Alle inzendingen over dieren

In vlammenpracht, die pralend hem omvangt, Rijst hoog de ruiter op zijn donker ros, De wapperende manen waaien los Van 't edel dier, dat naar 't gebied verlangt, Waar reiner lucht het vonkelend omprangt, Waar het zal dolen door 't fantastisch bos Van sprookjesrijken, waar met vreemde dos Onaardse kleur 't onaardse land omhangt. De ruiter…

op en neer, vliegensvlug naar koele kalme kust wat is land, wat water? waar landen, waar niet? hier niet – mens is er, knallen en snelle dood door, weer door achter ginds is eten en rust volg zon, sterren vlieg erheen, met ons mee op en neer, vliegensvlug naar grote grijze zee…

Hij voelde zich al gloeien, Ze was een poes om mee te stoeien. Maar even later kwam de kater, die ging er zich mee bemoeien.…

jij ligt hier zo zacht in diepe rust en het lijkt alsof je mond lacht ik haal je aan en jij geniet spontaan met een siddering die reikt naar mijn vingers in je vacht…

Hoor de stilte mussen tsjilpen een duif roekoet en een merel zingt zijn hoogste lied Hoor de stilte twee boze katers mauwen en blazen en in de verte blaft een hond Hoor de stilte het is hier oorverdovend stil…

Een beestje als een speeltje Blozend van zijn buik tot aan zijn keeltje. De beentjes recht en lang Dun als een ijzerdraadje, De boezem fier omhoog Zonder behaatje. Hij zingt een oerontroerend liedje. Is het een hij, is het een zij, Of is het een sierlijk travestietje.…

gespreide vleugels zonnen vredig in het gras snorharen trillen [haiku]…

Parmantig als heren in deftige kleren met pittige passen stappen zij voort. Alom wordt gekeken niet van koers geweken zij zoeken wat eetbaars van enige soort. Korsten van broodjes misschien zelfs wel nootjes of aardappelkruimels gestrooid in dit oord. Kijk daar ligt wat eten iets goeds zeker weten zij eten hun buik rond als niemand…

Twee zwanen drijven statig voort over het water in hun witte verenpracht!…

Ze zijn er bijna niet zoals heel slanke vrouwen na heel licht verdriet. Met hun poten als met een dun pincet pikken ze preuts hun tenen uit het water op, o, ze zijn zo roze als de gedachten van een maniërist. Ze zijn vraagtekens achter al ons weten en zo fraai dat we even niet meer om een antwoord geven.…

de lage zon schildert een zebrapad in onze diepe, lege tuin de buren leveren boomzwarte verf wij een grasgroene straat daar waar het kippenhok niet staat komen er al paaltjes uit de grond met grijs kippengaas errond zal ik oversteken? gaan kijken waar ik later eieren zal rapen stront van legstokken schrapen ach, stel je voor dat het noodlot…

Er zat een vrolijke pad op een paddestoel te Padua, via het achtvoudige pad vond hij een pad naar verlichting en van geluk kwaakte hij aan een stuk door. Zijn koningin, ook een pad, ging samen met hem op pad om padvinder te worden, men zei dat zij paddestoelen aten, maar dat was lasterpraat en behoorlijk dom, want niemand vroeg hen…

grazend vult roodbont haar magen langs het struweel morgen verse melk [haiku]…

een groen kikkerbeest kwaakt er koning in mijn tuin bemint de aarde warmt zich op een kei duikt zonder schroom in de waterpartij waterdruppels glanzen als goudbelletjes op zijn rug hij knipoogt ik knipoog terug ik laat hem vrij maar hij besluit te blijven ik zal hem als het even kan in een beeldig sprookje schrijven…

Tijgertje, Hij is een grote stoere kater, De enige man in huis, Maar soms slaat hij een flater, En piept hij als een muis. Cheetah, Ze is een mooi kattinnetje, Ietsje te dik misschien, Ze is een echt vriendinnetje, En krijgt van mij een dikke 10. Kiki, Lief, klein en eigenwijs, Komt en gaat wanneer ze wil, Een aaitje stelt ze…

de exotisch ogende vogel stelt zich niet de vraag waarom zijn schoonheid zo'n verrijking is zittend op de ijle boogtak kijkt hij niet neer op de kleurloze vliegende massa om hem heen maar omlaag voorbij aan zijn spiegel op het water in stilleven gevangen wacht de schuchtere jager geduldig op zijn dagelijkse kost…

De bonte kraai waagt zich, vooral 's winters als er weinig te bikken valt, overal en stapt vaak met kluchtige deftigheid over het ijs. "Jongens, zie je schaatsen na," zegt dan de landbouwer schertsend als hij uit de polder thuiskomt. "Gerrit van Veren is al op het ijs!" Gerrit van Veren, zo vroeg op het ijs? Jongenlief, mag daar je moeder…

De lucht is zwanger van geluid vogels alle soorten fluiten, tjilpen, kwinkelieren, van daken, bomen, poorten. De bevalling bij ’t eerste licht zwermen stijgen op zoeken voer voor kroost en zelf vullen gretig krop. En bij het warmen van de dag dan volgt een lome rust geen fluiten tjilpen kwinkelieren geen kapers op de kust.…

Het geluid van padjes samen, apart, nog een wat verder iets lager, samen in scheef akkoord onvindbaar want telkens andere padjes even verder, samen hinkend, apart, samen terwijl die vlak bij mijn voet even hun adem inhouden. ------------------------------------------------- uit: Tirade, 1966/Verzamelde gedichten, 1991.…

Een natte vlam, een vonk, geel-blauw gekleurd: De vis met tomeloze schoonmaakdwang. Alles moet schoon. Het is er een gedrang van grote vissen wachtend op hun beurt. Zelfs voor een haai of rog is hij niet bang. Hij is dompteur en zwemt hun bek in, speurt naar etensresten, al wat hen besmeurt. In trance keert het beest hem de andere wang…

Oievaar, lepelaar! Waar heb-je zo lang gezeten? Dreef-je de grote Nijlstroom af? Heb-je gewandeld om Farao's graf? En ben-je mij niet vergeten? Oievaar, lepelaar! Wie of er je rokje knipte? Zijn er je kousen nog altijd rood? En waarom mis ik-je rechterpoot? Of liet-je die in Egypte? Oievaar, lepelaar! Och, kon ik je spreken leren! Olijkert…

In het woud, dichtbegroeid en schemerig, en door het veld, open en zonnig, stapt met voorzichtige tred en bedachtzaam de weidsman met ogen, spiedend en waakzaam. De weidsman kent de leefbaarheid van het dierenrijk hier in de omtrek. Hij wil scheppen ruimte en vrijheid voor het jonge individu, gezond en sterk. De weidsman wil tegenhouden…

Op mijn voettocht in de ochtend door het bos in het voorjaar, bewonder ik hoe al zonder zorgen is aan het ontluiken. Elk jaar is dit weer het grootste genot, te aanschouwen het bos, ontwakend na de winter. Al zint ook mij de winter! Bij het naderen van een veldje verschijnt plots de reebok en blijft staan op een plekje onder katjes, neerhangend…

Mijn spieren spannen zich ieder ochtend opnieuw, met mijn scherpe ogen verken ik mijn omgeving, als ik gaap dan is dat louter van de honger, want ik ben voldoende uitgerust om jou te minnen. Ik verslind minder snelle dieren, niet voor de lol, maar om mijn maag te vullen, heb geen onderkinnen, kan heel teder zijn, ziehier a new point of view,…

Dag koekoekskind niet echt bemind je bent ‘verdwaald’ geboren. In ’t nest gelegd niets was voorzegd bij wie zou je gaan horen? ’t Maakt jou niet uit duwt elke spruit het nest uit naar beneden. Deelt met geen één het rijk alleen zo ben je pas tevreden! Kraak straks geen nest dat is niet best leer zelf een nest te maken. Bedenk dan…

Varkens die leven in veel te kleine ruimtes. Die nooit het daglicht zien. Zeugen die zoveel mogelijk biggen moeten produceren, alleen worden gebruikt als productiemachine. Na twee jaar zo op zijn dat ze worden afgedankt, worden afgeslacht. Jonge biggetjes na enkele dagen te vroeg worden weg gehaald bij hun moeder. Getraumatiseerd, door…

In de lommerte der bomen, uitgestrekt in 't hoge gras, lag een herder bij zijn kudde schapen, die aan 't grazen was. D'hete zonne, die heur stralen deur de dichte takken stak, blekte grilge gouden rondkens op zijn oud soldatenfrak. Nevens hem zwaar asemhijgend zat zijn zwerte schepershond, met de oren recht omhoog en…

Hij kwam al tijden langs mijn huis geslopen. ‘s Nachts werd ik wakker van zijn luid gehuil, en deed ik trillend de gordijnen open dan hield het enge beest opeens zijn muil. Hij zou zijn leven met de dood bekopen. Ik kocht een schietgeweer en hield me schuil en toen hij weer kwam aangedropen richtte ik mijn loop op dat stuk vuil,…

Ik woon hier nu al 20 jaar maar vanochtend zag ik er een rondjes draaien heel hoog in de blauwe lucht een mooie grote ooievaar Het was een prachtgezicht en ik zocht snel getuigen en toen ik haar gevonden had lag heel mijn plan in duigen was de lucht ledig en de vogel al gevlogen momenten om te delen maar klaarblijkelijk…

De meerkoet verdedigt met vleugel en snavel, haar territorium ofwel haar nest, ze laat met fors geluid weten, niet gediend te zijn van indringers, haar eieren zijn haar heilig. Er komt geen onvertogen woord aan te pas, laat staan grof geweld, wat is het dierenleven toch schitterend!…