Alle inzendingen over dieren

opeens ontmoet ik de dood in eigen tuin uit het vlieggat van een vogelhuis tuurt een lijkje poes vrat moeder op voorzichtig begraaf ik haar jong…

Dieren zijn een zegen voor mensen God liet het niet alleen bij wensen schiep hen in en voor het paradijs maar de slang voelde zich te wijs veroorzaakte 'n eeuwenlange reis en Adam en Eva betaalden de prijs belandden in een wereld met kwaad bewonen een wereld zonder maat Dieren en mensen bevolken de aarde mensen schat dat toch in op waarde…

Terwijl mijn lichaam jonge dieren opneemt die dartelen in weiden naast club copacabana en naast de graven van naamloze Amerikaanse soldaten blijf jij mijmeren over de frituur die je vader overliet aan je jongere broer. Mijmeren is het juiste woord niet nijd verwringt je gezicht en je nagels krassen zijn naam in mijn witte buik de naam van…

Ik gaf je alles En was met weinig blij Het was voldoende Jij aan mijn zij Ik vergaf je je buien Want jij bent maar een mens Ik hoef geen halsband met glitterstenen Of een dure mand Ik wil gewoon bij je zijn Mijn kop in je hand Zo nu en dan een aai Weten dat je om mij geeft Als je mij schopt of slaat Laat ik je maar gaan Ik word dan…

Eenzaam en alleen nergens ging ze meer heen zat stilletjes in een hoek kreeg nooit bezoek tot op een zekere dag ze een heel lief hondje zag dat werd haar maatje en beste vriend het hondje had ze gewoon verdiend samen lopen ze nu over straat en iedereen vraagt aan haar hoe het gaat nu is ze nooit meer alleen ze is kwieker en gaat gelukkig…

Ik zal er niet naar tanen, Naar krokodillentranen. Dikke tranen voor de schijn, Als of het echte zijn, Maar het zijn enkel nagedane. Maar de tranen van een bruid, Dat is een ander geluid.…

De bok lijdt aan frustratie. Die is groot. Geschitterd wordt er door afwezigheid: hoe hij ook zoekt, hij vindt geen enk'le geit en klaagt maar over seksuele nood. Hij denkt: 'Hoe lang al heb ik niet gevrijd!' en blijft voortdurend dromen van een stoot. In opblaasgeiten ziet-ie ook geen brood: hij wil in puur natuur z'n kwakje kwijt. Al zoekend…

Ik doe wel flink, Dacht de blinde vink. Binnenkort, Lig ik op een bord, Dan wordt het pas link. Die blinde vlek, Was zijn grootste gebrek.…

Dit gedicht gaat over de mus, De “Passer domesticus”. De mus is zijn hele leven, Altijd thuis gebleven, Een beetje saaierd dus. Je kunt pas over leven praten, Als je je nestje hebt durven te verlaten.…

van crème brûlée naar hondendrol fopspeen restje tandpasta streepje slijm als enig spoor het hoofd leeggezogen op zin en zon gebeten wrokkig in trillend harnas tegen wind en beter weten iets klopt nog binnenin keilende kiezel uit katapult openspattend op de voorruit zonder erg - geen barst geen ongeluk geen slachtoffers…

Enige kleuters verdringen elkaar voor het grote aquarium waar gejaagde bellen en kolken spreken van de plotselinge oorlog binnen de kleine vissengemeenschap de weetgierige kijkers zien tussen al die ronddraaiende lijfjes een bijna roerloze sierbaars welke afwachtend de strijd aanschouwt soms traag met zijn staart slaat herkennen blij verrast…

Vandaag mocht ik jou zien, daar onder die walnotenboom, je verzamelde wel negentien, jouw voorspelde toekomstdroom. Huppelend over het groene gras, noot per noot, heel verdacht, ik glimlachte "wat 'n grapjas", met zijn mooie uiterlijke vacht. Je nam alles wat jou toe behoort, om in koude toch te overleven, niets of niemand die je erin…

Steeds weer zie ik die donkere oogjes En die mooie wijze blik Donkere kijkers onder wenkbrauwboogjes Die wilde zeggen "hier ben ik" Nou lieve Queeny dat heb ik geweten Het was liefde vanaf de eerste dag Ik beloof je dat ik je nooit ga vergeten Nu je die kijkers sluiten mag.…

Op een hoog flatbalkon vinden twee duiven een bloembak zonder planten, vol potgrond. Daarin wroeten ze, draaien om elkaar rond: dolle veren en verschrikt aardkruim stuiven. Eitjes, uit wit marmer gehouwen druiven, verwachten lijdzaam hun opwekkende wond, die zacht openscheurt, met ijl getik verkondt: " 't Mensennest mag nieuw leven overhuiven…

Op 't oud, geel boek, zie hoe, deze effen morgen, Teer glanzend groen de bronzen vorm zich sloot: 't Reekalfje ligt in de eigen slaap geborgen, Als vroeger in de donkere moederschoot. - Mijn ziel, nu zó lang stom, kan ik nog hopen, Dat iets, uit u geboren, in mij rust, Maar straks ontwaakt, en dan, hoe rank mag lopen, Op lichte voeten, langs…

's Nachts volgt het reekalfje vol ondekkingslust moeders zachte hoefklop. Haar achterlichaam glimt melkwit in het duister, spant zich waakzaam bij elke klank in 't bos, dat luidruchtig rust, stelt het jong tijdens moeizaam stappen gerust, wijst de verborgen weg tussen vlier en braam, draait om boven kruiden, nietig maar heilzaam, die de zwarte…

Bij het woordje zeeroven Komen bij mij bizarre beelden boven. Ik hoop dat u het ook al wist, Want de zee wordt leeggevist: Wij zijn onze oorsprong aan het beroven. Straks geen vis meer in de zee, Daar zitten dan volgende generaties mee!…

Een nieuwe dag is aangebroken de doffer zit op zijn stok totdat hij door zijn baasje wordt meegenomen naar een hok Wanneer hij in het hokje kijkt ziet hij zijn lieve 'duivin' en na een stief kwartiertje krijgt de doffer échte zin Maar nog voordat hij kan toeslaan haalt zijn baas hem daar vandaan opgesloten in een rieten mand waarin hij…

't Is voor de arme haai een last. Hij treurt vanwege domme pech, omdat z'n kunstgebit niet past. Z'n tanden zitten in de weg.…

hij buigt en groet u, hooggeboren wezen ziehier uw knecht, een nederig persoon godvrezend staat hij voor uw hoge troon devotie kunt u in zijn ogen lezen dag majesteit, uw goedheid, onvolprezen dwingt hem vandaag weer tot dit eerbetoon een zware taak, jawel, maar wonderschoon hij dankt u, dankt u duizend maal, bij dezen hij voelt zich,…

Werp uw snoer op de stroom en vertrouw dat de buit Bijt, door de gunst van een god. Of hij de angelroe spant - vier de koorden verder uit! - Haal hem aan of geef schot. De morgen blinkt fris op het golfgrage meer, De berken staan groen aan de rand, De boot schiet vooruit, wiegelt zacht heen en weer, Waar het zuigt, eer het stort, houdt ze stand…

De poelen van het kleine bosmoeras gaan schuil tussen elzen en krullende struiken. Harde slijkbanken vol muntkruid ruiken zelfs in de dichte kluwens knellend gewas. Moeder eend onderricht haar kuikens kras: al zwemmend verkennen, telkens duiken doet aanstaande levensstrijd speels ontluiken. Wenkt of weert de wereld achter het wollegras?…

Welke wijn, Drink je zoal bij waterkonijn? Iets subtiels of iets krachtigs, Of toch maar iets waterachtigs, wat zal het lekkerst zijn? Als zoogend knaagdier staat hij beschreven, Voor hij voor U, zijn geest moest geven.…

Als 'k de deur uit ga hoor ik getrappel en ik betreur 't dat 'k dan ga. 's Avonds in jouw aanwezigheid voel ik me van angst bevrijd. Met jouw robuuste markante gelaat kan mij immers niets gebeuren. En als mijn zekerheid mij verlaat, ben jij op z'n tijd m'n lieve trouwe kameraad. Met 't gooien van de ballen komen plooien in je wangen.…

. de kom in mijn handen trilt en zabbert als de verschoppeling op de mat verwoed dep ik streel ik vervloek ik de schoft water druppelt langs de blessen van het beest versnijdt zijn bloed en mijn hart ‘t meest .…

Schuim onder de vogels, schuim dat wegstuift en weer aanwuift als een kwetterende stofwolk, schorem dat vecht om elke kruimel, stof- badend plebs, honk- vaste landloper, Jan Rap die doodgaat zonder maat, brutale bek die stinkt naar paardenvijgen, gespuis dat vliegt. ------------------------------------------------------…

In vlammenpracht, die pralend hem omvangt, Rijst hoog de ruiter op zijn donker ros, De wapperende manen waaien los Van 't edel dier, dat naar 't gebied verlangt, Waar reiner lucht het vonkelend omprangt, Waar het zal dolen door 't fantastisch bos Van sprookjesrijken, waar met vreemde dos Onaardse kleur 't onaardse land omhangt. De ruiter…

op en neer, vliegensvlug naar koele kalme kust wat is land, wat water? waar landen, waar niet? hier niet – mens is er, knallen en snelle dood door, weer door achter ginds is eten en rust volg zon, sterren vlieg erheen, met ons mee op en neer, vliegensvlug naar grote grijze zee…

Hij voelde zich al gloeien, Ze was een poes om mee te stoeien. Maar even later kwam de kater, die ging er zich mee bemoeien.…

jij ligt hier zo zacht in diepe rust en het lijkt alsof je mond lacht ik haal je aan en jij geniet spontaan met een siddering die reikt naar mijn vingers in je vacht…