Alle inzendingen over vriendschap

Ik droom weleens van een wereld die nooit kapot zou gaan Ik droom dan over natuurschoon, Over mensen die elkaar bijstaan Ik droom dan over vrede dat oorlog niet bestaat Ik droom dan over liefde, vriendschap die nooit over gaat Ik droom weleens over engelen In het donker met mijn ogen dicht Ik droom dan over gelijkheid Over een wereld…

tot enkel afdeinzen werd ik genoopt toen gij mij, tersluiks, met dingstigheid en schier veinzen mijn edele gevoelens jegens u lafhartig had gesloopt gij zijt slechts onbeholpen; onkundig ene genegenheid met waarde te stolpen…

Sorry... dat ik mezelf even kwijt ben mijn lichaam herken ik niet mijn hormonen zijn van slag ik kan mijn draai niet vinden Ik wil weer even klein zijn kind zijn helemaal bij je wegkruipen schuilen Ik wil even niet meer weten wie ik ben ... dat ik ben ...…

de landloper op straat met introverte ogen onder het hemeldak wakker geschud door een hanepoot van de spin werkend aan een toekomstweb ochtendboodschap voor hem hang niet af van één streng die levensbedreigend is als het doorgeknipt wordt…

laat zandkorrels, ruw en grillig zacht een naam schrijven in vochtig zand waar afdrukken van vriendschap tijdloos zijn wanneer de zon bloedrood haar nieuwe dageraad begroet vouwen handen licht duister samen en vlechten een nieuwe morgen ogen vinden elkaar in het gemis van gisteren waar langs de lijn van eb en vloed elke golf weer die…

laat me maar wandelen in het zand op blote voeten witte, hoge wolken, zelfs de roze, zijn niets voor mij waar ik kan wortelen in stevige aarde ook al geurt het niet altijd fris de wind neem ik er wel bij laat mijn armen maar reiken naar kantjes rozen ijskristallen in mijn schoot zouden me niet lang bekoren waar…

De tijd staat even stil het is alsof jij weet wat ik eigenlijk van jou wil maar jij deed alsof het jou niet interesseerde gewoonweg niet raakte en ik, ik ben de geblesseerde die er weer eens niets van maakte.…

Speeltuin spelen samenzijn vergeten de glijbaan door het leven de zandbak om met vriendjes te spelen de schommel om alles even te vergeten helemaal in de speeltuin…

smeulende peuken zijn getuigen van gestorven woorden bengelend tussen stiltes en komma’s zinnen zijn wit verhullen het zwijgen de asbak gevuld aan de rand van het blad voorzichtig blaas jij geopende woorden nieuwe gedachten zo dicht bij mij rook kringelt in onzekere wolkjes vertaalt vertrouwen in nieuwe verzen voor jou…

Sponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult... Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld De slaap kon vinden om van u te dromen...…

Tenen draaien kleuren Kolkend in het zand Voeten volgen het strand Soms steekt schelpengruis Hart en hoofd speuren Weven een lief verband Vrienden nemen je hand Lopen mee naar huis Schelpen die met golven gingen Bezingen het nieuwe heden.…

Over en weer zitten we woordjes te gooien Met een simpele return komen ze aan We laten onze gedachten klooien Ik laat mijn avondeten er voor staan Iets over jou, iets over mij Gevoelens, gedachten Een wederzijdse lach Jij schrijft dan: “lastig dit korte haar” En ik schrijf terug: “het is echt heel mooi” Van alles komt er zo voorbij Heerlijk…

Ik heb je gezicht ontmoet het ging naast mij zitten Grote vogels klapten hun vleugels uit en ik greep me vast aan hun poten Langs heuvels langs dalen vlogen wij te snel voor mij te langzaam voor jou je ogen raakten het wit van de maan en je overdenkingen waren niet meer te peilen…

when I open my mind for you vertel me dan van dagen, van het leven de pijnen in je verdriet, laat me zijn die jij nu bent, alleen redt jij het niet de sfeer ademt het moment van het zijn en je proeft de zoete geur van het kamille van december en rook, zo als zilvergrijs benevelt zit ik stilletjes naast je we hebben elkander gedronken…

We waren beiden één gedicht lazen in dezelfde boeken op de eigenste bladzijden. Verliefd op dezelfde onuitgesproken letters vol lippenstift. als een geschrift verstoken achter woorden die wachten op morgen, ontgaan aan het nu. Verder dan de vriendschap lag onze liefde niet; Alleen geduldig dralen aan de waterput in de veranda. De grote…

Mijn vrienden zijn helden voor mij, mijn echte vrienden. Ze kennen me vrolijk, verdrietig en blij. Bij hen kan ik mezelf zijn, de echte mij, Geen leugens, geen schijn. Echte vrienden hebben is fijn, vrienden die me door en door kennen. Die er altijd voor me zijn, elk jaar, elke maand en elke dag. Voor elk soort probleem. Iedere minuut,…

De diepgaande gesprekken, soms de hele nacht door, het spannende van persoonlijke dingen vertellen, de diepe vriendschap die alleen kan ontstaan, als twee mensen hun hart openstellen. Dat mis ik meer dan ik met tranen kan zeggen, dus slaak ik deze hartekreet.…

November heeft zich uitgespreid nieuw confetti ogen raakt weliswaar de dagen stuk waar midden op de tafel je handen lagen ligt de mythe dus klim op mijn rug ik ben nog ongemoeid gebleven en mos bekleedt mijn knieën kus mijn hals nog de morgenzomerwind ademt jou in omgekeerde rollen kom zoals zovaak het nooit is geweest op besneeuwde takken…

ik zag verlate vlinders dichtbij maar ook ver weg ze hadden op mij gewacht had ze ver verbannen, uit mijn denken gedacht had het pad verengd zag nog weinig licht sloot mij verkrampt voor ander goeds het bleek, uiteindelijk, niet echt gedicht heb die fladderaars bij me geroepen mijn ramen weer wijds open gezet dat heb ik nodig…

Als zo'n verdriet uw leven klieft dat wanhoop u bijkans doet zwichten en u zich niet meer op kunt richten zoek dan die ene door u geliefd om uw duisternis te verlichten, die ziet hoe zeer u bent gegriefd. Waar men u deze dagen meed zal de ware vriend niet van u wijken en, u behoedend voor bezwijken aan 't onzegbaar grote leed uw toegewijde…

Oude vrienden, lang uit het oog duiken plotseling weer op "bijpraten" blijft onwennig achteraf blijkt het een flop Eigenlijk is er niks meer te vertellen interesses blijken af te wijken geen band meer zoals ooit of iets wat er nog op doet lijken. Met een handdruk komt het afscheid geen tot ziens, of: het was fijn samen praten zoals vroeger…

meer dan een beeld is mij bij van wit en zwart in kleur gedacht als het groen van ons in het grasrollend oliedrum vrienden voor mijn leven met jou de heuvel neer leven bevatte wat het kon - blik liet niet verder zien - van schoon en kwader goed zoals het wassend water wit in teil ons altijd deed buiten op de stoep - nog…

zeekleurige ogen plengen zoute tranen intriest verhaal grijze hemel kleeft op kleurloze aarde even ontdaan woorden zijn nu nutteloos maar ik ben er dat volstaat voor jou ik laat je uithuilen en blijf nog even…

hoe zij steeds weer woorden ongesproken achterliet hoe geen eind kwam aan wat nooit begon hoe weinig toch zo veel betekenen kan hoe woorden dromen beelden kunnen…

in mijn stilte vind ik geen woorden die je kan lezen noch kan spreken zelfs fluister is niet te horen beeldt enkel uit tweevoudig jou in mijn ogen gebaar jij de warmte die je doet zinnen en ook doet weten zelfs mijn lach is niet te breken licht steeds op eenvoudig jou…

voel opnieuw de warmte van oplaaiend vuur maar verbrandt gevoelens niet het breekpunt van pijn zijn jullie al voorbij maar nu jullie op nul zitten vergeef lach zoet en teder naar elkaar doch pas op voor dit nieuw begin want voor je het weet heb je het bij het goede eind gelukkig maar…

Door de ramen heen komt de wereld mij tegemoet het zonlicht projecteert de wetenschap op mijn gezicht groot is de wereld want het alleen zijn en dan weer niet is in juiste evenwicht De bomen zijn niet dichterbij gekropen en de wolken drijven hautain over mij heen toch is de wereld heel wat groter geworden met de wetenschap van…

Onder nieuw gebladerte de sombergroene boom trekt krom zon stuift gele bloesem rode velden bekleden oevers met je naam fluisterend zal fris zaad de regels van jouw hand met witte zinnen kleuren bevrijden zal de pen zoals velen wacht ik aan de overkant…

ze plaagt mij, steeds weer is ze te jong voor mij en daagt ze uit, vraagt ze om verboden fruit roodwolkend haar en een streep blote buik maar vooral die ogen "dit mag niet mogen "…

Laat het verleden los Leef in het nu Wees niet bang Je bent goed, precies zoals je bent Kom, pak mijn hand Ik zet de deur naar de toekomst op een kiertje, aan jou de keuze: dicht of open.... wagenwijd?…