Alle inzendingen over algemeen

Zonder haast gaan bewoners over straat wandelen langs de serpentine stoeprand auto’s rustig gewassen op de kant in het nauw omschreven hart van de stad is een groen park gevangen in het net van straten de fontein spreidt witte lange vingers zilveren vonken stuiven over een groep kinderen mannen bouwen een huis de ramen open…

we moeten onze regen nog verschuilen onze wegen nog banen, in wederkeer begaan de maaltijd verteren, vragen om vergeten voor de wolken uit in hun vlucht vooruit ter elfder uur, voor het later is dan morgen…

2016 jaar na dato is de weg terug definitief dicht wie terugvalt blijft - achter wie verdergaat blijft - hier 2016 jaar na dato is de grens definitief dicht een grenzeloos verdwijnen voor wie achterblijven wil een grenzeloos bestaan voor wie besluit verder te gaan…

Voorbij Op elke einde van de straat staat voorbij Geschreven Iedere minuut seconde Tikt De weg Die met kloppend hart Iedere dag weer start Toch is niets echt voorbij Want de mens Blijft Een Zoeker Een vinder Ons bewustzijn Blijft Bij het dragen van de tijd Schouders Want de tijd Die zonder jouw aanwezigheid in het bestaan Ook voorbij…

Langs gevensterd gevel enerverend Kruinen vederbomen buiten eigen adem Longen van de straat op zomerdagen bol. Aan de polsslag van het schaduwvegen Hangt met dwarrellicht het loofterras weldadig Samen palmgesteld een takkendoolwoud vol. Vendelbuien kan het flardend velen Luchtig slingeren bewoners aan de ramen Open ruist in vogelvlucht acacia…

jij die nooit aankwam. Je zou nooit arriveren in mijn armen, geliefden die verloren waren van de start. ik weet zelfs niet welk lied je plezier doet ik heb het op gegeven te proberen , al die immense gedachten hoe ver hoe diep het landschap was steden torens bruggen en het prachtige land dat we eens waren , een open raam in een landhuis…

Reusachtig op niets geschraagd brandt en blinkt de hemel boven de groene aarde. In de tuinen werken traag mannen. Door de kantoren in de stad gaan hun doordeweekse schimmen wanstaltig nog om. Maar hier schenken hun vrouwen bier en kleppen hun kinderen helder verwarde vespers. Het gras geschoren; traag en op niets geschraagd tuimelt…

hoever gaat het gedogen worden ogen gesloten waar mensen creperen van ondragelijke lasten hoe ver gaat gedogen bij zinloze gesprekken van het niet willen zien waar beelden kermen hoe ver gaat gedogen als maskers weg vallen de kern zich openbaart boze stemmen fluisteren het was geen gedogen maar stille gemakzucht van kromme gedachten die de…

De klok van de toren sloeg bovenaan helder, een lentewind streek langs een onderste bladerzoom, de jongemannen in lakense jas vonden het gewoon. Het pak leek van een toneelstuk geleend, een legde de keurige handschoenen af en keek naar het opdringend gewas. Een derde wisselde de stand van zijn benen in gedachten bij een komend uitstapje…

Altijd al het middelpunt die holte in mijn buik alsof het iets verwacht de ruimte kan niet wijder zijn geen kind dat er nog past net als toen ... na 'n maand of vier kraamde hij uit (het was vast een jongetje want hij was blauw) dat er van alles mis was met mij ik begrijp hem wel dat zei mijn moeder ook altijd…

De chauffeur rijdt in de nacht op de koers van donker land en verlichte autobanen. Wegen veranderen volgens plan, het licht van de koplamp zakt over een bord met plaatsnamen. Huizen staan om diep ademen, een zwaar ruisen op lichte grond, dromen haperen dan weer overgaand in het vast ritme van onaantastbaar slapen onder stille daken.…

het mijnenveld tussen liefde en haat betreden dat is verzen schrijven ledigheid en inspiratie die elkaar zo dikwijls dicht op de huid zitten en dan toch gehoor geven aan een intense drang zelfs bij tegenweer…

De wandelaar die zijn stappen vergeet balancerend als pantomimespeler over eigen schaduw treedt vindt dagelijks het pad ontregeld door een ordeloze stroom tekens. Onder hoge voltages waaien hanenpoten over panden,muren van garages, geladen maar zonder vermogen, onbegrepen, boos, verward, gesloten. Een revolutie in klad legt hinderlagen tegenspraak…

Ik kan me niet verdedigen, het lukt me van geen kant. Ik sla dicht en heb geen woorden, het wordt stil en pijn komt naar boven, pijn van beschuldiging, machteloosheid en onrechtvaardigheid krijgen de overhand.…

Ik liep blootvoets over de onverharde weg. Ik was op weg naar hem. Ik dacht aan zijn ogen en zijn lach. Ik dacht aan zijn mannelijke stem. Ik liep blootvoets over de onverharde weg. Ik was op weg naar onze geheime plaats, daar waar we elkaar hadden gezien, voor het eerst en voor het laatst. Ik stond blootvoets te genieten van de zon. Ik…

Vertel me over leven over leven en de dood Is er meer dan overleven overleven tot de dood Ik wil meer dan overleven Ik wil leven tot de dood Daarom drink ik van het leven van het leven van de dood Daarom drink ik van het leven op het leven en de dood…

Ik droom vaak en graag, hoewel ik er niet om vraag. Los van mijn hedendaagse voetafdruk waan ik me hoog in de lucht. Hoog boven de wolken schud ik de drukte van mijn leven af. Ik stap dan vrolijk uit mijn dagelijkse sleur met onbeschreven bladen in mijn agenda. Ik trek het veilige deken naar me toe. Zet mijn geheugen op een mooie symfonie…

Ga recht op je doel af Blijf op je pad Kijk nooit opzij Steeds hoger die lat Hollen, niet stilstaan en nóóit achteruit Geen ruimte voor twijfel Neem een besluit! Maar hollen wordt stilstaan en een stap achteruit Slechts ruimte voor twijfel Geen enkel besluit Als je doel niet het doel blijkt en het pad niet jouw pad Als je toch eens…

genoodzaakt terug te reizen kwam de tijd in hoog tempo los: vlak landschap, luchtige lente oevers met zacht walsend riet geknotte wilgen als stille getuigen gebalde vuisten, scheve boosheid in strenge slagorde langs rustig water takken slordig vergaard en gestapeld afgesneden van de ouderlijke stam om eigenzinnig in bloei te komen tot ontelbare…

Volg je innerlijke tom-tom, dan bereik je vanzelf je doel…

Heel langzaam verdwijnt een hoofd in de beslagen spiegel een tekening verschijnt een hart met een deur daarnaast een bordje -vrij entree- maar terwijl de nevel weer geleidelijk oplost blijft de deur gesloten ziet een bezweet hoofd weer alleen zichzelf…

het gras kent geen geheimen dan waarmee wind het toerust een lichte stroom brengt sussen tot zwijgen verstrooid in rust nergens aan hoeven te wennen het glijdt mee op gedachten en ademt diep wat van binnen opschiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo vast dat…

Komt nacht komt gedacht Aan steil verlangen Een geil behangen kamer Om in te spelen Tussen teen en deken Komt morgen komt zee Grijs van zorgen Komt heroprichting van stenen Gebouwen uit discipline gehouwen Komt dag komt dagen Dat ik het niet meer kan verdragen Dat de morgen volstroomt Met klaar water Uit de nacht vloeiend geklater…

Is er ergens nog een plek waar niets naars gebeurde, waar niemand stierf op koude stenen tussen eenzaam gras, een plek vrij van herinnering, of snode plannen, waar onschuld nog dromen kan van hoe het ooit eens was.…

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is alles maar ook niets, de kleur van het licht en haar oneindigheid. Voorbij het zwart achter verre horizonnen, waar de tijd is in te halen en je weer hetzelfde zag, om vervolgens te beginnen aan een nieuwe zelfde dag. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is alles maar ook niets, het is een…

Hoe jij haar achter laat naakt op linnen en mij niet te vergeten als ik zie, hoe dicht je op haar huid zit er ook een man neerzet, getekend schijnt hij achter haar te staan maar er is toch niets dat zich aanpast wat ooit binnengedrongen is? er loopt een kind uit zijn geweten jij hebt haar ogen zwart omringd ik maak er een…

Ogen openen, zacht gordijnlicht wekt me half slaperig nog, maar geluksgevoel zoekt een weg door mijn lijf, windstil lijsterzang.... in nabije weilanden vreugd’ koe loeien uit stallen losgelaten na winterverblijf... geuren gebeuren, open slaapkamerraam bloesemlucht vermengt met vers gebakken brood... fietsbelbel klinkt anders, lentevrolijk…

De frons Zit in ieder kind Blijft bij je Bij iedere omkering van de wind de wind waait elke dag Zacht of hard En in hoeverre je draaien mag Mag mee laveren In de golven De frons Is er bij de bochten De diepere krochten Bij de verwondering over het ontdekte Het ik, het ons De verhoudingen De spiegelingen In het ik en het ons Dat is de…

Terwijl de stille krachten het verleden laten smeulen houden wij elkaar gevangen in een negatieve spiraal van lusteloze klachten machteloze gevoelens onvervulbare wensen met ongetwijfeld twijfel als wederkerend hoogtepunt ooit waren we tijdloos deel van de tijdgeest nu eindeloos beperkt door onze eigen geest ons haperende lichaam…

Iemand had woorden, braakte zinnen tegen steen, spatte vuil door gangen gedragen. Drong zich tussen metselwerk en nauwe holten, om daar bonkend te zwerven, in muren haar kloppend hart vond en hier als herinnering nooit zou sterven.…