Netgedichten

netgedicht (nr. 29.196):

herfst

't Licht
dat terugkeert
in gevouwen handen
de diepe moederschoot

de aarde
die halfslag maakt
oerdromen die zuigen
de koestering
die elke dood geneest

even stil blijven liggen
in de kromming
het groeien en het rijpen
geboorte en het afsterven

het ongenaakbare ligt er
aan cirkels van naakte eenvoud
het kleedt zich met het leven