Alle inzendingen over natuur

Als een loden mantel hing de hitte over mens en dier. Lege straten en pleinen, onwezenlijke stilte. Bij de eerste onweersbui begon de tijd weer te lopen. Vertrouwde geluiden markeerden de orde van de dag.…

Het ochtendgoud straalt glimlachend over het land. Triomferend schijnt de zon en de aarde warmt in een razend tempo op. Extreem is het hoe we ermee bezig zijn, maar dat is logisch. Bloedstollend is het eigenlijk wel, we weten er bijna geen raad mee. Als mens moet je zo min mogelijk inspanningen verrichten. Verkoeling…

Dit zijn toch dagen waarop je niet teveel dingen moet ondernemen, als het even kan. Pas je aan het weer aan en zoek je eigen ritme. Als je buiten bent kan je een geluksmomentje krijgen. Een vogel of een prachtige vlinder kan je een mooi moment bezorgen. Zorgen zijn er ook voor ouderen en dieren geef ze aandacht, vooral…

Onder de notenboom zocht ik verkoeling. Het was nog maar 14 uur en al 37° C in de schaduw, waarin ik 'Homo Sapiens' las. Vlak bij mij landde een koolmees op de rand van de waterschaal. Resoluut pikte ze water op. Een tweede volgde en een derde, aarzelend, op hun hoede, geen gebadder. Ik hield me doodstil. Homo Sapiens schoof van mijn…

(elfje) koeien blijven mij boeien of zijn zij meer geboeid door mij…

DIVERSE MATERIALEN Gevangen in de steen een gezicht gebroken glas en steen of bot Toevallig gevonden en hier zo opgericht en in kunst bijgezet Als afval ongeschikt en tot kunst gemaakt in een gedicht Hier huivert een leek en lot alles verpulvert bij verzet…

Prachtig is het, als de zon opkomt. Ieder uur wordt het warmer en zal zij deze dag indrukwekkend schijnen. Een lichte koelte zit er voorlopig niet in. Hoogstens kan de schaduw enige verlossing bieden. Tijdloos schept de dag zijn vertrouwen met haar warmtebron. De zon draagt jou in liefde, waar jij ook heen gaat.…

wie kan die hitte dragen die morgen op ons drukt die ons straks gaat belagen waarschijnlijk slechts drie dagen waar niemand door wordt verrukt als ze ons schaduw en huis injagen even denk ik geef nu maar regen en als dat weer is geweest denk ik wat toch een wens had maar weer gezwegen straks in de winterse kou herinner ik me als menig…

Hartje zomer elke dag slomer de uren gaan trager de postbode komt later Binnen kookt het bloed buiten golft de hitte de vogels vliegen lager de vissen komen boven water De mussen vallen van het dak de kippen gaan van stok de bloemen hangen hun kop ik ben de hete lucht piepzat.…

(elfje) zonnebloemen met ogen groot als schoteltjes zien we elkaar bewonderend staan…

elke zomerdag weer voor in het maanlicht net de zon verdwijnt om in sterren te vervagen raap ik hem liefst op om in mijn hart te bergen elke zomerdag weer weerhoudt mij het liedje van spelende kinderen dat in mijn oren deunt als in hun kleine handen ouders een ijsje stoppen elke zomerdag weer herinnert mij het plezier van klein jong…

traag golft stilte langs kusten vol begrip geen felle confrontaties in opspattend wit een rustig weten op een bodem zonder vergeten stromend meanderen zonder direct te veranderen in opgaande vloed langs de weidsheid van strand tot daar waar herinneringsbanden terabytes kleuren in zand zo voedt database aarde de kwantumcomputer…

jij hebt zomer gezocht waar kou klapperende tanden wit licht weerkaatsten einders gevonden die hitte trillend de verzengende horizon mismaakten hebt tal van verschroeide bladeren gekeerd maar het leven bleek al door de immense hitte te zijn verteerd in een herfst zonder oogst nog duistert het onder levenloos loof maar de koelte…

jij bewoog tussen warm en koud danste op woest kolkende turbulentie verstilde in ochtendvroeg rijpende vorst ontwaakte in regenboogkleur van brekend licht zag het gezicht van de komende zon voelde warmte en wist dat het leven begon…

(elfje) zonnebloem zo groots zo Van Gogh kijkt op mij neer zomerweer…

Vochtgevoelige; wellicht dringt het tot u door, merk ik droogjes op…

ze fluctueerde niet alleen in kleur maar straalde ook wisselende warmte uit haar energetisch zijn putte uit bronnen van schier eindeloze scheppingsvitaliteit die gevoed worden door nucleaire reacties binnen een interstellaire balans van zwaartekracht zonder dit extravert licht van een leven brengende zon zou ons stelsel leeg…

Een lepelaar in het verschiet. Ze draaide rondjes met heel veel plezier. Wij mochten getuigen zijn van die fraaie momenten. Lepelaar, bedankt voor je schoonheid met je dierenmanieren. Je hebt ons hart vervuld met iets wonderbaarlijks. Foto Dick Voogd…

De natuur is oogverblindend, zo mooi. De stilte overheerst en je raakt geëmotioneerd, door dieren die op fraaie manieren met elkaar om gaan. Soms ook niet, want in de natuur kan het er stevig aan toe gaan. Het geeft je te denken, dat de natuur bewonderenswaardig is en blijft. Foto Dick Voogd…

jij ontvouwt in een schitterend perspectief de meest mooie landschappen uit elk natuurgebied kleurt met seizoengebonden kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend…

Onderin een zilverkleurige emmer lagen twee schitterend gekleurde bloemblaadjes in een mengkleur van rood en oranje te verwelken als uitgevlogen vlindervleugels.…

als je het één keer volwassen ziet vergeet je het waarschijnlijk niet en evenmin de gunstige eigenschappen om je gezondheid op te lappen En het is ook ongelooflijk dat mijn vrouw een plantje, nog onooglijk, herkent alsof dit al volwassen is terwijl ik me suf peins en gis waarom kan het geen duizendschoon zijn of iets anders, want het is nog…

Ach..meneer Nilsson u bent toch van de natuur? Houdt u van haiku ’s ?…

Eerst kreunt er een duif, dan ooievaargeklepper – en heel het bos juicht.…

Uit het ziende oog van de orkaan wie hem raken zal in afzienbare tijd even een niet waarneembare kalmte in een oorverdovende stilte van ingehouden adem, achter de on-aardse schreeuw, verloren energie komt in vervoering barst open, daar openbaart zich de onneembare zwaartekracht uit de diepzee geboren, zoals we…

Als je je er middenin begeeft, is het nog mooier dan het al is. De natuur is een wereld, waar we zuinig en trots op moeten zijn. In stilte de natuur, er ontbreekt eigenlijk niets. Je moet het zelf ervaren! Woorden komen tot je, kunnen helend zijn en bevrijding geven. Foto Dick Voogd…

boven ons verscheen een heldere vuurbol hij doorstond de ontmoeting met de aardatmosfeer we keken naar een lumineuze hemelse show een verzengend kosmisch spektakel na een gewelddadige neerwaartse tocht vond de meteoriet zijn graf ergens in een veld onverstoorbaar ligt hij daar lankmoedig wachtend op iemand die hem uitgeblust…

Geen goesting om iets te doen, veel te warm, veel te zwoel. De kleren kleven aan mijn warm gekookt vel. Druppels zweet likken zich een weg in de rimpels van mijn voorhoofd, om dan langs mijn gezicht, naar beneden aan mijn kin te kietelen. ‘k Ben te lui, om iets uit te spoken, ik blijf liever ondergedoken, in het avond donker, zonder licht…

Een prachtige wandeling bracht mij bijzondere momenten. Een lepelaar kreeg ik in het vizier. Ze was druk bezig met rondjes draaien, ze had zoveel plezier! Met mijn wandeling waren er talloze mogelijkheden om mijn hart te vullen met nieuwe herinneringen. De natuur, je valt vaak van de ene verbazing in de andere. Het waarderen…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het groenste fluweel van de wereld was nog niet geboren, een cyclus, synchroon in getijden bracht rust en ruimte op den duur waarmee alles de kracht ontleent, nu kussen we niet alleen het vuur uitdijende dominantie neemt toe, de woestijnwind brengt ons zwetend de mantel van de onbalans…