Alle inzendingen over natuur

De bladeren ze vallen van de bomen dwarrelen tevreden neer op de grond zijn klaar met hun leven om de wereld kleur te geven op donkere dagen in het bos.…

snaren trillen als golfjes energie worden gehoord in schitterende loepzuivere akkoorden zongerijpt verwarmen zij atmosferen en sprankelen blijheid in menselijk verkeren het zijn geen deeltjes uit de bloktheorie die een gestapelde waarheid geniet juist daar waar de natuur muziek ontlokt aan het snarenspel golft energetisch…

er is een boom aan het land ontworteld hij ligt voor een huis en een dorre tuin zijn takken raken de deuren en ramen waar jij vele winters vaak achter zat je bleef er uren zitten tuurde voor je uit schilderde met je camera en luisterde naar de regen en het geselde van de wind die de oude treurwilg tot vallen bracht maar nu wandel ik en…

Het was nog stil in dat bos, zo vroeg op de dag slechts enkele vogels lieten zich al horen, en toen ineens openden zich de bomen. Ik stond aan de rand, verrast bij wat ik zag, een vredig tafereel dat ik niet mocht verstoren, een immens heideveld tot volle bloei gekomen. Daar aan de rand van dat bos waar ik toen stond genoot ik een tijdlang…

Ochtend lief, ik wil naar buiten Er is werk te doen daar in de tuin Het is niet meer zo druk met bijen De nachtkou heeft de klok geluid. Vorige week vlogen er nog bladeren Maar vandaag is ze stil de wind. En rood de klimop En groen de kleine vliegende bladluizen Met z’n allen opgeschrikt Door mijn gewroet in de struik. Russula daar…

Het licht is bleek en traag, De dag is arm en kort. Wat leeft beweegt zo vaag… ‘t Is of geleefd niet wordt. Een ondoorzicht’ge hang… Een leeftijd arm en kort… Maar ‘t ogenbliks-leven is lang En stilkens eindeloos wordt. December 1900…

ze staan in slordige rijen te verstijven met wortels die zuigen uit volle macht, om toch maar overeind te blijven tegen deze meedogenloze kracht. een gure noordenwind voert veldslag tegen alle takken van ranke bomen, die plooien zich ongezien in een zigzag noch bladeren of twijgjes die ontkomen. het december bos in diepe rouw met alle bladeren…

de meeuw scheerde laag in een vlaag van speelse weerspannigheid over spattende golven in de hoop op wat buit ook jij volgde de reis die hij maakte op de vlucht van wind met het plezier van een kind hopend dat hij zijn doel zou raken danste op het krullend wit van de zee proefde het zilt dat hij heeft genomen om samen aan…

ik zag de duinpan in zijn herfstkleuren wiegend onder straffe wind alsof gods hand ons de natuur liet keuren vers en fruitig direct van het land nog zijn er de laatste sporen van het zomerse seizoen dat iedere dag begon met een stralende zon ontelbaar waren onze stappen in het zand die overvloedig werden weggepoetst voor…

ik kom toe glooiend en kan eindelijk strekken mijn voetzolen zijn als gelooid het plateau heeft vijf huizen bruinig zonder schors het zijn armen die me binnen trekken zonder handen als de verbeelding van reddeloosheid plompverloren het overvalt mij de kerktoren priemt de lucht open en morst de kleuren in het dal mijn benepen hart jubelt…

de kleur van klei nu het water zich terugtrekt legt zij een wrak en verhalen bloot onder het grijs van laag overdrijvende wolken schrijven ganzen modderige berichten in geheimtaal onder mijn schoenen de grijze kleur van klei…

hier mag ik blijven aan de Dombrug over de Zwarte Nete de kleine beek van oost naar west het zicht op weelderig grasland waar Canadese ganzen langzaam grazen en winnen van het trage vee om dit lieve laagland om de schoonheid en de troost om de hoge hemel blauw naast witte wolken om nooit vreemde handen aan dit kwetsbare om de angst…

ik ken de witte wieven en het zachte gepruttel van het gas uit het zwarte moeras de vage zuchten van oude bomen als de wind is gaan liggen en takken vrij kunnen dromen toch is in de jaren het donker verdiept omdat onbereikbaar bezit heeft genomen van ruimte ten koste van licht waar vroeger het bos zich transparant opende met…

De winter breekt weer aan. En zie de vogels gaan. Nochtans zit daar op haar gemak zo'n bontgekleurd koolmeesje op een witgerijpte tak. Zo'n wondertje van de natuur. Zingt kou kleumend haar ochtendpartituur. Dit maakt het leven wel heel bijzonder. Niet zonder dit bontgekleurde tedere wereld wonder.…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon. Vol glans zijn de blikken, Waarmee ge op ons staart…

juni de maand met de lange en warme dagen laat mooie tuinen voor bezoekers openstaan straalt de zon tegen een blauwe hemel aan gaan wij ons aan een open tuinfeestje wagen terwijl de vogels nestjes bouwen in de hagen trekken geurende kamperfolies de vlinders aan juni de maand met de lange en warme dagen laat mooie tuinen voor bezoekers openstaan…

O merelke, o kerelke wat ben jij fraai aan het fluiten mijn hele dip is uitgedoofd nu jij zo galmt hier buiten O merelke, o kerelke wat ben jij schoon aan het zingen mijn goed humeur komt weer op gang ik kan zowaar wel springen O merelman, o Don Juan wat loof ik jou voor het helen…

Een prachtige bedwelmend geurende bloem een gelokte bij vervalt hierdoor in genotzuchtig gezoem een eendje dat uitnodigend kwaakt naar een woerdje dat hun samenzijn schijnbaar met gevaar voor eigen leven bewaakt een bevallige boom ooit liefdevol bestoven kan met haar gevulde zwaar doorbuigende takken niets anders dan een rijke oogst beloven…

De ruige zee imponerend. Gedachten heb je er altijd. Aangenaam trotserend meedogenloos. Vrijheid speelt een grote rol. Golven bruisend. Vloedlijn schuimend en wederkerend.…

het is nog niet voorbij de groene wei met madelievenkransen het hoge gras waartussen wilde bloemen zich verschuilen voor het huilen van de wind daar bloeit fantasie in kleur maar het is nog niet de nostalgie van al gebeurd in een doorlopend spektakel showt dit mirakel zijn scheppingskracht in onverwacht hemelse pracht…

De regen legde een loper ... ik op hol naar de zon, onder de regenboog met zijn Janustronie, het noorden kwijt. Druppels sloegen me weg, weer de juiste richting in.…

een luttel dier probeert kieren te dichten verkoeling naar binnen te metselen in de gangen van zijn zandkasteel zwaluwen vluchten in cirkels jagen hun stem na in de wind de lucht, een verlengstuk van weids en helder water als een kind met een spiegel en de ogen van zijn moeder evenzo sprekend en blauw het zindert verderop hier kan een steen…

Waar 't voetpad langs de heining vlucht Door beemd en weide heen, Daar zit ik soms in de avondlucht Gans stillekens alleen. De krekels zingen daar in 't gras Hun allerschelste toon, De muggen vinden wis de bas Dier zangren wonderschoon. Zij draaien, zwaaien blij vergaard In 't dalend hemellicht, Zij ruisen, kruisen dicht geschaard…

In het stergedoofde Zuiden, In het vroeg ondiepe licht Bleekt een grote wassen maan, Als een droom niet meer te duiden, Een verduisterd zielsgezicht Door de dagen met ons gaan. Naar het Oosten reikt mijn reizen, Waar de diepe horizon Achter donkre heuvlen brandt: Van hun toppen zie ik rijzen Straks de stille gouden zon Over…

Jij op je balkon met een herinnering een mooie herinnering een mooie avond, stilte jij op het balkon, ik in de kamer schemerende nevels een gloed over de stad, zoals toen je wakker werd uit de roes verkleumd en klam een paar mannen nog aan het vissen, de geur van de wijde kleine wereld van grondmist, die sfeer die zomaar…

want als de oude langoor Loazi op zijn waterbuffel teleurgesteld de beschaving verlaat beschrijft hij de potentie van het niets in raadselachtige teksten in eigen context overzie ik hier mijn ongerepte koninkrijk van leegte een diepe inham aan zee met een droogvallend kelpveld bij eb kaal grasland op de schaars begraasde heuvels…

Op een vroege morgen, was ik op het strand. Het was dampig, minuscule druppels mist boven zee. In de verte kwam de zon met haar licht langzaam op. Deinend kwamen de golven tot elkaar. Slechts enkele vogels en mensen waren aanwezig. Opzienbarend was dat de natuur in zeer korte tijd een gedaanteverwisseling onderging. Adembenemend…

HUIS BOOM Losse entiteiten in mijn heelal. Boom, vijver en rots zijn melkwegen, droompaden van amper aren: vanuit de ruimte nauwelijks zichtbaar, vanuit mijn vierkantig bestaan werelddelen op zich. Losse entiteiten in mijn heelal?! Uitkijk op het leven of gewoon de tuin! VIJVER ROTS…

Licht en schaduw; Het oogt ons oppositie. De tegenkrachten van de zon spelen een lichtspel, waarin wij als wajangpoppen naar het licht streven; en de luwte zoeken bij een zon in het verkeerde vel…

Opwekking In het licht van de ondergaande zon zitten nog slechts kraaien, zwart als de nacht zich te laven aan de resten op wacht. Wat leven moet brengen in vruchtenpitten ligt op de kale grond, verdort en sterft. Een bliksemstraal in de verte kerft het avondlicht in delen, nadat een wolk, zich bevrijdend van deze dodelijke dolk, de zon…