De vergeten steeg...

Verscholen tussen gesteenten uit een middeleeuws verleden
ligt een nauwe doorgang, een kloof van schimmigheid
Het zonlicht probeert haar zonnestralen te doorklieven
op het stenen plavei van vergeten eenzaamheid

Langzaam verteren de stralen in het duister
De kloof verdwijnt in een mist van onzichtbaar verdriet
Een gedaante schuifelt zich een weg door de steeg
Ooit een mens met huis en haard, nu is er niemand die hem nog ziet

Ver weg van de beschaafde wereld afgegleden
scharrelt de zwerver zijn eten uit de voerbak
Met zijn eeltige vuile handen vouwt hij het karton
tot een slaapplaats, met als kussen een jute zak

Verscholen tussen gesteenten uit een middeleeuws verleden
is de eenzame zwerver geruisloos heengegaan in eeuwigheid
De armen van de dood hebben zich over hem ontfermd
Hem opgehaald van het stenen plavei in vergeten eenzaamheid.

Schrijver: Gurien Kwantes, 6 januari 2012

teckeltjeshotmail.com

Eenzaam Dood Vergeten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 506