Alle inzendingen over vrijheid

Wat is vrijheid in een wereld van geweld in een tijd van armoe waar een leven niet meer telt, Wat is vrijheid waar steeds wordt gemoord en een eerlijke stem niet eens meer wordt gehoord, Wat is vrijheid in een wereld van verschillen het ís toch de vrijheid die we met z'n allen willen ? Wat is vrijheid waar ieder mens naar zoekt ís…

Je stootte mijn korsten open niemand kon dat beter dan jij en droeg me naar Golgotha toen bloed de wonden schoonde daar stierf ik in de open ruimte waar grenzen van de doolhof waren neergehaald en ademen weer voelde als toen…

Kanaliseer me niet, ik zal me woest verweren tegen kille grenzen van beton en buiten oevers treden obstakels zullen meegesleurd langs dode vastelanden, want ik ben een boreling van grillige levenszeeën…

Met ongewone lichtheid smelt de nacht in mijn ogen en verdwijnt gelijk een vroege vogel aan de horizon. Varend op de sterren vraag ik mij af in welke ademtocht de opgang ligt. Bij welke maan kom ik thuis is het te beschrijven een verhaal waarin as in water veranderd. Baart de eeuwige ruimte wijsheid waar nieuwe woorden beelden scheppen…

ik spreek over mijn lippen maar wat is dan de zin van het woord als het niet wordt gehoord rest mij een oorverdovende stilte…

beeldenstorm, religieuze razernij in een glas water schertsende schets, lam god's is lam geslagen de pen te diep in vitriool voeten treden kortzichtig de vlag van vrijheid, signaal van deze tijd hoogachtend, uw dienaar…

de bode schreef vooringenomen in de bede kerkte ons huwelijk de aubade schrok van onze leeftijd onwijs oud geworden en daarna dood, gewoon, uit elkaar gevallen…

Als in een cocon zit ik gevangen in een intens verlangen tot de vlinder diep in mij groeit op weg naar het nieuwe leven dat boeit Als een rups voorzichtig ontluiken De draden van zijde als houvast gebruiken Met de dauwdruppels om haar verspreid Is zij ontvankelijk en glanzend zoals altijd Als een kleurenpracht zijn haar vleugels in het licht…

Ik heb de dagen weggespoeld om mezelf terug te vinden. De zonnebril hangt weer aan de kapstok, de wolken uit mijn dekbed zijn gewassen. Op de rand van een middag lag nog een restant vlekkend verlangen dat samen met een bundeltje oud zeer - in een hoekje van de kamer gevonden - met het vuil is meegegaan. Nu de ruiten weer doorzien ogen…

Rozenkrans bij je anjerbloem vastgespeld op een revers dat rust mijn held zijn door te leven Veteraan je kijkt me aan bevochten stilte bij een monument voor de vrede samen gaan…

De grizzlybeer slaat vissen uit het water op de wal en er ontstaat een glinsterberg terwijl een grijze man traag formulieren stempelt stapelt in het kale licht een tijger sluipt verborgen achter strepen door het gras onzichtbaar als de vrouw die zich van top tot teen met waardigheid bekleedt en toch wordt nagefloten de…

Met zijn vlieger waait hij met de wind mee in de verre uithoeken van zijn gedachten uren lang kan hij daar staan zwevend in het land van zijn dromen niemand hoort hij niemand ziet hij een en al oor en oog voor de geheimen van het hemels heelal…

Nu lokken de jaren van zwijgen Niet meer praten als een vrouw, geen gesprekken op de ijsbaan van de grote filosofen, nooit meer vergeten wat gezegd is Hij oefent oogopslag en voorhoofdsrimpeling op mededeelzaamheid terwijl hij niets te zeggen heeft Zinnelijk neuriet hij een liedje over luidop gapen in gezelschap wat onzedelijk…

ze schrobt zorgvuldig schilfers balsemt ritueel nieuwe krachten met het oog op de maan als bondgenoot van het leven ze wenkt naar de zon nodigt haar warmte uit zonder schaduwspel van heden of verleden schrijdt verder door de tijd drukt elke voetstap in het zand en vormt een spoor ze noemt het hoop…

Vlaanderen en Nederland iedereen opgelet spel mee wat net op het net is gezet fouten in punten komma`s en veel meer streepjes accents andere kant op dit keer maakt mij niet uit hoe jullie verschijnen als ik maar in die woorden mag meedodijnen.…

Laat me los Laat me gaan Laat me ontstaan Laat me varen Laat me ontgaan Laat me vieren Laat mn eigen gang Laat me ontbranden Laat me doven Laat me wat ik wil Laat me het verschil. Handen af. Draai maar om. Ga ervan door. Vooruit, terug. Laat me zijn. Weg, vlug. Laat me schreeuwen over zeeën Laat me schieten naar de maan Laat…

Later als je voor me staat met stem en gitaar grens overschrijdend angst overwinnend het is niets het kan niets zijn voltooid verleden tijd het gaat om ons dus pak je spullen lief sluit het verlangen niet langer op tot die dag fluistert jouw naam in mijn dromen jouw zijn in mijn hart…

Ragfijne draden, een spinnenweb Volledig gevangen, geen uitlaatklep Doch steeds de drang om er uit te komen Een worsteling, geen tijd om te dromen Er in te berusten maakt rusteloos Is dit de weg heer, die u voor mij koos? Zou ik zo ongelovig geloven? U heeft mij toch iets beloofd daarboven! M'n vleugels uitslaan, een nieuwe dag Langzaam…

Ik heb mijn jas maar uitgetrokken zij spande lood om mijn schouders En knoop voor knoop heb ik ontketend wat in het keurslijf gevangen zat Ik heb mijn jas maar uitgetrokken nu ben ik naakt maar zoveel lichter…

Werk ik me van oud af en breek de lagen van het beeld dat me werkelijk raakt. Gepolijste hoop ligt voor het oprapen maar de onzichtbaarheid van dingen weet ik niet te missen. Ik ben uit mijn lichaam gesprongen heb mijn natuur blootgelegd om vervolgens uitgebraakt, versteend: los gelaten.…

De ontluchting van je lichaam zit in je verstand, weet je die niet te gebruiken, dan blijkt het een onblusbare brand. Als druk een vat, dat vrijkomt na het openen van het ventiel, Dan vrijkomt het onderste van je ziel. Spanning en druk van de levensloop, lijkend op een niet te ontrafelen knoop. Voel de totale spanning na het loslaten van een…

In een ver land je vaderland familie, bloedverwant een stem te horen tranen stromen is het van vreugde nee, even van verdriet omdat je haar hoort omdat je haar niet ziet Een schouder bood ik je aan armen om je heengeslagen delen, laat maar gaan een diepe zucht weer een traan 't is moeilijk zo te leven in een vrij land maar ver ver…

Stel U heeft slechts één vel En ieder woord dat u opschrijft Blijft voor altijd staan Heeft u dan het lef Om op dit ene vel Dit mooie, schone, schrijfpapier Een gedicht te schrijven? Heeft u het lef Om te beginnen Zonder het einde te hebben bedacht Zonder dat u zich door de leegte remmen laat? Ik wel Zie hier het resultaat…

ik pel de jaren af als uienrokken en vang de tranen op in een karaf ik heb het land zien liggen, maar was laf bevreesd voor reuzen bleef ik held op sokken de druiventrossen hingen aan de stokken maar niemand die me iets te drinken gaf ik sloeg op rotsen met mijn herdersstaf en leste mijn dorst met gulzige slokken maar onbevredigd ben ik…

Keer ik hier niet meer Blabla teveel Hypocriet gekweel Het doet mij zeer Te moede Vermoeid ook moet ik gaan U heeft mij niet verstaan Zeg ik, ten overvloede…

Laat mij één keer verspillend zijn aan blauwe neveldraadjes uit je mond het grensgebied overschrijden trots en troost nergens laten Laat mij één keer onverhinderd zijn van overdenken en heroverdenken schaamteloos alle intieme nederlagen verdragen zonder ontkennen Laat mij één keer verkwistend zijn met je lichaam je alles lichaam liefde en…

Ga aan mij voorbij blauw dat me niet bevroeden kan wat mijn hart beroert wordt niet in lucht gelezen ik zuig met lange tenen diep uit de grond afgestompt de treur van de akker opdat daar groeien mag wat bij mij is afgeknot uitgestrekte armen naar een heldere hemel is het mijn lot of de doem van een religie knotwilg te willen…

Meestal liggen zijn handen vastgespijkerd aan de drempel waar hij thuis is trekt en scheurt het soms voor kort dan denkt hij aan afgeleide zaken hoe de bliksem langzaam insloeg er ramen dicht vriezen als helemaal de natuur om verlies niet treurt slaap kan het vallen verzinnen als troost of het dagelijkse breuklijnen markeren de grens…

nazomer alles plast verwaaide terrassen groene tafelpoten stuifzand op hopen golfbrekers palen meeuwen hangen in winden mensen dralen wel of niet afdalen aan het strand buldert de zee bij strandpaal zeven-honderd-zeven kwam er het besef van zijn geloof de aarde was niet rond maar plat hij kon er van af kukelen…

acht kraaien in de lucht geen negen geen zeven maar acht vader moeder twee kinderen drie neefjes zonder macht en eentje uit het buitenland maar dat gaf niet want ze waren allemaal even zwart…