Alle inzendingen over lightverse

Het was een onvoorstelbaar grote vracht die John vervoerde met z'n mammoettanker. Behalve schipper was-ie ook een denker, daar geen minuut voorbij ging, of hij dácht. De man besefte, dat 'm iets niet zinde. Het bracht 'm telkens in verlegen heid: hij vond z'n vaartuig niet van deze tijd. Waar kon je heden nog een mammoet vinden? Hieraan…

Raar, al dat gedoe met die griep. Als lid van de Risicogroep liep ik in een lange bejaardenstoet de omstreden prik tegemoet. Waarom keek ze me zo aan? Nu heb ik met de prik een virus te pakken en kan niet wachten (pas over drie weken) opnieuw te gaan.…

Als alle mensen waren zoals ik Dan spaarde mij dat heel wat ergernissen. We zouden alles unaniem beslissen En nergens was een stom- of slimmerik. Maar niemand opereert met kennersblik. Geen mens zal tong of zalm gaan vissen. Als alle mensen waren zoals ik Dan waren auto’s gauw onbruikbaar blik. Geen nieuw gezichtspunt zou mijn geest verfrissen…

Honderd klokken klinken in mijn kamer rondom. Jarenlang oefende ik het mechaniek te lezen de haperingen te zien en verloren uren te genezen. Omdat ik dokterde en minutieus recht maakte wat krom was heb ik bij de tijd niet stilgestaan. Tot je om 23.14 uur bij me bent weggegaan.…

Als kind was hij bezeten van tv Daar kon hij urenlang naar zitten kijken. Daarop verschijnen, dat zou hem wel lijken. Want zulke mensen tellen werkelijk mee. Natuurlijk is hij dan ook dik tevreê. Hij kon zijn hoogste levensdoel bereiken. Hij kan ons leven voortaan echt verrijken. En bovendien stond hij in de Privé. Hij kan zo goed die levenslust…

Voor de donkere dag opkomt, het vale licht nog nat van lang - gerekte nachten, verraaien zich in aanjagend geluid, massale zwermen, niet één gelijk, blijven het onvoorspelbare kraaien, verwensen zij zich de morgen toe, met snavels die in het duister zijn geslepen, als heren van een laatste stoet, begroet de kleren waarin het hermetisch…

mijn leven kent geen glamour en geen glitter geluk is steeds aan mij voorbijgegaan ik zwem in gal verdrink in bitter maar met de tijd ben ik wel meegegaan vergeeft u mij dat ik hier tranen twitter…

Veel gedachten lijdt al snel tot ruimtevrees, vervalt tot voorzichtig tasten, en blijft in feite vervolmaakt, wat hij in het ziellespel durft aan te raken, te delen met z’n handen die de muzen strelen, is hij tot stomheid geslagen, schuilt achter spiegels waarin hij beeld en alter ego herschikt, likt de tijd uit wonden die hem naar…

~ Ode aan Suzanne Vega Ik zit achter mijn bureautje En ik blik eens wat naar buiten Daarna tik ik weer wat regels Op het scherm van mijn computer De fles wijn raakt steeds maar leger En de asbak wordt wat voller Onderwijl klinkt er een liedje Uit mijn hi-fi stereo Dub-dub-dub-dub, dub-dub-dub-dub Dub-dub-dub-dub, dub-dub-dub-dub Dub-dub-dub-dub…

'met onmiskenbare hang naar lekkere trek kwijlde hij ongegeneerd toen zijn oog viel op de verleidelijke Bossche Bollen'... poëtischer kan ik het niet voor u maken sprak de dichter met zalvende stem terwijl hij bovenstaande tekst als opdracht in een bundeltje voor een lezer uit 's Hertogenbosch opschreef…

In Kaapstad was een blanke minnaar. Een zwarte dame - 't was een stuk - moest hij beschermen. Geen geluk ervoer de man. Hij werd geen winnaar. Z'n opdracht ging niet naar behoren. Een neger kon een plan beramen en sloeg 'r aan de haak. De dame ging voor de minnaar zo verloren. Z'n spel is uit. Hij treurt niet lang. De man herstelt zich…

elke dag is het eerder donker en worden mijn armen korter aldus de man die vergeefs probeerde de krant te lezen... tegen deze pijn helpt geen medicijn doch wellicht de opticiën…

ik besluit niet te buigen voor te dunne woorden (tussen haakjes) van de taal om vorm te geven aan een omgekeerde wereld waar letters betekenisloos zijn geworden...…

De dame zat te ruim in 't vel en vond dit feit een reuzestrop, maar knapte door een facelift op Ze voelde zich bijzonder wel! Ze dacht: 'Ik ben zo echt een stuk geziener bij de rijke mannen.' Al was d'r huid nu hooggespannen, ze voelde zich een stuk geluk. Ze knapte uit d'r strakke huid, ervoer dit als een grote straf, want eensknaps was…

Wat ik zal bewaren is slechts wat stof in mijn hand met wat aarde. Zo is voor ieder mens iets anders van belang. De één denkt aan het onstoffelijke, de ander een stukje lievelingsbehang. Wat ik bewaren zal hier op aarde is juist het stof en die terugkerende aarde. Dan blijft het duister over. Kijk : boven op mij groeit reeds het lover…

Mijn verweerd gezicht en ik, een spiegel gaapt me aan, als hij knipoogt, is het of ik stik tussen matras en beddengoed, gezworen minnaars van elkaar openen vensters in de avondgloed, verblind de stromen in de buitenlucht, dromen varen uit op mijn verdriet , vertaald de koers als nooit tevoren, verschepen ruimte voor één lied, de ingedaalde…

zijn adem ligt hoe zal ik 't zeggen in zijn gedichten heel dicht bij maar ja, zijn stem is niet te horen daar waar hij pauzes neemt kom je tot rust maar als hij haar dan teder kust of in zijn armen neemt heb je het virtueel altijd verloren…

zijn adem ligt hoe zal ik 't zeggen in zijn gedichten heel dicht bij maar ja, zijn stem is niet te horen daar waar hij pauzes neemt kom je tot rust maar als hij haar dan teder kust of in zijn armen neemt heb je het virtueel altijd verloren…

Ik schrijf een kort gedicht Het moet niet zwaar zijn, maar licht. De woorden moeten als wolken langs de blauwe lucht varen en met een zucht tot bedaren en stilstand weten te komen.…

Ze is slechts een ster, gespeeld spel in avontuur, waardoor ik was verrast, recht boven mij en puur op mijn gezicht gekrast op een licht tussen alle graven komt langzaam dichterbij, schilder de ruimtes waar ik oversta met een droge kwast, lees een verlichte gang in haar onvermoeide ogen en word ik onder mededogen begraven, steelt…

Voor 't eerst zag Kees op 't honkbalveld de vent. Hij heette Bert. Ze bleken op elkaar gesteld, zodat het vriendschap werd. Die groeide razendsnel: algauw kwam Bert bij hem dineren. Hij papte aan met Kees z'n vrouw. Het leek wel provoceren. Door haar werd tijdens dolle pret geschaterd om z'n mopjes. De lol werd voortgezet in bed en Bert…

In de hondsdagen, ruimschoots voor de herfst zijn de etenswaren op hun bederfst.…

Het is een vreselijk hondenweer. Ik sta voor een beslagen ruit, en denk: "vooruit, het moet maar weer." En laat mezelf uit.…

Ze miste steeds d'r echtgenoot en vreesde voor de man z'n dood. D'r eega leefde echter wel: hij werd betrapt op overspel. Ze miste steeds d'r echtgenoot en wenste, dat ze beter schoot.…

Ik kan het geluk maar niet vinden. Misschien moet ik grijpen naar een andere taal en ligt mijn geluk unter der Linden.…

Het is moeilijk vechten tegen brave wil en stank uit het rijke hemelwater, om tenslotte tegen klare drank en een afgedankte kater, de rug te moeten rechten als de kruik dan leeg is, wankel in gestelde stromen vaart het droes van kleine ziel, op de tere vleugels van een bodemloze boodschap, waarin zo vaak de inhoud beschreven…

stiekem is m’n as verstrooid op het Camperduinse strand ik lig er korrelig en breed bij zandkorrels de as van rotsen zijn thans m’n naaste familie ze vertellen over de dinosauri helaas hun kennis der historie kan ik niet overdragen, daar de bovenwereld niet de taal van zand en as verstaat m’n vrouw ligt op het strand met ‘n…

M'n nichtje uit Dover belt plots bij me aan. 'Ik wip even over,' geeft zij te verstaan. 'Die krijtwitte rotsen zie ik al zo vaak. Het is om te kotsen, maar hier is het raak! Hier kan ik weer leven. Ik ben in m'n sas, ook al zie ik maar even de Gooise matras.' Ze is in d'r hum en omhelst me heel vet. In de tijd van een mum ligt ze…

deze dichter is een zwichter hij doet water bij de wijn dan lijkt het vers veel lichter en doet het niet zo'n pijn…

Hij had een flinke dosis tolerantie. Conflicten meed de man te allen tijde. Hij raakte in discussie met twee meiden, die hij ontmoette op kampeervakantie. Hij zag, dat zij hun tent op wilden zetten juist op de mooie plek die hij beoogde, wat zijn vakantievreugde niet verhoogde, terwijl ze ook z'n uitzicht nog beletten. Hij wist het hun heel…