Netgedichten

netgedicht (nr. 56.484):

op hetzelfde moment

uit een gedachte
pluk ik een stem

het is zo stil
dat ik het niet kan verstaan

heimwee overvalt
het eelt op mijn ziel

een kind ademt onderhuids

Schrijver: kerima ellouise, 4 augustus 2015

Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 11 stemmen

263

Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Naam:: hans_
Datum:: 10 augustus 2015; Het leest als heimwee naar hoe het had kunnen zijn,
domweg gelukkig. Hartverwarmend mooi Kerima.

Naam:: Marije Hendrikx
Datum:: 6 augustus 2015; Wanneer heimwee krast aan 't eelt van de ziel toont ze zich stukje voor stukje... Tot de deur open gaat en het kind luidkeels kan ademen; alweer een prachtig rakend gedicht.

Naam:: ww
Datum:: 5 augustus 2015; weer een tikkel droefenis, maar zoals immer, verpakt in gouddraad.

Naam:: Ralameimaar
Datum:: 4 augustus 2015; Kerima, ik denk een terugkomend thema te lezen...een kind dat nooit kon komen of dat stierf?
(it’s all in the eye of the beholder).

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 4 augustus 2015; Mooi Kerima, dat kind wat in ons is zal steeds blijven als een soort geluksgevoel

Geef je reactie op deze inzending: