Netgedichten

netgedicht (nr. 71.040):

Wolkentuin

ik probeer
jou te creëren
in mijn wolkentuin

nog vaag is mist
als tranen bevriezen
in de ochtendkou

in het eerste
licht komt jouw
silhouet tot leven

strak aangegeven
tot warmte accenten
geeft aan het speelse

jij kleurt uit
net geboren wit
naar scharlaken rood

lacht uit
pure vitaliteit
je tanden bloot

ik moet je laten
gaan mijn vriend de
wind komt zo er aan

samen zijn jullie
ongemerkt in de
dampkring verdwenen

pas in het avondrood
ga ik op strand de lange
schaduw van je benen zien