Vliegen als een vogelbekdier

Nu lokken de jaren van zwijgen

Niet meer praten als een vrouw,
geen gesprekken op de ijsbaan
van de grote filosofen,
nooit meer vergeten wat gezegd is

Hij oefent oogopslag
en voorhoofdsrimpeling
op mededeelzaamheid
terwijl hij niets te zeggen heeft

Zinnelijk neuriet hij een liedje
over luidop gapen in gezelschap
wat onzedelijk is
maar de eerste maanden toegestaan

Na jaren is zijn stem verdroogd
en dichtgeslibd zijn mond,
hij bivakkeert op buitendijkse gronden
waar wonderlijke vogels snateren,
roepen en krijsen aanbieden

Een kilootje snavelgeluiden
en studie bij steltlopers koopt hij in,
van kustbewoners leert hij
het verhaspelen van woorden

Langzaamaan vormen zich veren,
langzaamaan scherpt zijn tong

Bij het opstijgen zingt hij hemeltergend

Schrijver: Hubert Voorhoeve, 2 januari 2006

hcvoorhoevemlk44.demon.nl

vliegen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 3 stemmen 630