Alle inzendingen over herfst

2 het is stil buiten omdat het zondag is en najaar, een duif daalt neer op het braakliggend land en kirt niet meer; hoor je het licht zelfs niet tussen het kreupelhout aan de bosrand? zwarte aarde, elektriciteit loopt eenzaam door de lucht langs bomen en velden naar de hoeven de huisjes de keetwagens in het gehucht, herfstig…

Lief groen, verbleekt. Lief groen, verkleurd. Lief groen, verkreukeld. Kleurenpracht, donkere wolken, woeste wind en snijdende regen. De zon waait voorbij. Lief groen, ik wacht.…

Het jaargetij der herfst blijft voor mij bijzonder!…

Het is donker hier en ik slenter wat. Het voelt niet onaangenaam, het is een briesje dat langs mijn gezicht waait. De lucht is onheilspellend, maar ik slenter door, het is niet zonder doel, mijn gedachten nemen me soms in beslag, soms zijn die gedachten pijnlijk. Maar slenteren helpt zelfs door het donkere onheilspellende herfstweer.…

't Licht dat terugkeert in gevouwen handen de diepe moederschoot de aarde die halfslag maakt oerdromen die zuigen de koestering die elke dood geneest even stil blijven liggen in de kromming het groeien en het rijpen geboorte en het afsterven het ongenaakbare ligt er aan cirkels van naakte eenvoud het kleedt zich met het leven…

Effen, trekt het gordijn van zure waterdruppels dicht de wind steekt op het laatste blauw nipt aan de randen TL licht flitst de bulderende lach van noodweer schalt door de herfstnacht…

komt er toch weer een nieuw seizoen als licht en schemer elkaar zullen gaan ontmoeten om samen de herfst te begroeten.…

De wind laat de bladeren vallen van geel tot bruin een stille kijk over.…

zacht zuchtend, de wind zomersterven ruist vredig stilte tot stormen hergeboorte wemelt rond afgevallen bladeren…

Passé zijn de hoge temperaturen voorbij is het open raam gedaan is het met de zomer: want de HERFST komt eraan!…

Men is vandaag ontzettend onsterfelijk het is eindelijk de echte heldere herfst die er haast nog niet is de bladeren vergelen, nog betrekkelijk groen de wind is nog blauw, wijst geen enkele richting de grond ligt nog onder het gras men rookt de zwarte sigaar van de dokter men raakt bezweet door het werpen met darts men drinkt zijn zevende…

Het is het willen aanvaarden van de herfst in ons leven die ons ook leert hoe fijn het is dat we er nog altijd zijn. De zon mogen zien die elke dag weer opkomt ons dan zijn warmte geeft en om ons heen alles laat groeien.…

Het sneeuwt blaadjes Bomen worden kaal Het asfalt kleurt oranje Het sneeuwt blaadjes De kou lijkt normaal De lucht gooit kastanjes Het sneeuwt blaadjes Oranje wordt een taal De boom verliest zijn franjes Het sneeuwt blaadjes Maar voor sneeuw is het te vroeg…

Warme kleuren Kruidige geuren Geritsel van blad Een druppel die spat Van buiten naar binnen Een nieuw jaargetij gaat beginnen De natuur in zijn altijd waarachtige staat Afwisselend en mooi in vol ornaat Herfst Is…

de takken grijpen als heksenhanden naar jagend wolkengebroed naakt en ontbladerd glimmend, de regen gutst, miezert en plenst deze tijd van het najaar doet mij, meer dan ooit, verlangen naar de lente…

Hol en leeg van verlangen en de gele amberen bomen de groene en barnstenen stammen. Het licht hangt stil in de blaren. Mijn hart is te veel geopend, te veel in het licht gevangen in der wolken licht varen… En pijndoend, schrijnend dromen weg van mijzelf te komen. En eigenlijk zo wanhopend. ----------------------------------…

de walnoten allemaal geraapt drogen de kranten nat op zolder moeders mooiste op de schaal geduldig wachten de geur van zoete wensen in de lucht de kerstcake het einde van het smachten…

rood aangelopen completeert het laatste blad ter afsluiting van…

Van 't najaar keren weer de schone dagen - Van het hoeveelste? en hoeveel malen nog? Tot het ontrijzen aan zijn nederlagen Lokt den verslagene zijn zoet bedrog. Dit is de tijd, dat men zou moeten lopen, Gerooide velden langs of door een laan, Aan 't eind waarvan een vergezicht gaat open Op herfstland en een edeler bestaan. En, thuisgekeerd…

Bomen kalen Wolken jagen late zonnestralen De hemel kleedt zich nu in grijs dan in grauw Een noord wind werpt zich tegen muur en dak rukt verstoord aan ieder blad en tak haast zich voort, vergaart de afgestorven blaren krijst, wervelt, blaast zijn kille adem door alle holten, kieren, gaten heen, een kou die aan mijn botten knaagt. Ik ga gebukt…

de natuur tovert haar kleuren in oranje, rood en geel kastanjes en paddenstoelen vormen een geheel de vruchten zijn rijp de oogst kan beginnen de bladeren vallen en wij gaan ons bezinnen moeder aarde in overvloed zaait nu haar zaden dag en nacht zijn in balans voorbij het zonnebaden de wind laat van zich horen het regent dat het giet…

De herfst talmt nog tussen de blauwe lande' en buigt over ze met zegenende groet, als warmte hangt lang over avondstranden of vreugde nazingt in een klaar gemoed. Zijn heldre, toch gedempte zegeningen, doordrenken het hart met zó zoete kracht, dat het de last der allerzwaarste dingen voelt slinken tot veerlichte vracht.…

De bomen staan in de herfsttijd weemoedig te dromen... Er is een einde aan de zomer gekomen. De verdroogde blaad'ren ritselen aan de bomen. Ze vertellen hun verhaal, hoe ze van de zomer hebben genoten. Hoe de regen over hen heen is gegoten. En van de warmte van de zon die heeft geschenen. Maar de zomer die ging henen... En de koude…

beneveld sluiert het weiland in de herfstzon dronken van de nacht…

Warme dagen zijn voorbij Allerlei rijke kleuren vullen d'herfst als jaargetij Regenlaarzen stappen door plassen Gewassen veranderen van kleur en geur Beukenoten en kastanjes verrijken de wegen als franjes Regen en wind zijn onbemind Wolken bewegen naast elkaar Ze omvatten 't dek door een vogeltrek op weg naar 'n warmer oord Nooit…

De nacht stoot haar adem uit over het land een mistig verlangen hangt in de lucht de horizon glinstert in zwevend zilver de dag druppelt binnen op het gras in v verbinden zich de wilde ganzen het seizoen toont zich in de vlucht op het pad dansen vrije blaad’ren in de armen van de vroege bries overtuigend geluk maakt zich meester in…

herfstig kleuren bomen de zomer toe tussen druppels regen en schuchter zonlicht schitteren roodbruine kruinen in de benevelde lucht een schilderij om nooit op uitgekeken te raken…

Deze herfst heb ik al eens eerder gezien. Het eerste rillen van die tak daarginds komt me bekend voor, die plotse wind stond hier niet zo lang geleden ook al en zie: hoe volmaakt valt de regen weer in herhaling. Naar beneden en altijd raak. Wat bedoelt u, andere bladeren? Waarom zijn het dan dezelfde?…

komt met gebreken keer jezelf dan naar buiten en vang de zon je pijn, vreugde en verdriet: verbind al die draadjes tot je web laat alle kleuren die er zijn weerkaatsen in de herfst…

Ik zag je lopen in de zon, je deed niet meer als wat je kon. Ik zag je wandelen in het herfstgetij, met niemand langs je zij. Wie bepaalt, wat je tegenkomt op jouw levenspad ? En of je verandert tijdens het vallen van het herfstblad.…