Alle inzendingen over rivier

Hardop nadenken en wat uit het raam kijken -- Buiten stroomt de rivier.…

Geel is de rivier Rood de ondergaande zon Donker mijn schaduw…

Lachende meisjes Schoon wassend in de rivier Golvende haren.…

Steen in de rivier hoog gepolijst door water je geduld beloond.…

de loop van bieren beneden de rivieren gaat van blaas naar zee…

is veranderd ja, de rivier stroomt en meandert het vaart zijn eigen koers en dat maakt je ietwat jaloers op die vorm van vrijheid en behendigheid want de rivier slingert door grenzen heen en jij, hoe vaar jij en waarheen?…

van een weerloze rivier…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

Laat mij rusten in het land naast de rivier waar liefde leven schonk niet ooit of overmorgen nu lijkt me wel goed hoe moe denk je dat lamme vleugels kunnen zijn waar nog dalen als zelfs de zon geen dag meer halen kan enkel hier strijk ik de veren oeverloos naast mijn rivier…

Die avond nam zij mijn hart bij de vijver en lispelde libellen rakend een rivier bogen bomen eerbied streelde wind onze haren onze lijven wit en wild die avond nam zij mijn ziel bij de rivier begeerte van forellen aan oever van het water vlogen vreemde insecten.…

Zwervend langs rivieren op zoek naar 't vervolg van ons leven, mocht dat er nog zijn vastgelegde herinnering eerder in zwart-wit, nu in kleur afgedrukt vind ik ze mooier hoewel tijd 't echt niets kan schelen immer geschoten de stad uit langs de brede, soms kolkende rivier…

Mijn leven een rivier. Mijn geest op een kier. Mijn hart een tempel. Mijn verstand de drempel.…

stil dwarrelend blad verandert zwart asfalt in een gouden rivier…

[Haiku] drijvende kaarsjes op de heilige rivier licht in deinend zwart…

Jij bent mijn rivier, het water waarin ik baad, de stroom die ik volg.…

Voorlichtingsboekje: man en vrouw staan hand in hand -- Ze houden afstand.…

Nog duizend stappen te gaan naar de oever van de rivier. Ik loop rustig want ik heb geen haast. Het hart klopt door, ook zonder elkaar. Volwassen kinderen van het leven. Niets kan eeuwig duren. Ook deze rivier ontkomt er niet aan. Ik maak mijn handen los, Ook al kost het mij moeite. Het is beter om de stilte te laten stromen.…

In de bocht van de rivier, in de luwte van de stroom, komen golven tot rust, beweegt het water sloom. Hoe kalm zij hier ook is, de rivier is te breed voor mij. De drang naar zee onstuitbaar en water trekt aan het oog voorbij.…

nog glinstert een tegenstromende rivier de enige die implodeert naar het brongebied bevangen door water dat lotsbezegeling wist met wassende dunheid en afnemend debiet golvend door diepten van laag naar hoog jij, zuivere eigenheid die geboren wederkeert in het oeverzand staat geschreven wie je bent de zoekende rivier die het onmogelijke…

de buitenkant van wat men zeggen of schrijven wil laat zich zelden vangen in een woord alleen het is als water dat zich vertakt in rivieren wat binnenin gebeurt is een duistere zaak een gesloten boek een enigma zoals je wilt een onzichtbare oceansche rivier die diepe zeeën zoekt hoe stroomt taal naar buiten hoe vinden…

de stroom des levens is als een eenzame rivier je komt zoveel tegen maar je ziet het niet tot hier tot het punt van herkenning een nieuwe stroom langszij een samenvoeging van twee levens dit gaat nooit meer voorbij als twee rivieren samen niet meer te onderscheiden waardeer je de kleine dingen laat je je leiden door de stroom des levens…

de rivier voor wie oor heeft…

Ik zie haar betoverende silhouet De bevroren rivier kraakt Ik ben ontwaakt Haar verschijning heeft me gered Gered van het kansloze gevecht Het leed is geleden De strijd is gestreden In mijn voordeel beslecht Ik voel de rivier weer stromen Ontsprongen door haar silhouet is de stroming weer in werking gezet Het allermooiste ooit is tot mij…

De maan weerspiegelt een betraand masker in de rivier en ik sta aan de verkeerde oever Alleen Ik hoor mensen lachen Hun echo's breken het wateroppervlak aan mijn oever Alleen Ik proef jonge liefdes hunkerend naar elkaar objectief oppervlakkig Hun lichamen één met de rivier en de zoete oevers Alleen ik smaak bitter…

Rivieren stromen Zoute rivieren waaruit tranen komen En al het verdriet en de pijn voeren zachtjes met ze mee naar het diepst van de zee De stille smart -als een vloek, een last, een kater, de smaak van puur azijn- die langzaam in de zee verging Maar soms, in het stille zoute water proef ik de pijn van een bittere herinnering…

Om in de rivier van stromend water te drijven vanaf de bron tot aan de monding van de zee speurend naar die éne traan verloren in het water en bleef hangen in het wuivend riet nu jaren later te kunnen schrijven van wat geworden is uit de rivier van herinneringen droeve en ook mooie dingen een kalme zee die mij hopelijk nog enkele mooie…

Zo was er eens een nazaat boreling als mixture van twee paar diverse ogen 't oog van de dag, als dat van Mata Hari in het regenwoud van Noord-Sumatra lichtblonde haren en helblauwe kijkers het ander paar gelijkend op de zon van Bali, Soerabaja en Oost-Java die Oostersch uitrijst boven d'horizon gloeiende kolen onder gitzwart…

De sloot die achter ons huis meanderde noemden wij een rivier de schepen die daarop voeren waren stalen rossen, in werkelijkheid van papier zo konden we fantaseren dag in, dag uit en het kon ons niet deren wat anderen ervan dachten wij waren gelukkig met onze rivier die zeker eindigde in de zee, daarvan hadden zij geen enkel idee.…

toen de rivier in nevelen was gehuld dacht hij aan het rood van ijzer en aan blauw het blauw van koper toen hij de rand van de rivier naderde zag hij haar verscheurde lichaam in de weerloze kleur van bloed in het vertrapte gras hij hief het hoofd naar de loodgrijze hemel een rauwe schreeuw doorkliefde de stilte hij sloeg de handen…

Zoals de nacht zwart kleurde, kleurde mijn rivier rood en stroomde ik de eeuwigheid tegemoet ...…