Alle inzendingen over schilderkunst

vroeger dacht je als je groter groeien wil moet je bij japie wonen want daar daar hadden ze het king corn later weet je king corn eigenlijk is het - heel gewoon - een beperkt product dat wel de maat maar niet de mens doet groeien immers je ontdekte - met of zonder - groter wordt je van kind wordt je puber groei je tot adolescent…

Schildersezel klaar gezet Dan begint de pret Inspiratie genoeg Middagje schilderen voor de boeg Heerlijk die verfgeur Genieten van die nieuwe gemengde kleur Het beeld uit mijn hoofd komt op doek Hoewel ik nog naar een lijntje zoek Staand een koffietje erbij Bekijk mijn kunstwerk eens van opzij Het is toch echt de Onze Lieve Vrouwenkerk…

Zij lijkt sprekend op de vrouw, die bij Christian Schad op 'Zelfportret met model' staat. Terwijl ik mijn ezel verplaats, ligt zij te mokken op de canapé. Uit de fruitschaal neemt ze een banaan en ze kauwt die als een bever op, als een elektrische heggeschaar. Dan gaat ze even staan en maakt ze een opwindend gebaar. Ik zeg: 'Stop! Ga…

ik heb het bos achter me gelaten nog groenen drogende bomen of ik terug wil komen leg net de laatste hand aan de bosrand in zijn overgang naar hei met herten spiedend op een rij oplichtend wit met paarse streken geven lucht zijn horizon in weidsheid en vrij perspectief ik zoek het zand de kaalheid van de droogte waar de scheve…

Het is een kunst het oog te verrassen De mens te doen verwonderen Deze keer: eenvoudigweg een tafelblad Daarop een bloem noem het kunst Het zonlicht doet haar bloeien Valt daarop 'n silhouet mijn schaduw Kunst.... blijft me boeien telkens weer.…

De slaap heb ik al verschoven, Alles gedaan in een poging Om de kolos die depressie heet Te bestrijden, haar uit te hollen Waar ik maar kan - Toch is de beste medicatie De noodzakelijkheid om een maal daags Regels op te schrijven die Vanuit het binnenste ik Naar boven wellen - Het blijft hard werken, Het zweet loopt in dichtregels…

Jouw ziel een kostbaarheid, kern van een onvermoede geest, vol van grenzeloze nieuwsgierigheid bij het zien van mens of beest. In de bossen die je hebt verkend waren vele wonderen die jij wel zag. Jouw oren hebben elke vogel herkend intens leefde je elk moment van de dag. Jouw kunst omarmde kwetsbaar leven, je frêle handen verkenden…

Samen met boek een schijnbaar geopend raam en kamer met zicht ben jij misschien wel in een echte pageturner gestart Op de rand van het bed in een kamer vol leven lijk jij, hoewel ontspannen, echt alles te geven lijk jij in negligé, zittend, boven alles puur verheven. Net begonnen, lees jij je in zo relaxed en kalm als jij zit, is waarschijn…

Je was even in het waarom nadenkend op schilderspapier waren schimmen mensenzielen kwamen streken in vorm alsof de horizon weer hoopvol was met zijn bomenrijen aan de einder bij iedere golf een riviertje verf en onder de zon een beekje.…

Zonlicht speelde in het dorp op de kasseien. De toren hield het zware weer op afstand dat zich vanaf de Rijn tegen de oever vlijde. Jan Janszoon schoof de dekens aan de kant. Op de ezel stond een spieraam klaar om met linnen te bespannen. De hoeken perfect haaks, was het werk van timmermannen. De schilder wilde eindelijk eens breeduit,…

(bij 'Liggend naakt' van Isaac Israëls) Na een wilde vrijpartij ligt Sjaantje van Ingen uit te rusten op haar bed, terwijl haar minnaar Isaac zijn schildersezel heeft gepakt en haar beeldschone lichaam probeert te vangen in verf. Met haar rechterarm ondersteunt zij haar hoofd, waarmee ze is weggedoken in een pittige roman en haar linkerborst…

Een dans, op het ritme van een passie een canvasdoek een labyrint van kleuren betoverd door wondere geuren een handpalm leid je naar een tedere sfeer van amber met jaloerse penseeltjes, een schittering van verfgeuren in een palet door heen je atelier wachtend op een expositie , schildersverdriet dacht het niet…

Het een na het ander verbleekt, De man, de vrouw, het kind, Hun dromen, wensen, Daden en verlangens Verbleken, net als De maan en de zon - Het enige dat blijft Is een restje hoop In het licht van De ondergaande zon - Zo leven man, vrouw en kind Alsof elke dag het leven Overnieuw begon…

peilloze droefheid gevangen in haar ogen de diep intense blik in een gestold moment het bebloede gescheurde gewaad de eenzaamheid die opkruipt uit haar hart haar loodgrijze gemoed wendt zich af van de wrede wereld de lucht kleurt rood Meester, je zeggingskracht opent haar verleden je redt haar van verlies en vergetelheid het…

je ziel ademde toen je het licht vond uitbundig ploffend geel viel door de wolken op de korenvelden tegen de heuvels je ving het bevend licht dat teder reikte naar het zachte groen van de bloeiende aardappelplant je schreef: ik ben geheel in een stemming van haast al te grote kalmte…

ik zie je lichtblond vlassig haar de bleekgele kleur van het paard de geel gevlekte velden de zonnebloem in je hand het suurlemoengeel van de sterren het amarillo van de wilde bloemen ik voel het okergeel waarmee je ons lijven schildert in doffe goudgele tinten ik proef de honingsmaak van het gele saffraan de gele kleur van zwavel…

Probeer me een beeld Van jou te vormen, Nu ik je al zo lang Niet meer gezien heb, Ga in mijn hoofd Terug naar vroeger, Naar herinneringen, Bewegingen, het ritme Van onze muziek, En wil je van daaruit Opnieuw construeren, Neem dan mijn toevlucht Tot de verf die mij nog Nooit heeft teleurgesteld: Laag over laag breng ik…

In gewassen inkt Probeer ik nog Iets van mijn leven Te maken, de levenslijnen die Stijf staan van Het eindeloos proberen Wat te verlichten Door met een extra Penseelstreek de pijn Die ik doorgaans voel Wat te verdunnen - Een verwaterd beeld Waar mee te leven valt - Zo is het, in de zoektocht Die inhoud wil geven aan Het…

als ik in eigen woorden een schilderij moet maken dan kies ik het zelfportret van het palet van mijn gemoed gebruik ik uitsluitend de tedere tinten omdat ik toch (O...ijdelheid) een beetje voordelig uit de verf wil komen…

ik heb je geschilderd maar ben nog niet klaar je ogen zijn dof vreemd plukkig je haar in grote lijnen wil jij wel herkenbaar verschijnen maar in detail blijk je steeds te verdwijnen het is een en al weerbarst om jezelf te laten zien juist in de kleinste dingen vervaagt steeds je ziel maar als de zon jouw ogen beschijnt leven zij…

Is dit dromen? Is dit dronken zijn? Dwalen door de stille stad, de nacht, Waar mijn moeder is geweest, waar mijn Vader kwam. De huizen hoog, hij wacht, Wacht en wenkt mij uit de wijk, de pijp. Hij gaat mij voor op het grote plein, De kleine tuin van vroeger toen rijp De druiven aan de stokken, de wijn. Hij opent kort de deur, de kleine Zijingang…

De schilder schildert Met in zijn ene hand een penseel En in zijn andere hand een palet. Een Brabants tafereel Van een eenvoudig gezin, Dat zich aan de warme maaltijd zet. De schilder schildert En weet in kleuren en vormen De werkelijkheid realistisch te treffen. Een alledaags tafereel, Dat een historisch beeld schetst En ons iets over…

Ik ben gevonden in een schaal, is het niet schandalig? In plaats van mij als fruit te zien, maakt hij alleen een foto. Veel plus en kleur en histogram, verzadiging en crop. Dat levert dan uiteindelijk, toch nog, een schilderijtje op.…

Als de nacht over de Nachtwacht waakt En de nachtwaker slaapwandelend zijn ronde gaat, Komt de Amsterdamse Schutterij tot leven. Een voor een mogen die Gouden Eeuwse eminenties 's Nachts gaarne uit het tafereel treden. Als de nacht over de Nachtwacht waakt En de in eeuwen gevangen tijd in het heden ontwaakt, Worden de eeuwigen voor even minder…

Met één beginnen en doorgaan tot het vervelend wordt een serie van vijfentwintig de laatste met wit dicht geverfd Van links naar rechts dwalen het abstracte laten blijven in een vierkante hoge ruimte lijnen verbinden de vormen Een rugwervel van een schaap waarmee men vroeger bikkelde kust wordt op zijn kant gezet het beeld 90 graden gedraaid…

met grote streken veeg ik de zon uit over de tot dan toe donkere vallei waar bloemen zich niet wilden tonen nu bollen rokken zich op dansen gevleugelden onder een strak blauwe hemel waar geen eind aan lijkt te komen…

achttien lentes jong; staat met het hoofd iets opgeheven strak lijf, de fraaie borsten fier naar voren gedragen schilder doet haar linkerarm nog iets verlagen de blanke huid glanst; is met olie ingewreven het korenblonde haar hangt welgevallig over haar schouders haar slanke figuurtje geurt naar witte seringen en rozen vanwege haar onbevangenheid…

De wijn gedronken glas na glas, de nette heren met dames aan hun zij, naar huis. Wat restte: de meiden, jongens zonder geld, de beste schilder van de stad. Hij roept: ik zal trakteren, Ja, ik betaal de waard een schilderij. En gij vergoedt mij zeven kruiken Rijnse wijn door vrolijk, dronken, speels en jong te zijn. Een luit, een fluit, een…

Vanaf het hoge duin verbeeldde hij ons land. Daar ligt de stad, de kathedraal verheft zich hoog zodat de kleine mens beseft zijn ware taak, het werken, zwoegen. Mannenhand bemest en egt en wiedt de arme grond. Dan oogsten vrouwenhanden al het taaie vlas en roten, braken, spinnen, weven, daarna pas is daar het witte laken, beeft stille rond…

inkt stroomt door mij gelijk levenselixer dat de dagen dieper kleurt of toch wandelend op de toppen van mijn kunnen schilder ik mijn gedichten fabelachtig tot het vloeien zal en zelfs leesbaar zal zijn voor hen die nog nooit één letter hebben gedronken…