, mijn onzekerheid valt niet te verdrijven, hiervan word ik echt niet blij.…

Zal ik het leed van gisteren verdrijven Zal ik wat in me omgaat op gaan schrijven Zal ik wat ertoe doet laten beklijven Zal ik me inhouden, bescheiden blijven Ik wil geen zout in open wonden wrijven Noch wat in het verschiet ligt overdrijven Ik kan geen leed van gisteren verdrijven Wat met geen enkele pen is te beschrijven Ik hoop dat…

duister woelen schrijven is sterven in de herfst…

geurt dat polderend haaks op rechte lijnen staat vaak innemend vriendelijk als het om teksten gaat waarbij de maatschappij mijn klankbord is in normen en waarden die tijd en opvoeding paarden ik behoor tot een groep die kennis van zijn roots uit dezelfde tekens haalt of later terug vertaalt zo heb ik de bron van mijn schrijven…

De onzekerheid overwonnen onderneem ik mijn eerste stap zal 't me gaan lukken ben ik goed genoeg voor 't schrijverschap De pen is mijn allerbeste maatje maar af en toe voel ik vijandigheid dan weet ik 't even niet meer ben ik alle woorden kwijt Soms komt er niets uit de vingers doch... m'n hart kent mijn gevoel op papier verschijnt…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

schrijven is niet moeilijk maar vaak pijnlijk woestijnen droge stilte in het willen begrijpen zit gedrevenheid altijd weer rijzen vragen die als nomaden door het denken zwerven net als je denkt te weten ijlt de waanzin voorbij spaties van leegte die het hart niet konden vullen…