Alle inzendingen over lightverse

vierkant sta je in het veld tussen mierenzure makkers als was je waarlijk een gelijke in hun netelige strijd jouw dreigen met een felle pijn is toch niets dan pure schijn zie je zacht fluwelen lippen rode blosjes rond de nerven ook en je geurt zo fijn je wilt dit vast van mij niet weten maar ik vind je echt om op te eten morgen…

hij werd moeizaam wakker overzag de opties van de dag doorgaan of opheffen maar dat vroeg om een besluit dus dan de wekker maar weer op morgen gezet…

Had ik nooit een vers gelezen, Mocht ik nu geen dichter wezen: Had ik van het geitenweitje Met zijn klaaglijk krijtend geitje In mijn jonkheid niet vernomen. Was het er niet van gekomen Dat het beieren der rijmen Me nu schreiend doet bezwijmen Van een huiverend genieten Dat ik in elk vers wil gieten Opdat in betraande horden Al mijn lezers…

het pad bergop loonde niet de moeite was aan de top niet helder bovendien nu vraag je mij om puin te ruimen jij kunt het niet meer overzien…

ik kan u dagen bezighouden over mijn Mauritius Blauw ook mijn zilvergrijze Rolls is goed voor een uur of twee maar neuken copuleren als u wilt door velen ook vermomd als sex of door de jongeren onder ons of beter opgeleiden thans gespeld als seks vermag niet meer te genereren dan hijg en oh en soms nog ah voor een minuut of twee…

Hij was dol op spek. De bezwaren van vet konden hem niet bedaren: hij ging naar de slager. Toch was-ie pro mager, dus contra dik. 't Waren dus contradictoire gedachten van hem als het ware.…

Ik zou hem liever missen, die grap in 't openbaar toilet. Ik zag 'm daar, terwijl ik stond te pissen. Ik las bij 't urinoir: 'De toekomst van uw land ligt in uw eigen hand!' - Een mop. Ik plaste maar. Ook lachte ik me rot en werd meteen zeiknat: ik piste naast de pot! Ik stond er mooi te kijk en was de grap goed zat: die pisbak gaf…

verwilderd kijkt ze me aan waziger als nooit te voren vragend, zoekend ze knippert haar ogen ik zie een traan voel warmte op mijn wang…

Het lezen van gedichten maakt me somtijds heel erg moe: ik houd niet van sonnetten met die lange regels, want ze zijn zo tijdverslindend en dat vind ik irritant. Al uitgeput na één kwatrijn ben ik aan koffie toe. Het moeizaam laten lezen vind ik op z'n minst gênant. Voor mij zijn zulke grote lappen tekst dan ook taboe. Ik weet echt wel iets…

ik probeer de luister in te zien van bos en beemd van lucht en water maar mij gewordt daar slechts eng geritsel en natte donder ik verlaat dan ook de bebouwde kom ongaarne ik vervoeg mij liever bij buurvrouw voor lafenis en kout op voorwaarde van eer en deugd hendrik…

Een bons uit Buiksloot geeft een lift aan een stoot en algauw wordt ze door 'm aanbeden. De doodarme meid is al spoedig bereid om met hem in het huw'lijk te treden. De bruid van de bons is zojuist met een plons in een stinkende beerput gevallen. Ze kruipt er weer uit en de kletsnatte bruid wil het huwelijksfeest niet verknallen. De schoonheid…

Er loopt een blote vent op straat. Hij komt van dure Greet en is voor 't lozen van z'n zaad volledig uitgekleed. Ik zie een cafetaria en heb een lege maag, zodat ik daar naar binnenga, want eten doe ik graag. Een kledingwinkel binnenlopen? Mij zul je niet zien gaan, want waarom zou ik kleren kopen? Ik heb ze toch al aan? De man met…

o ik wens je toe wat ik mijn ergste vijand nooit zou toewensen ga het huis uit verdomme en breng de nacht door bij mij…

normaalgesproken krijgt u twee kwatrijnen en twee terzinen, samen een sonnet door mij met liefde in elkaar gezet een stevig bouwwerk, veertien vaste lijnen maar nu een zware crisis ons doet kwijnen zie ik naast levensvreugd en bankbiljet mijn moeizaam opgespaarde dichtersvet met lede ogen gaandeweg verdwijnen vergeeft u mij dat ik zal moeten…

Een stormram, die verliefd was op een windhond, trad schielijk in de echt met deze teef, waarna hij in d'r hondenmand verbleef, waarin hij na een poos een prachtig kind vond. Al was men ook vertederd door z'n snuit, het beestje kon de atmosfeer bederven door van z'n ouders wind en storm te erven: de mensen hielden 't in z'n buurt niet uit.…

ze ademt vluchtig braakt zich de nacht in verbergt zich achter woorden en geeft de pen de schuld ze veegt het spuug van haar lippen duwt inkt in het papier verraadt haar eigen gedachten en geeft de dag de schuld na iedere zin verder ontkleed ze geeft de lezer de schuld…

Ik ben een afgebroken twijg. Ik ben die kale boom, die in geen enkel park meer hoort. Ik ben de stilte. Ik ben de ijzige kilte. Ik ben dat gedicht, dat alles verloor woord voor woord.…

Als moeder ’s ochtends is vertrokken Komen de worrels uit hun hokken Eerst kussen zij de zonnestralen Dan gaan zij verse mieren halen Vervolgens poten zij bonbons En borstelen het varkensdons Ook hijsen zij de stikselnaden En fruiten zij de giebelwaden Hierna worsten zij de prakken Voordat ze door hun spillen zakken Des middags na het worrelwerk…

met grove penseelstreek haalt hij uit naar alles wat in hem zit vormt hij in stilte zijn gedachten zijn gevoelens ontstaat op doek zijn leven…

Ik heb in mijn droom vannacht de hemel een bezoek gebracht. Ik zocht tussen de wel duizenden zielen de mensen die mij levend bevielen. Geen van hen heb ik mogen vinden en plotseling wakker geworden keek ik snel naar buiten naar de linden: mijn geliefden waren zacht opgenomen tussen de zielenhorden.…

Hoe graag had Dik van Loon het breed! Ja, rijkdom was z'n streven. De geldzucht, waar de man aan leed, was op z'n lijf geschreven. Hij had een speknek. 't Ging 'm goed. Z'n buik was steeds tonrond. Hij stampte met z'n rentevoet de euro's uit de grond. Zo streefde Dik de ganse dag naar groei van zijn vermogen. Het was opvallend, want je…

Hij deelde het bed met een kunstminnares, iets waartegen z'n vrouw protesteerde, Die diende alleen maar als keukenprinses die z'n maaltijden tijdig serveerde. Hij kwam uit de sponde, wanneer 't hem geriefde om samen met haar te dineren. Na 't eten bezocht-ie z'n voorwerp van liefde om door te gaan met het verkeren. Z'n vrouw kreeg de pest…

ik ben niet zo maar een hangjongere beweert het edelknaapje dat in de hangkast achter ridderslot en grendel toeft…

Zonlicht laat zich te water, stralen die met koetjes komen, de kalfjes kennen elk hun plaats, de leegte houdt het praten braaf, de zalfjes brengen zoete dromen, spinnen garen om de wol te baren, tijdens dutjes onder lindebomen,luister was het de nachtegaal of zwarte raaf?…

zomaar een plek in Belgie een pad, een meer, een terras vol van historie om mij heen smaakt het bier me best…

Kees Stip schreef dat in Siddeburen Een bok was met heel vreemde kuren. Met name zou dit beestje sterk Bedreven zijn in rekenwerk. Ter plaatse vroeg ik aan een geit Wat waar was van die malligheid. Die sik, daar ben ik op gesteld, Heeft mij de waarheid toen verteld: Die Stip is echt een jokkebrok; Het ging slechts om een zondebok, Die…

Onthaasting door dit versje is m'n doel Bij voorkeur leest u 't voor het slapen gaan. De woorden doen u vast weldadig aan en geven u een heerlijk rustgevoel. Uw nachtgoed hebt u lekker aangedaan en daagse kleren liggen op een stoel. U ligt met voeten warm. Uw hoofd is koel. Ontspannen denkt u niet meer aan uw baan. Relaxen is het doel van…

goed als het dan moet als het werkelijk niet anders kan laat dan het zonnetje maar schijnen als je mij maar niet lastig valt met positieve gedachten hendrik…

De koekjes zijn op, de trommel is leeg, de kruimels staren naar een blikkenhemel "En nu?", vroeg een hoekje bokkenpoot, "Nu moeten de mensen koekjes blijven kopen", adviseerde een wijs geworden brokje speculaas "Als er echt geen koekjes meer zijn?", paniekte een puntje langevinger. "Dan bedenken ze vast wel weer iets nieuws", voorzag een…

Als het zoete avondlicht valt en overgaat in de harde avondschaduw dan valt bij mij een traan uit iedere brandende ooghoek omdat geen lachende zon mij meer verwarmen kan. Wie weet hoe lang ik dan moet wachten voordat ik weer lachen kan.…