Vogelvrij

Boven de mist van dubbel denken,
grof gevoel dat geen richting kent,
zweef ik door de ijle lucht
als vorst van vrijheid, liefde en zin.

Woordgolven branden stuk
op de oude sterrenkust.
De noten die ik kraken wil
zullen verder zingen dan een lied.

Het pure vervalt van nature
in hapbare brokken eigendunk.
Ik ben wijzer en tast zoveel hoger
dan bergen van opgeklopte trots.

Vermaard is de trouw
als kern van mijn wezen.
Vleugels beschermen
een ieder die mij is toegewijd.

Zet je schrap en volg me,
vind rust in 't gestage vullen.
Herleef het leven zoals ooit
gegeven was aan ieder wensen.

Schrijver: Anton van Amerongen, 11 april 2005

notnajjahetnet.nl

Biografie van deze schrijver

vrijheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 9 stemmen 1.113