Alle inzendingen over overig

Het goede leven: er is zoveel eten voor – de varkens gegooid.…

wees een uiterlijk neutraal gesloten boek laat je alleen lezen door wie echt interesse in jou heeft toon diegenen jouw ziel en zij zullen ook zichzelf beter begrijpen toon aan hen jouw verhalen sprookjes legenden laat ze zien wat ze nooit echt herkenden of ooit met stelligheid ontkenden verwijder schellen - open ogen…

Hij was nieuw hier, jong geen bedreiging, hij mocht wel een handje helpen Om te overleven moest hij zichzelf waard zijn en in dit land de mensen leren kennen Er was geen pad voor hem uitgestippeld Niemand verwachtte iets van hem Al gauw begon hij een eigen zaak Hij werd rijk van de domheid en het eigenbelang van de regenten Hij kocht…

in jouw kromming zie ik mij even leven een weerspiegeling en nog veel meer van wat mij is omgeven in je val neem je mij mee met heel mijn beleven richting de verdroogde aarde als bijdrage om vrucht te dragen die daar nieuw leven baarde doordat het net dat ene hoopvolle zaadje op tijd wist te ontmaagden wie weet dat onze bespiegelingen…

met een scherp oog voor donderslagen bij heldere hemel is een storm wellicht te vermijden maar hoe lang duurt het voordat het menens wordt wanneer ga je er vandoor en is er een plek om onder te duiken en weet je steeds uit welke hoek de storm opdoemen zal? kies met vertrouwen het ruime sop en vaar naar de plek waar aarde en…

Dromen vertellen een waarheid die je nog niet weten wilt, maar op een divan kun je vrijuit spreken tot een buitenstaander die jou begrijpt en jouw geheimen uitlegt die iedereen kan zien en velen fluisteren er schande van Rijkdom wordt verspild, en wie er iets van zegt, krijgt klappen in dubbeltaal en verdwijnt als straf voor zijn…

We kennen het verhaal van de grote overstroming als straf van God Dat was eenmalig heeft Hij beloofd, Hij geeft sindsdien andere straffen en zoals Job en Franz K geloven gelovigen dat ze altijd schuldig zijn en blij moeten zijn dat ze leven en dat God hen niet vermorzelt Maar God heeft geen dienaars nodig maar mensen hebben elkaar…

Wat een lust om het grote gokpaleis te bezoeken zonder wil tot spelen. Slechts kijken naar kleuren, die zich verdelen in felle lichten en rustig zwartgrijs. Geschuif, gerinkel en hortende wijs klinken uit kasten van spannend beleven. Draaitafels snorren bij afwachtend beven. Kreten versterken de uitdagende prijs. De schilder, dichter en…

Niemand lette erop tot het water over de bergrug heen het meer in stroomde Het regende de hele zomer een dichte grijze lucht- zee stortte zich als een wereldoceaan over de aarde, een dik vel beukend hout kwam boven drijven, let niet op de dieren Kijk niet of er mensen bij zijn je weet het wel de oude wereld borrelt nog een beetje op…

Een koude regen waait onder mijn capuchon – De mug komt schuilen.…

Mama blaast bellen, het kind vangt er een, en kijkt – in een lege hand.…

Na jaren naar 'thuis'. Wat zal ik daar aantreffen? Kan het nog bestaan?…

Er dwarrelde een kind mijn leven binnen, één en al lente en vrolijk jolijt. Haar leven moest nog beginnen; Het mijne was al bijna uit de tijd. De frisheid van heur haren danste om mij heen, bedwelmde mijn zinnen en bracht mij terug naar tijden lang heen. Vervluchtigd, Verloren, Vergaan in de tijd. Haar lipjes, zo roze, weken vaneen…

waaier uit over de wereld maak vuur van bevroren bomen leer op zee schaatsen duik diep in de oceaan omarm het onbekende laat niemand meedogenloos verdrinken haal je schouders niet op beschut en bescherm als een aarden wal…

Hier groeien wij We voegen verleden toe aan ons leven, en schoonheid We brengen oude meesterwerken tot leven door te kijken in tijdspiegels waarin we ook onszelf zien: grote mensen met een museum in ons hoofd stille zalen waarin we kunnen dwalen tussen werkelijkheid en idealen verleden en toekomstdromen Op elk moment Grote mensen…

Kom binnen, ik kus jouw ogen Ik zal je alles laten zien Neem de tijd, kom zo vaak je wilt en verzadigd zul je weggaan Neem een bad in al mijn kleuren – zacht als poederkwasten strelen ze jouw blik Ik omarm jouw aandacht met het goud van de geschiedenis Hier is alles eeuwig jong Onvoorwaardelijk plooi ik me naar jouw behoeften Ik…

Welvaart in stad en land, zie het licht onder de wolken in de toonzaal van het aardse paradijs, zie een glimp van onszelf in de blikken van toen de schoonheid van hun aandacht hun verlangens in jongere jaren van de wereld – dezelfde als de onze We bewerken en bewaren we bouwen en verbeteren we scheppen de schoonheid waarin wij willen…

Het is best veel werk te worden wie je wilt zijn – het moet vaak over.…

Het leven: een reis. Je leert wat wegen kennen – en wat gewoonten.…

ik droomde hoe het vuur warmte en licht verspreidde hoe het een blind vuur werd en alles verteerde ik dacht aan stuivende duinen aan golfbewegingen van de ijstijden hoe alles in elkaar vervlochten is ik voelde je hand tegen mijn wang als een zachte bries in het naakte bestaan…

Na de genocide een volkerenmoord van één tot 1,5 miljoen op de Armeense Christenen zijn zij over de hele wereld verjaagd uiteengeslagen Wie zal dit volk en haar lijden begraven? uit de heldere rivier ontsproten Met een witte wolk die voor ze uittrekt gaat het volk voorwaarts O luister , luister naar hun stem de aanklacht…

Het gebeurde, hij overleed Ik zag hem opgebaard zijn huis verlaten, veel mensen liepen fluisterend mee Het was nog niet uitgezocht maar zijn verweer was zo gering het haalde niet eens de krant De dragers zeiden dat hij schuldig was jongens gooiden verf op zijn terras de klokken beierden, een hond begon te blaffen zo hard hij kon…

Siësta, engelenmuziek strooit heilige woorden in mijn oren tekent ze voor en achter in reliëf in hun schelpen. Doezel ik of heeft iemand de bloemen gewekt? Ik lig zo lekker in de zon, geborgen in het groene veld, mijn gezicht bloost blauw van de koninklijke kelk tussen mijn benen De bloemen lachen en zingen maar Het werk is gedaan…

Is het een geheim, dat ik er misschien een heb – en het dus niet weet?…

Ik denk dat er diep in mij een prachtig paleis bestaat waar goden bepalen hoe mijn leven verlopen moet Ze willen bevrediging zijn een en al onrust en met velen, onhandelbaar doen ze wat ze altijd doen Mijn zinnen verwennen ze genoeg of juist niet genoeg want steeds weer verlang ik meer Toe, nog een keer, nog een keer Zo moe word ik…

Ik zweef meer dan dat ik zwem Het water draagt me op rimpels stroomt strelend langs mijn buik en tooit me met borstgolfjes Beeld jij je maar niets in schreeuwt mijn moeder Mannen kijken om, statig glijdt zij door de stad. Wij zijn koninginnen- categorie, voorbeeldig kunnen wij in het midden staan onze vleugels spreiden en vuur naar vijanden…

Ik neem een bad in zout water waar zwaartekracht niet bestaat Op het blad ligt een nieuw stel van dezelfde kleren klaar Er is hier geen concertzaal en geen buiten om te wandelen alleen een plantenkas waar ik graag geuren snuif vrij van mensensporen de huidcrèmes en de zeep waarmee wij, getelde bekenden ons onderscheiden En als ik moeite…

ik til je uit de dood breng naar boven wat ik weet leg alles voorzichtig over elkaar verhalen waarin ik mag schuilen…

Weer een saaie dag Alles is wat het lijkt zonder fantasieën ik ben geen professor T die Jeroen Bosch laat schilderen wat er aan de hand is: alles belichaamd als wat het is en dus transparant De stad is groot, maar klein is mijn uitzicht, alsof we ver weg van elkaar leven in ruimteschepen, bebouwde kommen zo klein als gehuchten…

het minimale maximaal ten uitvoer gebracht zo blijft er tóch nog iets over voor de verbeeldingskracht…