Netgedichten

netgedicht (nr. 56.660):

Het behouden huis

Het behouden huis

wat eens zo
veilig voelde
is gebarsten
in meer dan
duizend stukken

op tenen
balancerend
om de gemeenste
scherven te ontwijken
zwaaien armen ongedurig
om het evenwicht te bewaren

twijfel had al langer
geknaagd, en niet alleen
aan de stoelpoten
maar aan de fundering
van mijn zijn

mijn ongereptheid beschaamd
mijn hulpgeroep ging teniet
in sinistere nachten
zij die mij beschermen zouden
gaven niet thuis

het behouden huis
was mijn thuis niet meer
noodgedwongen vervreemdend van
groeide ik sneller volwassen
om het vege lijf te redden

nooit zou ik meer terugkeren
naar daar waar ik me
ooit veilig had gewaand