Alle inzendingen over eenzaamheid

Zwart, Maar soms ook grijs Of wit Ik weet niet wat ik zie Weet niet wat ik voel Weet niet of ik leef Of ik doodga met een doel Zwart, Maar vaak ook grijs Of wit Ik weet niet waar ik ben Wel, waar ik wil zijn Maar weet niet of ik wil Waar de regen en de pijn In mijn hoofd Maar nooit daar buiten Zijn wij, Of allemaal Wie we…

Wanneer je op de zesde zit En je kijkt daar uit het raam Zullen zwaluwen verdwijnen Zwakbegaafden door radio's schallen De lust om te leven verdwijnt zoals de zwaluwen Het is vier uur op de zesde We zitten dicht bij donderdag Dicht bij de hemel waar de zwaluwen verdwijnen De zesde is sinds de lagere school Het hoogst haalbare Niet voor de…

ik schrijf de nacht vol met geruis; het lawaai van stilte als ik de bevroren menigte naar een volle leegte sluis roep nog met verstijfde lippen, de ogen zien naar binnen rest mij de schaduw die het geketend waken zal beminnen…

De gifslang in mijn hopkop ontzenuwt mijn angst, die tot de laatste stuiptrekking van zich afbijt. Rare paranoiamol. Het gebarsten spiegellabyrint schenkt de vrijheid achter hagen van zeewier en smaragd. Naakte goden en godinnen smelten samen. Gouden regens delen groene pepermuntjes uit. Mijn overspannen geest verdwijnt als een gammele marionet…

Toen al haar buren met vakantie waren, ze dacht dat er geen mens zo eenzaam was kwam opeens dat jonge vrouwtje die haar iets te lezen bracht, bleef zelfs even bij haar zitten, dronk een kopje koffie mee, kende haar uit de gemeente, woonde ook aan de Allee. Over haar valt een glans van Vrede als ze denkt aan dit bezoek. Met een blijmoedig…

Mijn leven staat op zijn kop, Ik weet het, alles draait door, De vlag hangt niet meer in de top. Dat komt door de liefde die ik verloor. Ben ik wel klaar om opnieuw te beginnen, Ik sta nu voor alles helemaal alleen, Maar het doet allemaal zo’n pijn van binnen. Wat houdt mij nu nog op de been. Moet ik nu nieuwe mensen toelaten in mijn leven…

Gedachten zweven zachtjes mee op golven van de wind. Woorden die werden gesproken reizen door de tijd. Waarin ik de wind hoor huilen om een verloren droom. Woorden die nooit de weg naar jouw hart hebben gevonden.…

Ik voel me zo gevangen, Tussen alles en iedereen Voel ik dat ik nergens bij hoor, Ben ik zo alleen Balancerend op het randje Voel ik me pas echt bevrijd Hoef ik nergens aan te denken Heb ik geen besef van tijd Nergens hoef ik aan te denken Voor me staat de dood, achter me het leven Met niets dan stilte om me heen, Ben ik bevrijd voor…

Steeds weer kruisten onze wegen Overal, ongepland, kwamen we elkaar tegen. Ondanks veel tegenspoed, samen toch weer moed 't Verzachtte leed en zielepijn, zo was het goed. Je stemmetje fluistert in mijn hart: kom naar me toe Kalm aan, Jan, je weet dat ik dat doe! Gedetineerd of erger, mijn vriend blijf je, ook na dit aardse leven Ik ben…

Ik tel de vele vragen die mij zijn gebleven toen jij mij verliet. Ik heb de pijn verdragen maar jou vergeten nee dat zal ik niet. Ja bijna vijftig jaren lief, waren wij een stel toen jij me stil verliet. Nu zit ik vaak te staren denk aan alle dagen mijn lief, ik zie je niet. Hoe leef ik nu mijn dagen zo stil, zo heel alleen nu jij…

Mijn wit plafond en ik wij ontwaken weer tezamen. Het bedmetaal en ik wij scheiden minnaars van elkaar. 'k Heb niemand nodig. Kijk hoe ik de theekop stevig kus. Ik wijdopen dode ramen en je geur is buitenlucht. ----------------------------------------------- uit: 'Tussen lelie en waterstofbom', 2009.…

hij heeft kind noch kraai wel twee kanariepieten twee bunder land en twee kolenschoppen van handen samengevouwen twee brieven van zijn vrouw een haarlok en twee ringen in een laatje bewaard tja, zo gaan die dingen…

We nemen dingen zoals ze komen Na het aanpassen is er slaap Kille nachten, zwarte dromen Het onderbewuste opgeraapt. Onder de schaduw van de vleugels In de schemer van de nacht Losjes voeren van de teugels Kost me ineens alle kracht. Neem de wind in alle zeilen Zodat het leven vooruit gaat Probeer imago op te vijlen Het leven gaat zoals…

Had ik maar mijn hart gevolgd de liefde omarmt, de blik in zijn ogen ontvangen en mij zelf niet belogen. Zuivere lucht wilde ik hebben geen verstikkende woorden. Niet moeten, maar mogen. Had schrik, om in een sleur te geraken, om geen nieuwe dingen meer toe te laten. Ik snakte naar warmte maar ik verwachte een koude douche. Ik verwachte…

Ik koos niet voor jou! Ik kon niet door wat mankementen. Ik overlegde dat: Je snapte mij in die momenten. Maar acceptatie is geen overgave Dat blijkt pas door de tijd Meegaan in een moment kent ook zijn eigen strijd…

Wanneer men vraagt Hoe is het nou? Dan zeg ik dat het gaat Omdat ik niet graag toevertrouw Mijn angst en twijfel delen zou Wil zeggen waar het op staat Dat leven mij zo lijden doet Ik niet weet waar ik zoeken moet Mij waardeloos en kloten voel Vereenzaamd leef en zonder doel Zo opgejaagd en uitgekotst Ontzettend klein en zonder trots En…

Zij zijn rijk : Ik heb geen cent te makken, en ben ook niet jaloers. Maar af en toe kan ik wel snakken naar een zonnig oord. Ze doen maar dit of anders dat. Ik zit stil dubbeltjes te tellen. ...en wat ik verder kan vertellen is dat onze wereld niet meer valt te delen. Het is zo'n ander levenspad.…

Eenzaamheid jij kruipt Mij achterna Jij die mij besluipt Eenzaamheid: ga Eenzaamheid: ga heen Laat mij alleen.…

Je kunt niet vechten tegen een herinnering. Vooral als die herinnering mooi is. Hij voedt voortdurend het gemis. Je schakelt je gedachten uit, toch blijven ze steeds komen. Door een geluid of geur gevoed tot in je diepste dromen. Je kunt niet vechten tegen een herinnering, hij laat zich niet vervangen In elke stille mijmering... ligt…

Confronterend de dag Waarop ik ontdek Thuis te lijken op elke plek En niemand iets zag Als overtreffend Of buitengewoon Alles wat ik beding Altijd de stoel maar nooit de troon Nooit boven het maaiveld Altijd in de middenmoot Nimmer de held Nimmer iets groots Er is er één In iedere plaats of tijd Nooit iets gewonnen Nooit iets kwijt…

Geritsel van de avondkrant ik zeg iets maar ik zeg het in de ruimte Het tikken van de klok weerkaatst van wand tot wand en pas veel later zeg je: 'Zei je iets?' Er is niets.…

Als ik verlies wat ik opbouw En afbreek wat ik aanwin Voel ik mij slechts een toeschouwer Van al dat wat ik bemin Geen handen die mij betrekken Slecht mijn ogen die worden geraakt Mijn invloed niet zichtbaar Ik ben eenzaam en naakt…

Hoe voelt het om een bont laken te zijn gewikkeld in een onbegeerd lichaam ? Hoe voelt het om de hemeling te zijn onbedekt en voor een roofdier geworpen? Hoe voelt het om jou, de verstotene, te zijn ?…

Zoveel vrienden om je heen, Maar toch voel je je alleen. Allemaal houden ze zoveel van je, Maar je ziet dat zelf nog niet. Weet je, Jij bent waardevol. Jij bent geliefd. Jij bent kostbaar. En jij bent zo geweldig lief. Geef toch niet op! Laat jezelf niet gaan! Geef jezelf niet over aan demonen van de dood! Maar voel de liefde…

Zelf is = ik genoeg is = voldoende zaam = is tesamen en heid = is de man, met een T Maar zelfgenoegzaamheid is eenzaamheid, zo groot als de wereldbol!…

Ik leef tussen zon en maan ook tussen dag en nacht, ik word gewekt door Klaas de haan ga naar bed kalm en zacht. Maar tussen zon en maan kan er van alles gebeuren, nachtmerries blijf ik stijf van staan grauw of in bonte kleuren. Niets is rozengeur en maneschijn niet alles is warm en knus soms is het leven groots, soms klein ik vind alles…

Tijd is jouw stem, die een deken legt van woorden, zinnen en betekenis Wij ontmoeten, gaan uit elkaar twee trams in de nacht passeren Waar ben jij dat ik slechts kan reiken mijn hand tast naar een herinnering Jij met een dunne sluier om je heen geeft licht als een vale, verre maan…

Wat doe je als je vastzit Zo ontzettend vast Wanneer flexibiliteit en het leven heden Niet zo goed meer bij je past Wanneer je zo verzand bent Dat je het zelf In al je starheid Niet meer ziet Jezelf, zoals je nu bent Niet meer terug kent In een sleur leeft Iedere dag hetzelfde lied Wat doe je als je bent geworden Wat je nooit had willen…

Ik wil mijn woorden weer gaan kiezen wil weer stil wat schrijven gaan, wil mijn contacten niet verliezen weer te midden van u staan. Ik laat mijn woorden uit me vloeien rangschik stil en kijk verbaasd, hoe kunnen zinnen zo gaan groeien diep van binnen zonder haast.…

Soms voel ik zó veel leegte, dat het bijna als vol voelt... En in de volheid van mijn leegte voel ik me licht heb ik liefde voor iedereen en voel ik me verbonden en is ieder ook écht één.…