Netgedichten

netgedicht (nr. 9.408):

dag dag

De grizzlybeer slaat vissen
uit het water op de wal
en er ontstaat een glinsterberg

terwijl een grijze man
traag formulieren stempelt
stapelt in het kale licht

een tijger sluipt verborgen
achter strepen door het gras
onzichtbaar als de vrouw

die zich van top tot teen
met waardigheid bekleedt
en toch wordt nagefloten

de kleine vogel in zijn kooi
hij kan alleen maar zingen
de ene na de andere triller

jaar in jaar uit
een vrolijk lied
niet wetend

dat ergens
in een verre boom
dezelfde zang weerklinkt

wanneer de keus aan mij is
dan zet ik liever nog vandaag
mijn tanden in een vis