Blad voor de zon

Ik klim weer uit de nevel
zoals vanmorgen toen ik verdwaalde
in mijn slaap; de nacht – jaloers op wil
en wezen – maande mij tot doodstil zwart.

Roerloos werd ik als plant gerukt
uit droom en horizon. Het snakken
naar het licht maakte weerloos,
een donkere wolk in een bodemloze leegte.

Ik adem bloemen op de wind
en schik mijn blad tot rozenrood
verbeelding kleurt.

Er liggen weinig parels tussen
vandaag en morgen
maar de herinnering
van een willoze wees
in een opstandige nacht
maakt de schoonheid des te groter.

het leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 8 stemmen 1.006