inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 74.158):

Who's afraid of red and green

Zwaaiend met een vleermuisvleugelkwast
In tweedekker die kerosine slurpt
Zet hij miss Amy Whitehouse op en dan

Na vierentwintig uren in haar graf
Van groen en stikkedonker ziet hij vaal
Een slaapverwekkend maneschijnsel gloren

Vastgebonden, los en vrijgezonden
Broeierig in schommelende schuiten
De kapucijner mantels en kazuifels

Volumineuze haardracht in spierwit
Geverfde grassprietegels mene tekel -
Verminderde toevatbaarheidsverklaring

Heeft men van lustobject tot boeddhabeeld
De zaligheid van jezuïet verboden
En loftrombones in de arm genomen?

Het spervuur is in helder transparant
Wijnrood gemengd - de verftocht van mijn dromen
Zie hoever Botticelli is gekomen...

... Noot van de vertaler:
Als je menie mengt verschiet hij
nooit vanzelf naar donkerbruin,
eerst mauve, karmozijn, bordeaux,
dan vermiljoen en violet
in paarse gloed de amethist
en togapurper indigo... ...

Schrijver: Max de Lussanet, 10 mei 2021


Geplaatst in de categorie: mystiek

2.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 95

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
JPA
Datum:
14 mei 2021
Was de Mir van Hunza Pakistaan
Een gurka, Bodhisattva of een sikh
Een taliban, een guru met een tic
Zag u hem voor de dalai lama aan?

Ik wed dat Weter Bet het beter weet
Als alpinist die d'hoogste toppen deed
Naam:
Bet Weter
Datum:
11 mei 2021
De Karakoram en de Hindu Kush
Van Gilgit naar Karimabad, misschien
heb ik de Mir van Hunza daar gezien
De swastikas in Baltit in een roes

De Rakaposhi en Nanga Parbat
De Indus en de Hunza daar aanschouwen
En ook de Ibissen in steen gehouwen
Over de brug vlak na Karimabad

Een Pakistaan met hemelsblauwe ogen
Keek mij in stilte en verwonderd aan
In hemelsnaam waar komt dat blauw vandaan

Zit Alexander dan in alle genen
En is de Grote nooit van hier verdwenen
Het antwoord lag niet binnen mijn vermogen
Naam:
Max de Lussanet
Datum:
11 mei 2021
Ah, wellicht mag ik een tandje bijslijpen aan het hete hangijzer.
O JPA, waar waart gij met de blik uwer geest en waar rustte het boze oog van uw peilloos diep gemoed?
O Jean-Pierre, welke menie hebt u hier ten tonele gevoerd in de alchemie uwer euvele moed?
Heer Emilius vraagt om klaarte in deze kwestie, vertoeft ge nog altijd met uw verfblik in de verte? Waar mengen zich het rood van boeddha met het groen van de Ganges...
in de droogdorre vlaktes van het oude subcontinent tussen Himalaya en Sri Lanka? En waartoe laat gij Bet Weter niet beter weten dan het nihilistisch Andy Warholgehalte van uw droom? Hoe Babylonisch kan uw spraakverwarring zijn, zo ver van huis, zo wezensvreemd als een hedendaagse Alexander de Grote op de Hindu Kush? Of was dit alles slechts een cryptische omweg naar de Zijdeglansroute door de donkere aarde van Kazakstan naar China?
Zo ja, dan is het klaar en ga ik feestvieren im Haus am See. Zo nee, wat heeft dan de reeds overleden supersoul van Amy Winehouse (god hebbe haar ziel) met verf en mene tekel te maken? Geef ons the key to the highway JP, en wij zullen ons mengen als kleine stukjes bruin in de almanak van uw schilderkunst...
Naam:
Bet Weter
Datum:
11 mei 2021
Er is vast sprake van een Babylonische spraakverwarring want ik snap er geen jota van. Laat staan een tittel.
Mene mene tekel ufarsin: dat dan weer wel.
Verklaar u nader JPA!
Naam:
Emiel Warswater
Datum:
11 mei 2021
Hoe zal ik dit interpreteren Jean-Pierre? In de noot bedoel je; Als je maar lang genoeg kijkt zal de verf vanzelf mengen?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)