Alle inzendingen over vrijheid

Elf steden in Friesland Elf telt ook het Palestijns gebied Qalqilia is Palestijns Stavoren Boeren, zeelui Vlees en vis Koeien statig herkauwend Langs de oevers 't wuivend riet In Ramalla noemt de één het een drama De ander een verademing; Geen hoofddoek en zonder Man, verloofde of broer. Mobiele telefoon Spannende afspraak met Lekker…

Boven de mist van dubbel denken, grof gevoel dat geen richting kent, zweef ik door de ijle lucht als vorst van vrijheid, liefde en zin. Woordgolven branden stuk op de oude sterrenkust. De noten die ik kraken wil zullen verder zingen dan een lied. Het pure vervalt van nature in hapbare brokken eigendunk. Ik ben wijzer en tast zoveel hoger…

Een nevel vlucht uit sloot uit beek en plas zoekt op de wind zijn weg en richt zich op het licht nog weet de nevel zich omringd door slierten in de lucht die hem belagen op zijn tocht nog vluchtig dampt hij vocht die massa wordt zijn dood hij stijgt niet mee maar zakt beland in plas en beek en deels ook in de sloot maar zonlicht prikkelt…

Enkels in slingerplanten verward, door doorns geschraapte armen aan een brekend lijf Het steile pad te smal, stort uitgeplozen wortelwanden de afgrond in Diepte wenkt omhoog steelt tijdloos adem langzaam laat ze los en sterft de leegte in…

Eenzaam zijn de woorden die het verste reiken ze komen uit een onderbekende voorraad van bovenhoofdse begrippen die zwellen als de vrijheid stroomt die woorden zijn versierd eerlijker dan groepse praat waar ze palen stellen aan stroming en open deuren rijker dan plastische prentboeken met vetzucht bedreigde grenzenloosheid als de kracht…

Is ruimte voor bezinning de dag ervóór of op 5 mei alleen of zijn er nog meer dagen om de wereld om mij heen in vrede te verdragen stapje terug neem ik wat afstand om die vrede te bezien vanuit een andere hoek kop in de wind die als een bries als storm misschien mij brengt waar ‘t vrije zijn begint aan de grens van elk ander…

De handen in mijn schoot draai ik onhandig weliswaar met duimen voorheen stak ik ze uit de mouwen maar ben met werken klaar steek af en toe een hand toe laat niemand in de steek die met de handen in het haar handen tekort komt dat kan best voor een keer maar houd daar graag de hand aan doen is goed dan heb ik iets om handen…

Mijn gedachten dwalen af… Af naar mijn wereld… Waar alles perfect is… Waar ik vrij ben… Waar ik kan leven als mezelf… Mijn gedachten dwalen af… Af naar vliegen… Vliegen door het duister en het licht… Op naar vrijheid… Waar ik durf heb om te doen en te laten wat ik wil… Mijn gedachten dwalen af… Af naar mijn vrijheid… Die ik nooit zal…

Ik blaas mezelf dit gedicht in de wereld uit, zeepbellend in een spectrum buiten grenzen reikend naar verten die alleen in gedachten bestaan. Daar weet ik mijn vrijheid geborgen, in de kelk van dit leven wil ik opgenomen dromen: als een druppel in mijn eigen oceaan zwevend in het licht kom ik altijd ergens aan. Overal wil ik zijn,…

Je pakte de appel die de slang jou bood beloofde je vrijheid buiten het Paradijs Eva werd jij vogelvrij net als je dochters ze dragen jouw kostuum zoals ze zich kleden niet schromend naakt te zijn ze wanen zich een symbool van ’t vrije zijn met in hun hand restanten appel verwekken het dier in mij verwachten afstand…

Zo zien mijn arendsogen alles in vogelvlucht en dwaal ik door een tunnel van dramagolven zwevend over het berglandschap van dit nog onvoltooide perkament. Zo beklim ik de horizon en duik in een hemelstorm, spiralend beschrijf ik een ervaringsboog tot waar ik eindig en weer begin…

De vlinder vliegt onwetend met gekleurde vleugels als een paard zonder teugels vrij en ongeketend de hemel tegemoet. Onbewust van schoonheid noch van broosheid zit hij op bloemen te pronken voert zichzelf dronken; nectar in overvloed. Blind, onbesuisd raakt hij juist in een dartele vlucht door zwoele avondlucht dodelijk verstrikt…

Ik speel met de gedachte dat in een ander Nederland ivoor weer glanst, ijzer roest de zon nog opkomt in het oosten een land waar zwakte onschuld is het bordje bij de grens weer zegt: N E D E R L A N D maar hier wordt openlijk gebloed is leven leeg, geloof gevaar een lekland vol punaisegaatjes Ik leef met de gedachte dat in het ware…

De zonsopgang “een nieuw begin” kleurt de horizon krachtig en helder Verlicht je pad en brengt veel vreugde Geeft je de kans om te kunnen groeien daar waar jij vindt dat nodig is Het zorgt voor glans en laat je stralen Je innerlijke gaat weer bloeien… Verwarm dan je omgeving met jouw warmte open je hart voor elkaar dat maakt vriendschap…

Ik dwaal door een tuin vol steppen en kuilen waar het fijne stof regeert over de pest en etterbuilen al het groen en pril geweerd gortdroog en veel erosiebruin Ik volg de sporen van de bron ooit de zekere oorsprong van omhelzing en minnekozen waar de aarde ooit bezong de toverpracht van lila rozen altijd de glimlach overwon Ik voel de…

geschopt door verzen en verstopte voeten gebonden aan de waarheid, die moet rijmen verlies ik mij in opgesloten vormen de leugens moeten klinken als geheimen de dagen moeten trots zijn, levens passen als tandwielen, ze draaien om hun assen momenten dwingen, ongewild omwroeten de klokken vrijheid, nooit meer te verrassen het mozaïek, in woord…

er is een nieuwe geur kleuren zijn net anders het licht lijkt wel opstandig verjaagt de schaduw uit de achtergrond ineens zoek ik je mond je lippen lijken zachter dan fluweel en in je ogen blinkt weer een juweel je laat me lente smaken we schreeuwen het niet van de daken beleven het intiem laten aan elkaar het pril ontluikend voorjaar…

De beloften van vergeten dromen pruttelen in afgelegen poelen modder wil niet, kan ook nergens stromen nadert snel het ademloze voelen lege bleek geworden bellen ploffen voor het laatst een teken van verwachting hoge zandmotieven zien verstoffen klaagt de zinnen aan tot doodsverachting de beweging staat nu vast in stenen golven, hard en…

Ik schrijf een dagboek aan mijn goede vriendin Hoi Anne, zet ik er in ik vertel aan Anne alles wat er gebeurt die dag. en er is niemand anders die dat dan lezen mag. Anne kon niet zoals alle andere kinderen en ik Vrij en fris de lente ruiken en ze was pas twaalf net zoals ik en toen moest ze onderduiken. Anne had haar Kitty en ik…

Schrikken van de deur die ik zelf dicht trek Leven en ademen tegelijkertijd oneindige vrijheid Haar overvloed was mijn gebrek.…

ik zocht je in het bloemenveld je blauwde tussen groen zo teer mijn kleine held je zag de anderen zich wiegen in de wind hun kleur en harten vol met voorjaarsgeur je bloeide op een koude plek de hemel bleek een grauwe vlek toen jij ontplooide maar zon ontdooide wat bevroren was gaf jouw bloem het blauw dat ik altijd in de verte…

Veel is het niet de bamboe bewegend onder fluisteringen het licht haast koud op wangen een stem die verdwaalde zinnen roept een hand nog steeds op zoek een bed verloren in het midden en een doek dat maar hangen blijft…

ik zag je als een koningin op het voetstuk dat mijn liefde bouwde je lach nam mijn geschenken aan je lichaam liet mij verder gaan dan ooit je zwaaide en keek om zag oude volgelingen draaide toen een slag bleef liever die je was het kind in je is terug gekropen ze kreeg de kansen niet in onze zon te leren lopen…

Halve sikkel, helder, avondvolle maan schemering neemt ruimte, ademt donker lucht zonnelicht verduistert nu haar laatste zucht in de huizen gaan elektrisch lichtjes aan zie de bomenrand, het einde van het bos boeren stoppen met hun werk, ze zijn bevrijd want de oogst is binnen, alles net op tijd ook het laatste rood verdwijnt, de nacht breekt…

in dit vers is Plato een bewoner afgescheiden van de buitenwereld donker als de nacht, een holbewoner lichte vlekken vormen zijn ideeën de spelonkwand tovert zwarte schimmen op het netvlies van een onvast weten twijfelachtig grommen ze te glimmen met een naam de zekerheid te heten en hij wist dat buiten deze zwartheid helder stralend, wetten…

de dood zo dichtbij, voor je het weet zijn het allemaal dromen, het geld voor jou maar ook voor mij, ons kan het allemaal overkomen, zijn wij eerlijk of achterbaks, zijn wij tevreden met ons leven, zijn wij oprecht of toch te laks, was ons niet openheid van mening gegeven, was ons niet openheid van mening gegeven.…

Lezen Is genieten van iemands rijke fantasie je onderdompelen in de middeleeuwen, het ruimteschip instappen op weg naar Mars. Is zorgeloos en vrij ronddwalen door exotische tuinen of eindeloze duinen op reis gaan in de tijd op zoek naar mensen en leefgewoonten je bewegen in het verhaal je zelf helemaal los laten.…

twinkeling van hoop verworven door een fragment de herinnering tot waar ik loop een droom die men mij zendt voorgevoel tot reden en perfectie wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht een gevoel van de volmaakte erectie uitgedrukt op de manier die ik altijd zocht een paarse sfeer om in te leven het constante gevoel van euforie loochenen…

Verberg je voor de anderen niemand mag je zien armen bij je, strak tegen je lichaam niemand mag je ruiken. Zoute tranen die in je wangen bijten uit je oksels lopen van je handen glijden een plas vormen rond je voeten. Laat je niet kennen niemand mag je opmerken handen bij je, opgevouwen onder je armen niemand mag je aanraken. Zoute…

Ik vlieg in mijn gedachten Door het duister en het licht Vrijheid in oneindig zicht Waar de sterren mij verwachten In mijn fantasie Vlieg ik over verre landen Over bossen, over stranden Tot ik heel de wereld zie Ik droom, ik vlieg, ik zweef Door de wolken en de lucht Een oneindig mooie vlucht Waarin ik voel dat ik leef…