Alle inzendingen over filosofie

een cel twee cellen drie ik ben ik groei en kom naar buiten besta zuig eet word groot word iemand bloei verwelk verlies verstar verga verwaai verdwijn ik was de vervoeging van het zijn…

donker blauwt het blauw vibrerend diep aan d'einders dezer blauwte blauw het niet…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken sierraad om schone vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de…

Sneeuwvlokken witter als zand vang ik voorzichtig op één hand, Wil voorkomen dat ze breken, zoals zo vele herinneringen uit het verleden. Die ooit waren, maar nooit meer zullen zijn. Diep in mijn hart opgeslagen, ze zijn ons, ze zijn mijn. Tien seconden later in mijn hand alleen nog water. Echter mijn hart gevuld met vrede, want…

Ik ken je niet, al ken ik je al jaren, want wie je echt bent blijft steeds een geheim; de wetenschap kan wel al veel verklaren maar echt begrijpen, daarvoor is te klein wat ons verstand begrijpt, we zijn zelfs voor onszelf en al wie dierbaar is nooit echt te vatten. Er rest slechts eerbied en een dankbaar hart om jou te groeten, om te leven…

Ik zal je vertellen wat ze je in een 12 stappen kliniek leren. Dat scheelt je op zijn minst €15.000 euro. Ze trekken je helemaal uit de kleren. En het gaat ongeveer zo: Je moet het contact met je gebruikersvrienden verbreken. Je krijgt vanzelf weer nieuwe vrienden, veel betere! Terwijl ze ze niet eens kennen. Dat is hoe ze je contacten al halvere…

Ik ben het gesmeek om liefde zat. Ik heb nou zoveel ongein van jullie te verduren gehad. Ik zie jullie vrouwen alleen nog als lustobject. Ook al zijn jullie uiteindelijk allemaal imperfect. Jullie mogen gerust langs blijven lopen, met jullie meet en greets. Doe het ook eens niet op high speeds. Smile for the camera, hot shot! Dan word je…

God, geef me de sereniteit Om wat ik niet kan veranderen te accepteren De moed om te veranderen wat ik kan En de wijsheid om het verschil te weten Mijn sereniteit wordt al mijn hele leven afgebroken door de mensheid Uit haat en woede opereren, is wat ze mij leren Tegen wie moet ik die botvieren dan? We mogen toch ook niet vergeten?…

Jij denkt dit… Geef maar toe! Jij denkt dat… Geef maar toe! Jij denkt zus… Geef maar toe! Jij denkt zo… Geef maar toe! Jij vind dit… Geef maar toe! Jij vind dat… Geef maar toe! Jij vind zus… Geef maar toe! Jij vind zo… Geef maar toe! Jij bent dit… Geef maar toe! Jij bent dat… Geef maar toe! Jij bent zus… Geef maar toe! Jij…

Muziek gaat over pijn en verdriet. Waarom zien mensen dat niet? Artiesten hebben geen leven Omdat hun de tijd niet wordt gegeven. Ze moeten een liedje zingen voor iemand. Meestal hebben ze het tegen niemand. De liefde is hen al lang kapot gemaakt. Want continu worden ze afgekraakt. Melodieën blijven door je hoofd spoken. Zonder te weten…

Ik verwacht na de dood wel antwoord te krijgen op mijn vragen… Maar hoe kan ik dan nog aan de mensen duidelijk maken dat ze zich anders moeten gedragen? Zolang ik leef zal ik blijven vechten voor gelijkheid… Dan heb ik na de dood in ieder geval geen spijt!…

in de zwoele zomerwind en koude winteravond in de glimlach en de tranen van een kind hij zit in het nog te oogsten koren begeleidt de jonge kerkuil op z’n eerste vlucht vanaf de Domtoren hij stroomt mee met het water van zeeën en rivieren en bevolkt het wezen van alle dieren stuurt de zonnestralen en huist in eeuwenoude verhalen ach we…

Ik ben vaak onderweg Precies dat wat ik je zeg Dat gevoel is bijna niet te belichten Toch komt het dichter bij Daarom voel ik me ook zo blij Want mijn gevoel Dat ben jij…

Waarom hebben mensen het over recente onderwerpen uit mijn leven? Waarom kunnen mensen zelf geen onderwerpen verzinnen? Het woordenboek staat vol met woorden… Het internet staat vol met onderwerpen… Zijn jullie echt zo afhankelijk van de tijd geworden dat jullie zelf niet meer kunnen nadenken? Kunnen jullie nou echt niets meer zelf uitzoeken…

Volle maan staat groot en laag aan de verre nachtlucht glanst zacht vol warm oranje ronde Oosterse lampion waarin diepe wijsheden van China India en Japan in elkaar versmolten toeven de mensen het genot geven altijd vragen te blijven open willen staan voor elk gevoel en verstand.…

Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat… Hoor ik alleen maar onzin praat. Ze willen mij slecht laten denken… Door mij de hele dag te blijven krenken. Zelfs als ik wil slapen blijven ze doorgaan… Ik kan ondertussen nauwelijks meer op mijn benen staan. Heen en weer tussen bed en bureau… Kom ik op een steeds lager niveau. Ze hebben mij wereldvreemd…

Ik wil een boek schrijven zonder pen een eigen symphony of tien Ik wil zonder leren promoveren en zonder kijken alles zien Mijn wil is oneindig, ongenadig vaak is ze te zwaar om te tillen Ze neemt en neemt maar ik wil niets meer, dan minder willen En als ik dan weer vast zit, geen uitweg meer weet denk ik aan Aristoteles die streefde naar…

Kijk eens aan hey! Die planeet bestaat voor twee derde uit zee! OK, laten wij daar dan eens gaan kijken! Misschien hebben ze wel behoefte aan dijken… Oh, ze hebben ze al, zelfs kunstmatige eilanden! Is er nog wel reden om te landen? Ze halen hun drinkwater nog uit rivieren en meren… Ja, maar het lijkt er ook op dat ze zich tegen ons zullen…

Pleeg geen zelfmoord… Dat is onverantwoord! Waar kom je dan terecht? Sommige denken slecht! Niemand weet het zeker… Maar het zekere voor het onzekere is beter! Je lichaam is niet van jezelf… Dat is natuurlijk een mening op zichzelf… Maar tot die conclusie kwam Aristoteles al… In “On the soul” Je lichaam is je geschonken… Dat is ondertussen…

Ze beschuldigen je net zo lang van iets tot je er zelf in gaat geloven! En uit schuldgevoel moet je accepteren wat ze met je doen… Hun excuus om je van je gedachten te mogen beroven… Ze willen gewoon een miljoen! Alle inspiratie die uit mij is opgedaan… Zonder enige vergoeding! Loop maar lekker naar de maan! Met jullie hele criminele bedoeling…

Leven is komen en gaan en in die tussentijd Je eigenheid eigen te maken en te Zijn…

Wees eerlijk, zeg dus niet: "nooit ben ik iets vergeten". Want als je iets vergeten bent dan zul je dat niet weten.…

in jou in mij stroomt bloed hetzelfde rode mooie bloed vertel me wat ons bijeenhoudt tussen zondagmorgen en zaterdagnacht we raken elkaar zonder elkaar te zien het leven en de dood houden ons bijeen evenwicht en teloorgang zijn schitterend paradoxen kloppen niet… op het eerste gezicht…

het is niets niets is het wat het ook mag zijn wat was en wat komt dat het de pijn van het zijn verzacht dat het de moeite niet loont dat het niets is en nooit zal zijn…

luister zei ze in het voorbijgaan tranen houden je ziel groen laat de waarheid naar buiten komen het leven heeft je elk moment iets te vertellen richt je blik op deuren en ramen laat muren en stenen links liggen bedek je vleugels niet met goud je zou niet meer kunnen vliegen tranen houden je ziel groen luister zei ze in het voorbijgaan…

De rivier is nooit dezelfde zoals mijn voeten en mijn handen Steeds weer ander woorden Woorden die stromen over mijn lippen van de dag naar de nacht Als iets verdwijnt dan is het geweest zoals het laatste licht als de dag is weggeslopen En dan over geluk gesproken als het leed al is geschied Ik zou moeten huilen van het lachen…

praat mij het vallen van de blaren niet aan als ik spreek over mijn herfst mijn denken is er op gericht inzicht te verkrijgen hoe de schepping zich voedt en het Al aldoor nieuwe verbindingen werft alles wat zwart lijkt kent ook een lichte rand soms onzichtbaar of afwezig in je kloppend hart laat mij toch, denk ik dan, mijn eigen weg…

Ik grijp alle spullen aan, het dierbare familieportret mijn oude klarinet. Hetzelfde soort stof haal ik weg dat al viel over het verleden. Het stof der eeuwen neem ik af, zo blijft alles bij het heden.…

het zoute water als zilte tranen in zeeën en in oceanen God moet ooit veel verdriet hebben gehad…

geleidelijk beginnen we aanwezig te zijn in stilgelegde bovenlandse beemden nog voordat stof is gaan liggen zelfs sprake is van beginnend besef weten we waarde van ijdele hoop welke kleur; groot of klein? loopt niets naar verwachting, blijft zin een regel uit voorgeschreven boek en schuilt rust in nutteloosheid uiteindelijk ontdaan…