inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 56.553):

Karakterschets

Niet het dorre land,
niet de ogen die verblinden,
de doop met stenen,
het gras dat steekt
als lansen
in de bek van een wolf.

In een ruïne vond ik sterven,
dynamiet in een grot
en weerlichtkrachten
om te bloeden uit het oog,
aan vissehaken,
hakenkruisen
kruisen, drie op Golgotha

neem terug, het varken dat ik ben,
de sloot die stinkt naar rattegif,
verdronken in een dode poel
als een omgekeerde tor
spartelend met zijn pootjes
in een putemmer
vol met bloed

van Christus, Boeddha, Allah, noem maar op

ik zal je opzuigen als brandend gras,
de hitte van zand, een stervende oase,
humor en impotente gekte, want
de wal is verder dan ik dacht,
het is een verzameling vol
ontoereikende sporen
al weet ik beter

maar laat me schuilen in je heilige Walhalla,
tussen je benen breekt de zweefmolen in tweeën
en ben ik als verlorene nog even iemand.

Schrijver: Joanan Rutgers, 10 augustus 2015


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 77

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
11 augustus 2015
Toe maar, toe maar, meeslepend. Wat je met taal al niet kunt schilderen, daarvan is dit gedicht een bewijs. Prachtig gevonden die zweefmolen, alles.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)