Alle inzendingen over emoties

ze schonk me haar vertrouwen ik wist niet dat het breekbaar was ik ongelikte beer pakte het aan met mijn onbeholpen klauwen besefte niet hoe teer ik was gretig te enthousiast wat me zou berouwen toen het plotsklaps brak wat ik niet had verwacht en ik begreep hoe licht het mij geschonken vertrouwen kon worden tot een onbedoelde last…

Een heel erg klein mannetje uit Gent Had het vaak moeilijk met zijn temperament Van praten naar schreeuwen Van schapen naar leeuwen Zijn vrouwtje thuis wordt zeker niet verwend.…

meestal dan toch ben ik gelukkig lach ik naar iedereen die ik vinden kan als ik pijn heb of verdrietig soms ben zal jij het misschien gewoon niet horen als ik niet begrijp huil ik gemakkelijk al kan ik niet vertellen dat ik weet waarom als jij spreekt niet zeker weet ook wat je zeggen wil dan lijk ik doof…

ik hou mezelf stil als een muis rust doet mij goed in het grote huis dat toch de wereld voor mij steeds is mij hindert het leven in een grote menigte bij het winkelen ook als het geluid daarvan als nooit stoppend altijd overal stormt al zou ik het willen ik weet gewoon niet hoe haar te stoppen ook begrijp ik niet waar wat mij verschrikt…

rijk aan gedrevenheid is de smetteloze wiens jacht op vunzigheid vereeuwigd in al zijn zonden hij dient in den nevel van de nachtelijke aard van beslommeringen zich enkel te bekommeren om de stille gang door de spelonken waar vrees en duivel heersen hij kent geen deemoed in de herkenning waar speer en drietand zich spijbelend hebben…

(voor Raúl Rivero) In de stinkende sigarenrook van Castro's dolende geest groeien sappige sinaasappelen met mondkapjes. De bruine trilborsten van Cubaanse schoonheden vormen geen enkele troost voor de harde koppen van een militair schrikbewind talentvol ontmaskerd door de gevangen dichter. Let op, mijn kameraad, want de felle zon beschijnt…

ik staar en zie het licht zo mooi bewegen naast de schaduw echte weelde naast de schijn letterlijk het leven één vogel één lied wordt me gegeven kostbaar in een boom het voelt, het lijkt opeens een droom...…

De kamer krioelt van herinneringen ooit was er hier een druk verkeer van op en af, van heen en weer en telkenmale boven alles uit jouw stem die zelfs fluisterend hoorbaar was een mooier geluid heeft er nooit geklonken nu heerst er een luide stilte tussen ons beiden in alles is van jou.…

Mijn ogen zal ik nog niet voorgoed opslaan, al zijn ze vannacht plots met schrik vervuld, is er werkelijke onrust in mij komen wonen die met alle macht het wankele wilde tonen. En waarom die uren eensklaps zijn gekomen zo mijn denkruimte thans hebben ingenomen ongevraagd hebben zij wellicht iets geveld, heel stilletjes met 'n vreemdsoortig…

Om te zien wie je werkelijk bent helpt geen spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid…

hoor ik daar door mijn gedachten de zoete wind van jouw stem? het doet mijn verwachten verzachten in een fluwelen droom, zwevend door alles heen, zonder enige rem het is mijn hart dat verrukt is op geluk achter de wolken aanraakbaar, zo dichtbij voor mij en voelt als een roepend baken, alhoewel, ik voel 'n opkomend kolken doch daar roept…

Met slapend dichte ogen droom ik ’t beeld van jou je pracht’ge slanke frêle lijnen tegen ’t licht geniet ik pose van je dans in ’t hemelsblauw je bent een visioen, een droom, een schoon gedicht. O zag ik jou bij volle licht der zonneschijn zoals de nacht je schets in al mijn stoutste dromen m’n wonderschone fee m’n liefste cherubijn hoe zou…

In de krochten van de geest, heb ik het vermoeden dat ik op mijn tochten hier al eerder ben geweest en de diepste wonde hier het best geneest, telde ik in woord en liefdesdaad nooit ongeschonden waarin ik telkens schipbreuk leed, de smaad en lot zichzelf voorspelde, als roerganger verkleed gebonden aan de stoutste dromen vallen oceanen…

Verwacht niets meer wacht niet langer neem het lot in eigen hand zo heeft ieder mens zijn eigen beslommeringen maar grijpt het leven aan hebben ze ooit anders gedaan bomen laten hun bladeren vallen tulpen bloeien maar even maar ze zijn niet dood van nature hechten ze zich diepgeworteld aan het leven dankbaar welke kans hen dit bood…

Stelt ook een graf ons nadien nog vragen, die voelbaar zwaardere om soms te verdragen. Woont hier bij de steen slechts rust na ijver en vlijt zien zij bedolven nu zwijgend dat 't goed mag zijn het was hun tijd en een leven samen zonder spijt . Geeft een gegraveerde steen ons beelden, iets van vrede 'n geboetseerd herinneringslied, er zingt…

Hoe vaak bewonderde ik niet de ochtendgloed De gouden glans die de horizon besproeide Over smaragdgroen veld werd nieuwe dag begroet Terwijl over ‘t stille meer ’t licht met golfjes stoeide Schone belofte vanaf ’t eerste uur der dag Gesteund door allereerste prille vogelzang Verwekte bij ’t vroeg ontwaken een blijde lach Die blijft de hele…

het is waar kippenvel langs benen gaat tot in haren laat ontwaren dat emotie levend is zelfs al mis je meer dan tastbaar voelen, zoals een hand langs je gelaat of strelend zachte armen in een warm gebaar het is het ooghoekmoment de tonen van een melodie, de lach van pasgeborenen een leven, dat herinnerd wordt door hart en hoofd…

Zojuist vertelde mijn huisarts dat ik aan een depressie lijd, somber, slapeloos, rusteloos geen plezier of levenslust wel prikkelbaar en agressief ik ben stil van de lof en geef mezelf een schouderklop ----------------------------------------- uit: 'Dans van een bevroren land', 1998.…

Toen zagen wij de wolken kruien En wachtten door de zwoele dag Het breken van de donderbuien In regenvlaag en hagelslag. En de avond daalde en geen vertroosten Van koelte en geen verkwikken kwam. Toen barstte ’s nachts het grommend oosten In blauwe gloed en rode vlam. Wij haalden onze adem ruimer En zonken uit de lauwe druk Tot Uwe grondeloze…

Heb ik de woeste zee in mijn gedachten nu ik over het strand loop nabij jouw droom de geest van de elementen huilt als een wilde hond aan de buitenkant van een gezellige broodjestent krijgt het waaien eindelijk zinvolle bestemming gekoesterd als een kind begint schemering te slapen.…

Ik droom mijn liefde blijer, dat ze niet schreie meer bij elke ontgoocheling en dat ik vreugd –en vriend- verlaten toch voor de mensen van liefde zing. Ik droom mijn liefde sterker, dat ze niet zoeke meer mijn eigen lieve gril: ik droeg ze naar de heimweeharten van dolers die niemand beminnen wil. Ik droom mijn liefde wijder, dat niet…

Het oog ziet soms te veel: een mond loopt weg, een hand raakt niet gevuld. Zo breed de angst die opspringt in het lijf, dat wat doet en weg- haalt. Men schiet nabij, draagt woorden toe als om te stelpen de vloed die kronkelt in het stille hoofd. Horen dat er wolken zoemen, een zucht omhoog klimt, het raam nog open want zomerdag - weten…

ik heb mensen zien passeren die met ogen vol bewondering hun godinnen eren zingend dansen zij het samenzijn in een kleurfestijn waarop hemel nog jaloers zou zijn in volle overgave haken zij aan om een extra ronde mee te gaan in uitzinnig vermaak maar de engelen zijn aan het verdwijnen nu de zon al te lang in het glas staat te…

als ik mijn tijd meet met die van menigeen dan heb ik het niet te breed heb mijn koffie nog lang niet op het gaat niet om koud of heet, ik zit tegenover een prikklokstop op de flexplek voel ik de druk, de volgende staat al in de rij het gebeurt mij immer vaker dat de klok in seconden versnelt en ik kennelijk vertraagd de oude ros van mijn…

Veerkracht Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn…

beetje wegdromen zo af en toe aangenaam moe een eigen paradijsje licht, stilte, liefde begin van de dag bloemen wiegen een lach naar mijn hart beetje zweven mijmeren, vergeten niet alles willen weten wonden dichten - schrijven van woorden op duizend vellen omdat ik wil vertellen hoeveel ik om het leven geef!…

jij wilt geen spiegels in je huis de dood hoort daar niet thuis een zwart gat waar verleden zweeft geen enkel perspectief geeft deze dief hij hakt het licht in weerkaatsen wat zich daarachter afspeelt laat zich vragen wil melker 30/01/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

buiten zuivert wit de donkerste gedachten binnen wachten uren tot ze omgevlogen zijn het witte beeld dat zachte vormen weeft, schuift stilletjes voorbij ze fluistert dat ze vleugels heeft tot in de mooiste dromen zweeft heel helder en dichtbij…

De slang in mij ontzenuwt mijn angsten en bijt tot de laatste stuiptrekking van zich af, terwijl het spiegellabyrint uit elkaar barst en de vrijheid zich verbergt achter hoge hagen van zeewier en smaragd. Ik noteerde ergens dat een mix van hasj, warme melk en suiker kan resulteren in het zien van ufo's. Dat hou ik dan maar achter de hand voor…

In het donker na het avondmaal nog voor het vallen van de lange nacht onzichtbaar onderling in gak-vocaal verband, gedurig vals en atonaal, kakofonie in ijle hemelzaal waar akoestiek de echo van de wind mijn hart doet juichen, 'k voel me weer een kind…