Alle inzendingen over vriendschap

Je was een vriend genoot mijn vertrouwen Moeizaam verworven met huiver gedeeld Je hebt een deel van mijn leed helpen dragen Waar ben je mijn vriend of heb ik ’t me verbeeld…

Als witte duiven eens vlogen overtuigt geïnspireerd rond de aarde in grote bogen in de vredesvlucht witte veren lieten vallen op ieder land en continent als godenoffer mensen flora fauna had verbonden met een gevlochten lint van vredesveren…

Geen schaduwen werpt wat ongeschreven is niet gelezen wordt wat zich laat zien doet het licht weerkaatsen maakt zich een vorm herkenbaarheid en optelsom van bekend en onbekend zo laat een kus zich voelen twee lippen op een zachte huid daarbij een passend geluid noemt zich en klinkt vrolijk twee wijnglazen tegen elkaar breekbaar…

Jij schreeuwde ik werd kwaad voelde me bedrogen toen ik mezelf vroeg wat ik hiervan moest leren kwam de zin: alles wat niet uit liefde wordt gedaan is een schreeuw om liefde.…

zo rood ik jou gekend heb zo vurig ga ik jou missen zo mooi als jij gaat ging er niemand mijn lippen krullen als ik aan jou denk…

ik zocht woorden vond er geen het geluid viel stil in late rozen weemoed en wind in je naam verscholen dromen die ik langzaam heb veroverd zacht en zuiver aan mijn lippen gefluisterd ik gloei rood glanzend schapenwolkjes in de zomer…

Ik zucht je weg in alle wind en denk na over onze tijd. Een tijd die lijkt te zijn geweest en onbevreesd van mijn zijde wijkt. Ik herinner je in al het goeds en zonder wanklank maar meer dan dit zal het niet meer worden.…

een hand zoals die van jou ja, jij daar je gaat net voorbij die hand hij lijkt gedwee en is nog vrij zou jij die van mij willen raken voelen, pakken naar smachten met liefde vlakken of als gift ontvangen in de jouwe even omsluiten wellicht delen om te helen of gewoon uit vertrouwen mijn vingers zijn zacht omhuld met een…

de kwaliteit van leven wordt in sterke mate beïnvloed door de kwantiteit van mensen die jou na je dood echt zullen missen dus wat kan ik voor je betekenen?…

daar zaten zij vol van vers in elkaar geschreven band rekbaar als postelastiek nu weer aangespand hij wauwelde waaroms bespeelde wereldleed als volleerd martelaar in beletterd boetekleed zij overhoorde alles en boterbabbelde ja of amen mee maar plaagde ook errata van vertellen moe zo beeldbuis aangezet tot schel geluid geestenkinderen…

Mijn broek is kapot Mijn schoenen versleten De wind die langs mijn wangen giert Ik ben je al vergeten Je verstikte me Zo mooi, onherkenbaar Een ongewild gebaar Ik geef het terug Je bent me heel even kwijt Uit elkaar gedreven Voor altijd…

het pad van vriendschap en vertrouwen slingert zich blind langs klip en kloof over rots, ruw en onbehouwen, in woestenij en diep geloof door dorpen van een goegemeente langs wegen, aders met een ziel verhard met eerlijke gesteenten van volle waarheid, vast, stabiel helaas, soms wordt het bermbrandlopen of daagt een onverhoedse kuil die…

het zat heel duidelijk in mijn hoofd maar toen ik het papier vond, en de pen om mee te schrijven, kwam er niets meer uit mijn vingers althans, niet wat ik ooit voelde de warme woorden waar ik mee wilde strelen waar u en bloc zou voor vallen en begrijpen wat ik bedoelde gelijk een potje biljart ik stoot af in de hoop de mooiste caramboles…

Oevers, zonder grenzeloos vertrouwen Waakzaam tot in de diepste ziel De zin van het aardse dat je overviel Gedachten waarop krachten kunnen bouwen Terugkeer uit de eeuwigheid Gelovend in nooit bestemde krachten Jarenlang in stilte smachten Wat soms tot droefenis heeft geleid Zwijgzaam tot in het diepste profiel Kilte als ruwe steen Maar…

als door toeval toegevallen stond ontstond terstond een band verrast verdronken in verlegenheid geborgen in genegenheid woelwentelde ik me hierin rond waarop waarheid realiteit ontbond…

Wie mij maakt tot tegenwicht Steelt de ziel van zichzelf. Wie mij maakt tot overwicht Spreekt en zwijgt zich ten onder. Wie mij maakt tot evenwicht Voelt zich gelijk en bijzonder.…

In jouw ogen kan ik alles durf ik alles doe ik alles voor jou Ga ik van daken springen doe ik de gekste dingen ga ik voor jou door het vuur ben ik de held Tot ik wakker werd en besef dat ik voor jou mijn leven riskeer en mij zelf niet meer ben……

Zijn er nog nachten die lang op je val wachten zoals mijn morgenstonden steeds later komen en het kussen als boekhouder van dromen herkent hij jou, je geur, huid en haar wanneer je ligt, verdwaald, troost hij jou zoals mij met liefdesdraad geborduurde woorden als het geheim van de muziek of ouderschap getuigenis van innerlijke wereld en…

als woorden knellen net als te kleine schoenen kan een glimlach of een knipoog zo mooi blootsvoets lopen…

Zo breekbaar en zo broos is 't leven: een lichtflits in de duisternis, maar toch zijn wij elkaar gegeven omdat de weg niet doelloos is. Zo kort de tijd die is gelaten, een ademtocht en 't is voorbij, maar wanhoop kan ons hart niet baten, alleen vertrouwend leven wij. Alleen de liefde kan ons dragen, en al de rest is dwaas vertoon. Je…

We dreven uiteen als schijnbare vrienden bezigend oppervlakkig gebeuzel die als wurgende tijddoder met onuitgesproken woorden wederzijdse gevoelens opriep dat onze gezamenlijke reis was beeindigd want mijn zeilschip lag al te wachten op het lichten van zijn anker om te koersen op de ultieme waarheid in ieder moment.…

De eenzaamheid duurt echt te lang Gaat de tijd van afzondering echt voorbij? Voor vriendschap ben ik echter bang Is dat niet weggelegd voor mij? Er zit nog veel verdriet en pijn Verwerking kost mij tijd Waar nu dan toch mijn vrienden zijn Ik was ze zomaar kwijt Wat is dat toch, dat bij een verlies Er nog meer volgen moet Alsof ik dit verdriet…

uiteindelijk heb ik je aangeraakt jij hebt mij mogelijk gemaakt op de ranglijst ging ik je voorbij en jij weer mij een vrouwe ingelijst fraai rijmt het niet doch erudiet eer ik mijn schrijvertje ben ik jouw blijvertje…

ik praat met jou geen woordentaal spreek noch hoor ze in het Drents jij raapt de klanken van ontmoeten schommelt ze zacht en als mens het beeld blijft aan mezelf gelijk in het ademen van het bloed vol eenvoud in je hele zijn plooi je letters zonder woordenboek…

Op uitnodiging van de koning kwamen ze langs: armoedzaaiers, geluksvogels, betweters, dichters, huisvrouwen, vlinders van de Waarheid. En ze aten, dronken, zongen de woorden uit hun longen, praatten, lachten, zwegen, deden de ogen dicht, omdat ze deze niet geloofden. Na afloop verlieten ze het paleis met de gedachte dat alles een droom…

om de stilte te verbergen schreeuwt hij longen uit zijn lijf zweet hij onrust uit zijn poriën balt hij vuisten pijnlijk stijf om de stilte te verbreken droomt hij zinnen tot een boek krast hij regels in het hout buigt hij woorden om tot vloek om zijn stilte te begrijpen droogt zij tranen in zijn ziel kust zij pijn uit het verleden raapt…

Mijn hand raakt jouw schouder licht, voor mij slechts een vriendschappelijk gebaar. Een grimas tekent je gezicht, mijn vertederde blik neem jij niet eens waar. Mijn greep verslapt na een moment, je reactie heeft mij erg verward. Zo'n aanraking ben jij niet gewend, het geringste contact heeft je blik verstard. Voor je staat een goede vriend…

Het slot is geopend, de waterval bevrijd. Alle dijken gebroken, ...mijn boeien kwijt. Mijn handen in de jouwe, een begrijpend oor. Jij beseft zo goed, ...wat ik toen verloor. De trage overwinning, zo moeizaam verdiend. Ik zie weer toekomst, bedankt,...lieve vriend.…

Als ik eventjes ben weggeweest en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel een heel groot feest, en denk ik: ik ben weer thuis! Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot, de ander 'óf het mij nu schikt', die kruipt op mijn schoot. Ze voelen altijd met mij mee, in vreugde en verdriet. Ze geven liefde, zijn tevree…

ogen spreken boekdelen niets verduistert laat mijn blik jou helen verzachtende woorden gefluisterd in deze koude nacht wil ik je laten ontdooien iets wat jouw pijn verzacht gevoelens vastgevroren mens vol met pracht laat je hart spreken ik hou je vast het ijs begint te breken…