inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.562):

het losse zand

de leegte huist in mij
doch mijn onbewoonbaar bestaan
is het middenrif waardoor ik adem
- lucht is de zekerheid die ik aanbid

ruimer dan de leegte kan mijn kamer
niet zijn, het meubilair misstaat wanneer
de zon als een nimf haar schaduw werpt
tegen het fors beslagen plafond

ook de vloer die los van vast mij
laat bewegen in de koers die 'k volg want geen vaste
hand is me meester in het onderwijs van
een mensenleven lang

zelfs het etiquette dat de leegte omlijst
maakt het gemis dat tastbaar drijft aan
het strand van haar gelaat mij als ingezetene
het fundament dat wankel staat op het losse zand

Schrijver: elze, 24 april 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 110

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
switi lobi
Datum:
24 april 2016
Een mensenleven lang... wat is er veel hè Elze, om daar in mee te nemen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)