Alle inzendingen over psychologie

Gestaag waren De woorden die We met elkaar Spraken verdampt, Warmte onttrekkend Aan de lucht waarin Ze waren uitgesproken, En lag alleen De stilte nog Tussen ons in…

Met vastgelopen hersens In het licht van een zon Die maar niet Echt komen wil, Slechts één gedachte Komt naar boven Eén gedachte maar, Aan het moment Dat dit leven begon…

Uit liefde kregen Jullie mij, kind Op wie met graagte Werd gewacht - Het leven als Geschenk aan mij Meegegeven, Toek ik opgroeide Leerden jullie mij Dat het leven Voor een groot Deel bestaat uit Keuzes maken, Niet uit angst, Maar vanuit de Geborgenheid Van het gezin…

Jij en ik, Bakens in De wereldzee - Alles verandert, Uur na uur, Maar niet het gevoel, En wat ik ook Tegen je gezegd heb, Met te weinig woorden Of misschien wel te veel, 't Is nooit wat ik bedoel…

Dagelijks in de bergen De diepste roerselen Met haperende pen Gekrabbeld op een Notitievel - Bij het teruglezen Na terugkeer naar eigen Huis en haard Snijd ik mijn vingers Aan de scherpe randen, Tot bloedens toe verwond Door de diepste gevoelens - Zij laten ook op papier Niet met zich spotten…

Moeder drijft met Zes kleintjes over Het zacht golvende Water van het meer, Vijf bruin, één geel, Het vreemde eendje In de bijt wordt Met rust gelaten, Hoort er gewoon bij, Weet zich gedragen Door zachte muziek Door de violist met Gevoel over mens En dier losgelaten, Beiden wanen zich In het voorportaal Van de hemel…

In liefde Eén voor één Gepoot, alles Met de hand, Verse vore die Op draagtijd wacht, Zomer die haar Tot wasdom brengt, Moederschoot die De nieuwe oogst het Levenslicht laat zien - Aarde die in augustus In haar warmste geuren Mijn oorsprong verraadt, En een liefdevolle blik Op mijn toekomst werpt…

Dat dit het is Wat ik ooit Gekregen heb, Zich uitbreidde Tot een last die Mijn draagkracht Vele malen oversteeg, En dat ik nu Heb teruggekregen Als een kostbaar geschenk, Dat zich makk'lijk Laat dragen In mijn hand San Zeno di Montagna, Verona, 15 juli 2015.…

Woorden zit ik Hier te vangen In het daveren Van je klokken Die de wereld In klanken vertellen Wat met geen woord Te zeggen is…

De treurwilg in mijn ziel is een beeld van marmer - onbeweeglijk. Ik volg de zwarte rokken in mijn drang naar veiligheid - onbekommerd. Bij klanken van Chopin breekt de stam in tweeën - bevrijdend. Domme slaaf van dikke torens en zij rijgt mij aan haar mes - genadeloos. Ik kan de pijn niet helen, het is groter dan mijn hart - doodsbedreiging…

Dat dit het is, Wat zich uitbreidt Tot een last Die de draagkracht Vele malen overstijgt - Allengs draaglijk wordt Nu gedachten woorden Vormen die een weg Zoeken door de pen Die hun sporen Achterlaat op Het papier San Zeno di Montagna, Verona, dinsdag 15 juli 2015.…

Het was maar Een jas, zeg je, Een omhulsel En zeker niet De kern, Klaar om Te worden Verstrooid, En nergens Te worden Teruggevonden…

Gedachten verwaaien, Waaien mee met de wind, Takken zwaaien hen Gedachteloos na In dit gedicht Tot ze verdwijnen Achter de grijze rotsen In het nieuwe licht Brenzone, Verona, 17 juli 2015.…

Dit was het dan, Zeg je en je kijkt Naar de resten Van hem die jou Verwekte, zorgvuldig Opgeborgen in een Gelakte houten kist - Je draagt hem over Aan het vuur, om te Vergaan tot as, De man die jou Een vader was San Zeno di Montagna, Italië, vrijdag 17 juli 2015…

Dit mevrouwtje is een microscoopje Altijd turend achter haar lens Dit mevrouwtje is een microscoopje Altijd ontdekkend de vlek op de ziel van haar man Met haar peutervingers Is ze bekwaam in het goed stellen van haar lenzen En ze voelt altijd de erwt onder haar matras Haar geschonken trouw is haar niet voldoende Ze is een piskijker…

en de zee zij zeilde voort toen in mijn arm gelegen een droom werd vermoord nu ligt langs mij het zand in dichte, witte vlokken 't treurt om eb en vloed de dagen zo verwant in mij loopt nu verloren het kind dat speelt met meeuwen waar kan zij dan nog tekenen 't hart met zilverzachte rand…

Woorden spelen om haar lippen Rood en vol van vlees en bloed Doch laten ieder effect verdwijnen Wanneer zij enkel met haar ogen kijkt En haar blik Haar blik die alles wat nog over was beinvloed Tot het universum Op haar afkomt Te groots, te overweldigend Voor het menselijke brein En haar ziel enkel blootlegt Zonder een verschil te zijn…

hier is je stok dat kussen daar rammen maar! doodt Het Beest dat aan je vreet je met huid en haar verslinden wil! godverdomme ik zeg toch slaan! wees een vent wat sta je daar nou te janken?…

en de meeuwen? en de zee? en jij ? wijst alles dan naar het achterlaten? kan ik mij nog laten aanraken door eb en vloed? waarom kan ik niet tapdansen zoals meeuwen op de wind spelen met de luchtstroom, ongehinderd terugkeren naar het begin zo echt, zo blij en mateloos verliefd terechtkomen in de duinen om dan weer op te stijgen in…

Wij zitten niet stil, streven iets na ingegeven door de wil. Een mens zoekt en probeert waardoor hij iets leert. En men vergaart zo kennis en wisselt dit uit in velerlei talen. Waar moed evenzo een rol speelt en mede daardoor telkens een nieuw doel is te behalen. Steeds op zoek naar het onbekende lijkt het mysterie van 't leven dat te…

ik ben geboren met ‘n gat in mijn hart het liep leeg van al m’n vertrouwen dat verklaart veel zo niet alles over ons liefdesleven jij vraagt van mij eist van mij wat ik je niet kan geven…

In mijn gedachten Woon ik, in de Namen - In gedichten Komen ze voorbij, Eén voor één, En als ik de bloemen zie, En hun liefste geuren ruik, Komen ze weer langs, Eén voor één, Uit de tijd Van voorbij…

Leipzig, De hete zomer Van 2003 - Tien jaar al weer, Of twaalf, ik weet Het niet meer - De tijd heeft Zichzelf ingehaald Sindsdien, En mij daarbij Over het hoofd gezien…

Dit is een woning Met meerdere kamers, De hoofdbewoner heet Binnenste Ik, Een mens van zeer Weinig woorden die mij Het volgende heeft geleerd - Dat de ziel degene is Die het ik regelmatig Binnenste buiten keert…

Wat is het ware teken van Succes? Is dat te vinden in: 'Alom Geprezen'? 'Erkenning', 'Rijkdom', 'Populariteit'? 'Waardering', 'Roem', 'Eer', 'Glorie', 'Mindfulness'? Is het het bloeien van je hele wezen? Licht dat zich als een Aureool verbreidt? Rondom het hoofd, als resultaat van heelheid? Of als een krachtveld dat men Aura noemt? Een…

Leven niet meer zichtbaar, Verzonken in verdorde aarde, Oppervlak alleen nog dor en doods - Slaapt ongezien nog in de diepte, Waakzaam tot het uit de dood Weer op zal staan - opstanding Die immers mogelijk blijkt Als grote volle druppels Vallen op het verschroeide land En het nieuwe leven ontkiemen zal Vanuit het allerdiepste dal…

De zonnehoedjes zijn gegaan - Ik had niet eens gemerkt Dat ze gekomen waren, Dood die eerder in het Oog valt dan het leven Dat eraan vooraf ging - Drie seizoenen zijn voorbij, En ik merk dat mijn adem Louter heeft stilgestaan, Ze stokte daar waar Het leven om mij heen Onmerkbaar is verder gegaan…

Ze zeggen dat jij Voornamelijk op prooi Uit bent, altijd op jacht - Voor mij ben jij die Vogel met de zilveren vlucht - Altijd balancerend, schepping Van ongekende pracht…

Mens die onmogelijke Verbanden legt die Door anderen die Alles beter weten Over het hoofd Werden gezien - Wat gesloten leek Bleek toch open, Door tegen de stroom In te denken biedt zij Een onvermoede opening Naar geduld, naar tijd, Naar wederzijds begrip…

Onbezorgd lijkt verder weg dan de weg naar zorgen De lange blik op gisteren vervaagt vandaag en morgen tot bijna onbeduidend terwijl de keuzes wachten weggeduwd als onbemind Kom toch met gisteren daar drinken we op om morgen te vergeten vandaag te overleven We draaien rond in cirkels stuiterend tegen de randen Maar ach, wie ziet het…