Alle inzendingen over algemeen

Noem me Anna en ik ben gewoon de buurvrouw die gelukkig zwaait als ze een taart bakt of de hond uitlaat Je mag haar wel maar kent mij niet Ik ben het spook dat in je huiskamer de spulletjes verplaatst - het oog dat door een bolle lens je buurt bewaakt Je kent me niet Je noemt mij Igor Ik woon drie stralen verderop en rij altijd om zeven…

Een leegheid... dat is wat er is er is een leegheid in mijn hoofd een galmend en hol echoënd gebonk niets is zinnig, alles is verdoofd witstarend het papierlijk oppervlak geen indicatie van iets wat iets belooft geen woordregels die vanzelf ontstaan Ooit werd elk gedicht gemakkelijk ontroofd aan de hersenspinsels van mijn brein met het grootste…

hoor tussen het fluisteren van glazen het scheuren van een ziel onder de ogen van tientallen gedrogeerde toeschouwers slaat een wanhopig hart de tenenkrommende aanblik van dit ene lege glas getuigt van het hopeloos thuiskomen en de conversaties die echoën tussen uren en hoofden zijn pantoffels voor de ego genageld aan het concept…

Luister duisternis, mijn vriend, waaraan heb ik het verdiend dat ik telkens in mijn dromen dezelfde angst moet tegenkomen? En het visioen dat mij bedreigt en ik iedere nacht weer verwacht met het geluid van stilte. In iedere droom loop ik alleen door straten zonder einde heen, onder een kille straatlantaarn sta ik in de donkere nacht te…

(Berlijn, Beijing en Westoever-Barrière*) Evenwijdig toen aan die Muur reed ik in een taxi allang was die reeds gevallen in mijn gedachten niet Grote blokken bekleed beton zowel gekliederd als oprecht poëtisch beschreven met de mooiste woorden Nieuwe opgetrokken muren scheiden de verhalen kotsen op pure poëzie die zich niet opnieuw…

Een paar puzzelstukjes ontbreken Het leven niet helemaal compleet Ik mis m'n zoon wat mijn hart breekt Een paar puzzelstukjes ontbreken Ik mis een goede vrouw in mijn leven om alles mee te delen Een paar puzzelstukjes ontbreken Beetje bij beetje wordt de puzzel steeds completer Een paar stukje…

Het leven heeft rare wegen vele kansen en mogelijkheden door het lot aan ons gegeven Het leven heeft rare wegen Het is aan ons zelf welke weg of mogelijkheid we zullen nemen Het leven heeft rare wegen Maar er worden genoeg kansen aan ons gegeven Het leven heeft rare wegen Maar het is aan ons welk pad wij zullen nemen…

dit jaar is de herfst wat laat en niet alleen de bomen zijn van slag - ook de vogels zijn nog niet vertrokken en er zijn schimmen voelbaar in de dingen die gebleven zijn in 't Haagse Westbroekpark schaduwen werpen ze over de paden en het gras schaduwen uit onvervuld verleden Wilhelmina toch fluistert afkeurend de wind…

deze stoel zit aanzienlijk beter en mijn gezicht hoort hier thuis er is rook, maar elk vuur wordt geblust er is niets meer te vinden hier dan de anonimiteit die ik zoek geschonken in slecht gespoelde glazen tussen jou en mij druppelen de woorden…

Is Nederland net reclame En schept dat dan een typisch beeld Want Weet jij wel Wat Er echt speelt Soms moet ik erkennen Dat ik liever Met gedachtes blijf rennen Maar in dit land Is er een verband Maar Wat is er nou Eigenlijk echt aan de hand Want niet elke Man Of elke Vrouw Is wit of blauw Maar ook niet Krom of Recht Heb ik dan…

eeuwig staan zondags de wagens uit de voorbij nacht gestold en stil staan ze in de stille knoop van stille straten en zwijgend gaan de straten daar, waar evenmin nog woorden wordt gewisseld en gaan langs de vele wagens heen en kijk in de spiegelgladde portieren liggen oude gevels gekerkerd maar niemand vraagt waarom niemand waagt het dat te…

de meeuwen keren terug in grote getale vleugels liggend op de wind de stormende noord - westenwind lieten ze zich drijven naar de steden waar ze neerstreken op onze daken koninklijk en trots waar ze schreeuwden zoals alleen meeuwen dat kunnen hartstochtelijk klagelijk en huilend het snijdt door je ziel dat schreeuwen zoals een mes…

een keizerlijke kleur wil ik door de regen spreiden sterk en baldadig de vlag van mijn verveling zwaai ik door uw middens en onthul de zevenentwintigste letter aan hen die niet geloven want het wonder moet mijn teken zijn ook dit beken ik dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken…

Ik ben blij dat je haar accepteert Zweven van geluk Jij terug in mijn leven Je hebt nu gezien wat het betekent Om niet bang te zijn om zwak te zijn Je sterkte ligt in stilte Ashani was wijsheid puur Zal ze ook altijd blijven Voel nooit pijn wanneer anderen je aanvallen Jouw sterkte ligt in hun onmacht Zie je hoe het werkt? Mijn Jamie…

de wijzer volgt traag een vaste baan hoog tipt de klok de tijd aan een aanstromende trap licht een man uit het gat van het perron het zonnig carillon dringt door de ijzeren kap van het station reizigers wachten naast hun bagage gedachten weggestopt in een plastic tas hijskranen hebben het werk afgebouwd de hele dag is aan god…

De zon gaat onder Een rode gloed over het water Orde wordt gecreëerd Een pen schrijft woorden Met de woorden komt stilte Een verlichte stilte, voldoende volmaakt Alles omvattend, bestaande uit niets Het is nacht, een verlichte nacht…

Goedemorgen nieuwe dag Blij dat ik jou beleven mag Een nieuwe dag in dit leven Wat aan mij is gegeven Goedemorgen nieuwe dag Ik sta op met een lach Een nieuwe kans in het leven Er is me weer een dag gegeven Goedemorgen nieuwe dag Laten we gisteren vergeten Dat is het verleden En jij bent het heden Goedemorgen nieuwe dag Dank je dat…

begaan met kleine dingen die mij niet onopgemerkt blijven het laatste dwarrelende blad een kroonkurk tussen kiezels op 't pad van de begraafplaats de verloren geraakte sigaar met het kleurige bandje (AGIO) en bij een witmarmeren zerk de vaas met rode rozen zo zoek ik met eigen ogen in een wereld van wanorde naar de kleine dingen die…

een deken van mist spreiden over pleinen van lawaai, een cirkel om verwaaide tonen trekken bladeren doen luisteren graven in ondergrond en nevel met sneeuw bevlokken we zullen nog water prevelen afstanden verwerpen tijd laten gaan om te rekken in gerucht zonder gezicht aan ons onttrekken in niets dan lucht zonder gewicht…

mijn gedichten delen met zomaar mensen is zo eenvoudig nog niet het is immers iets van mezelf de gedichten van hen die ik bewonder liggen vaak niet in mijn straatje ze hebben niet in de gaten hoe zeer ik hen bewonder zonder ze op een voetstuk te zetten het zijn ook maar mensen met verdriet , geluk… soms zoekend naar inspiratie en…

Zoveel woorden in mijn hoofd Verlangen naar papier Zoveel wil in mijn hart Verlangt naar nieuwe dromen Een berg gevoel in mijn buik Ontlaadt als een vulkaan Magma kruipend door mijn lijf Een uitweg zoekend Om zich uit te braken Lava stroomt langs mijn benen Stort zich in de zee Zoekt naar verkoeling En vindt rust op de bodem Tussen krabben…

Zoals insecten het ruiken naar de andere sekse en de tastzin nodig hebben ook wij mensen onzichtbaar de geur van de huid en de weerstand gepaard aan de wellust in de basale registraties van neuzen en vingers die als het ware de ziel aftasten maar de zo positief weergegeven oergenoten fata morgana leidt me om de tuin - met vijver van…

Morgen zal er een nieuwe dag zijn Niet voor ieder niet voor mij Morgen zal de zon weer schijnen Niet voor ieder niet voor mij Je kan niet altijd geluk hebben Soms zit het mee soms tegen Je kan je lot niet zelf bepalen Hoe rijk je ook bent wie je ook bent Ik hield zoveel van het leven Dat ik dacht dat ik nooit zou sterven Maar op een dag…

~vervolg~ Ze zat daar zo triest alleen -Mogen we even naast je uitrusten dansen is best vermoeiend en het uitzicht is hier mooi veel ruimte nemen we niet in we zullen je niet storen als je dat niet wilt- ze maakte een gebaar van uitnodiging gaf hem toen een halfvolle fles wijn -drink deze eerst leeg dan praten we verder maar neem niet…

ik waag er nog een vraag aan tegen binnendraadse gedachten of draadloze geur door het dal trekt met wonderen als dagsluiers of een streling de berghelling raakt met lichtvoetige tred, hoewel diffuus ondanks het antwoord, de juiste plek op het verkeerde lichaam…

Samen deze nacht doorkomen met al het kwaad en demonen in het labyrint wil ik met je wonen het goede verspreiden en klonen laat de rivieren van haat verdrogen waarheid zien in ieders ogen die de verbeelding kan beloven te dromen op school leren ze je het woord allochtoon in de kerk leren ze je een sprookje op het werk voor je loon Je bent…

op een dag is het onbespreekbare in letters geborgen het weke, het naamloze het bestorvene, nog donker voor het licht alle spinsels zonder gezicht, in een zucht terwijl de dag vol uren loopt, de nacht zich toenemend verlaat zich wakker schudt in vergeten nog warm van gedempte toon schielijk langs onaangeroerd waken ik ga weer zwijgen…

Zo als je diep van binnen weet er is iets waar je voor leeft De reden waarom je nooit opgeeft Het leven is een strijd die elk mens lijdt, elk mens zijn eigen strijd Vecht en uiteindelijk word je bevrijd Alleen de sterken zullen overleven De zwakken zullen opgeven Maar jij zult je strijd leveren Jij mag nooit opgeven Je hebt een rede om…

als alternatief voor een vanouds bekende route in de U.S.A. soms neem je zonder klagen genoegen met totaal iets anders…

aanstonds verschijnen dronken sterren aan een onlangs nog knokig hemelfront de straat lijkt al voorbereid, zo loom zo stil en gedwee de avondklok rond er vertonen zich taalarme bladeren, om in voegen te liggen, in luwte te schikken seizoenloos te wachten op een zucht op iets om in wakker te schrikken…