Netgedichten

netgedicht (nr. 74.157):

De Belofte Van Een Druppel

in jouw kromming
zie ik mij even leven
een weerspiegeling en nog veel meer
van wat mij is omgeven

in je val neem je mij mee
met heel mijn beleven
richting de verdroogde aarde
als bijdrage om vrucht te dragen

die daar nieuw leven baarde
doordat het net dat ene
hoopvolle zaadje op tijd
wist te ontmaagden

wie weet dat onze
bespiegelingen in woorden
ook iets kunnen bijdragen
zoals die druppel regen

een zegen voor de geestelijke aarde?
Die somberheid vermag te verjagen
en die weer als ooit bekoorden
ook klein maar van net zoveel waarde