Netgedichten

netgedicht (nr. 59.563):

Stadschrift

De wandelaar die zijn stappen vergeet
balancerend als pantomimespeler over
eigen schaduw treedt vindt dagelijks
het pad ontregeld door een ordeloze
stroom tekens.

Onder hoge voltages waaien hanenpoten
over panden,muren van garages,
geladen maar zonder vermogen,
onbegrepen, boos, verward, gesloten.
Een revolutie in klad legt hinderlagen
tegenspraak verwikkeld in het tumult
van pleinen en straten

Een stad onder bewind van symbolen
slentert hortend in een kleurig geloof,
een wadende tocht van Spaanse totems,
witte kappen,zwarte vegen, snel driftig
neergeschreven; een hang om eeuwig
in verzet voort te leven.