Deze morgen
Als de maan wegvalt,
wandelt mistig
de morgen
mijn waken in
(zij
slaapt nog).
Het is stil buiten,
geen merel
roept zijn gebied uit.
Is er nog wel een wereld
voorbij de ramen,
nu de huizen achter ons
schimmen van zichzelf zijn?
Het werpt een deken
van grijsheid
over de kleuren van mijn droom.
Ik gaap, rek me uit
en laat de kleuren
opnieuw toe.
Deze morgen
(terwijl zij nog steeds slaapt)
maak ik mijn eigen huis.
Buiten wordt de komende zon
geroepen
door een dappere merel.
Geplaatst in de categorie: natuur