Alle inzendingen

Zij die voor mij kwamen en dichters waren, Zij hebben hun droefenis, in de Herfst, uitgesproken En éénheid gevoeld tussen hun gebroken Leven, met het vaarwel aan de drommen hunner dromen, En het sterven der zonneblaren aan de dorre bomen. Zij hebben gezegd: de Herfst was 't schoonste getij, Al was hij dan ook droefeniszwaar en de baar van de…

De oerkracht van twee reebruine merries, gebundeld in een paar stevige zachtgele vleugels van een welhaast unieke onvergelijkbare eend opvallende verschijning na het stilaan verdwijnen uit het straatbeeld van het duo renault quatre & goggomobil joeg ons vaak de stuipen op het vege lijf met zijn angstaanjagend vervaarlijk gekwaak…

de gezichten die je in de spiegel aan blijven staren tot je samen een energie punt bereikt maar dat sluit meteen ook het contact en dus geen communicatie en voor zover ik weet is er nooit een follow up geweest toch roept dit buiten de orde meemaken exceptionele diep voelende ervaringen in mij op en gevoeligheden voor dit soort…

In München klinkt de klarinet, de lucht gevuld met zang en pret. Bier vloeit rijk in gouden glans, ied’reen sjanst op een vrolijke dans. De glazen klinken, hoog omhoog, een glimlach breekt als ochtendrood. Wie samen viert vergeet de tijd, het feest omarmt zo wijd en breit. De herfstwind draagt een warme lach, de dag wordt feest, de nacht…

Voorgoed afscheid moeten nemen, zonder nog een woord, een blik, een aanraking. Nooit komt het verleden terug, noch de pijn noch de vreugde. Zo gaat het leven en toch is de liefde gebleven, de liefde sterker dan de dood, dan het afscheid. Het grote leven gaat verder, met of zonder ons, maar glorievol en teder. Niets is verloren wat werd gegeven…

Voortaan ben ik mama zoals mama altijd mijn mama zal zijn en veel vrouwen ineens laten merken mama te zijn Maar niet van mijn kind En niet met mijn ongemakken die ze niet kunnen verlichten met hun wijze vooruitblikken Ik luister naar mijn kind Hij leert mij de babytaal en wat het betekent dat ik voortaan mama ben nooit meer alleen…

een stevige wind waait en stuurt jouw blik naar de einder tussen fier fladderende haren, recht vooruit, naar het onomkeerbare, welke nimmer draait doch je hart volgt niets anders meer als men waarlijk op de liefde stuit die onweerstaanbaar is en al wat aards is dooft. waar vuur en vlam weer worden verenigd zo die al voor ieder in de eeuwigheid…

Ze fluisterde in mijn luistrend oor, Er moet meer worden gevrijd, Het is echt de hoogste tijd. Ik zei, pardon, versta ik u goed? Ja, zei ze, ’t is nodig, het moet, Er wordt te weinig vet verbrand, Te weinig endorfine aangemaakt, Men wordt dik en chagrijnig. Ik vond dit wel ’n wijze raad, Stelde ’n publiekscampagne voor, En voegde…

Verkwikkend zonlicht De nazomer floreert zacht Ruikt al wat herfstig…

Land van kroket en kaas van bistroos, boerenkool en sjuu met ossenhaas, waar muren eten geven, waar pils zo flets en klein is, waar gastronomen sneven, en Trijntje aan de wijn is. O Vaderland! O Nederland! O nee, nee, nee, nee, Nederland! Nee. Land waar het hele volk de taal van Sjeekspier blaat, thuis, in de trem, op straat: Guts…

Dat alcohol taalvaardigheid verhoogt Is door studenten in Maastricht bewezen. De uitkomst van zo’n test mag ik graag lezen, Want wij zijn steeds op drankgebied bevoogd. Dus klopt wat ik altijd al wou geloven: Een neut haalt dus het beste in je boven.…

Alleen in de kou, zijn adem stijgt als een mist, maanlicht op zijn pad, geen roedel om hem te dragen, zijn ziel zwerft door de bossen.…

waar was je toen ik je nodig had waar was je toen je zou me altijd helpen, zei je ik hoefde het alleen maar te vragen toen ik je om hulp vroeg gaf je geen antwoord waar was je toen mijn jaren voorbijgingen en het leven moeilijk was waarom verdween je weer toen ik dacht dat ik je eindelijk gevonden had ik zal blijven zoeken…

de taal van ons hart deel 2 van ik kende ze niet zij hebben zich laten zien iedereen was erbij toen het tuig deed wat ze eigenlijk al hun hele leven hadden willen doen chaos en rotzooi angst zaaien en zover gaan dat de dood al op de hoek staat te wachten met zijn altijd killende grijns ja dat zijn ze de mensen die wij niet…

Ik sliep, een Doornroosje in nachtmerries, gedronken van gedachten die mij bezaten. Een krankzinnige aap, kogels van paniek ratelend door mijn hoofd, ik dacht dat ik hem wás. Tot mijn ogen knipperden, een scheur in de trance, en ik mezelf zag — niet de storm, maar de getuige ernaast. Mijn dierenbrein schreeuwde “Pas op! Alarm! Crisis…

In spikes die blinken, met kracht en met gratie, springt Nafi voorbij elke grens, elke natie. Zij tilt de lat hoger, ze werpt en ze rent, toonbeeld van wilskracht, een vuur ongekend. Maar achter de schermen, in kamers zo klein, rommelt de bond met papier en met schijn. Regels en plannen, soms krom en soms traag, terwijl Nafi vooruitgaat, de…

Ik zocht me een plek in het Turkse bad waar warme mist je huid bewasemt en fibersterren van kleur verschieten en steeg op met m'n gedachten tot ik dacht dat ik niet meer dacht en de aarde bleef hangen in haar baan ver van m'n aangekleed bestaan zag ik mensen verdwijnen waar ze kwamen stof tussen de hemellichamen De stoom trok weg in…

O liefde, die als lijden zijt, Rijs in mijn oog met iedre nieuwe dag, Dat ik de wereld en haar kindren mag Zien in uw licht, een kind dat u belijdt. En laat mij niet alleen, maar in de nacht Daal in de schaduw van mijn koele borst, Dan zal ik veilig slapen als een vorst, Die rust in ´t midden van bevriende wacht. Zo moge ik zijn als dun…

De rode deux chevaux. We reden het leven, samen naast elkaar, de rode deux chevaux, maakte het altijd weer klaar. Een hobbel, een bocht, soms een plots diep dal, maar steeds weer omhoog, met vertrouwen vooral. - De zon op het dak en de wind in ons haar, het leven leek eindeloos, vrolijk en klaar. De motor zacht pratend, gepiep…

Wildebrassen tijd van de jacht opnieuw wordt er geschoten Konijntjes, fazanten, houtduiven, reeën, hazen, feeën, het wilde leven. Jagen, niet om te overleven de wapens in aanslag vermoorden het schoonse beleven de kick zich groots te weten. Jachten op het water kapseizen de drenkeling overboord golven breken 't goedaardige wezen…

Het gerecht zoekt stille gronden, waar feiten in dossiers verblijven. Getuigenissen, zwart op wit, waar waarheid moet beklijven. De politiek spreekt met vele tongen, in beloftes, mist en pracht. Woorden draaien rond belangen, het spel van invloed en van macht. De rechter straft de leugenaar, de wet is streng en klaar. Maar de politicus…

Ik heb ergens behoefte aan, Weet alleen niet meer aan wat, Maar het knaagt en wroet, Ik voel me erdoor gans niet goed. Ik loop nu al dagenlang Me suf te peinzen, Word er kriegel van, Dat kan ’k niet veinzen. Ik vraag om raad bij knappe koppen, Eigenlijk aan Jan en Alleman, Geen die mij kan helpen, Daar word ik alleen treuriger van…

Alweer is het díe tijd in Nederland Dat ‘alles anders’ moet, ‘voor later’, ‘samen’, Want ‘het kan wèl’, ‘sta op’, zeg ‘ja’, of ‘amen’, En stem ‘natuurlijk’ voor de ‘goede’ kant. De boodschap is oprecht en zeker waar, Alleen: ik hoor het al zo’n vijftig jaar.…

Je stilte voelen woordeloos raak je mijn hart wij ademen één De stilte dragen van anderen in mijn hart, een trilling die zich vlecht door mijn eigen adem. Hun onuitgesproken pijn rust in mijn handen, alsof ik een echo opvang die nooit verdwijnt. Een blik, een zucht, een verschuiving in de lucht — ik lees de lagen achter woorden die niet…

In deze middernacht glijdt mijn hand van borst naar borst, terwijl jij, half dromend, nu en dan fluistert: O, mijn konijntje, je speelt als de nacht valt, omdat de slaap je niet vinden kan. En ik laat het toe, omdat ik geloof dat liefde lijden is. Buiten tikt de regen, een zacht wiegelied voor het konijntje dat stil op jouw buik…

Vervreemding heeft iets van verwildering en achterdocht woeste, nachtelijke ademtocht drang naar vrijheid om te leven je hebt haar lief, die soevereine muze maar slechts in dwalende gedachten onveranderde momenten en in de toekomst waar nieuwe dromen slapen komt ze plotseling terug in een doorzichtige jurk verschijnt ze op het bal als…

In de keuken zet jij water op, kopjes klaar de ketel zingt, de thee geurt en ik kijk wat rond, streel het fluweel van de divan denkend aan het gladde laken op jouw bed, aan de zachtheid van jouw matras en mijn lichaam dat zich naakt als mijn hand daarop uitstrekt Als het dan maar niet zo is dat jij verliefd op me wordt en we ons gaan…

Een volk tot aan de tanden en toe gewapend Een volk dat ooit vrijwel werd uitgeroeid Maar zich herstelde en is aangegroeid Gedreven brokken bij elkander rapend Een ander volk, onder de voet gelopen Verdreven, levend in soort tentendorpen Twee volken niet bepaald voor vrede open Aan haat en nijd en hebzucht onderworpen De Eerste Wereldoorlog…

de hersenspinsels weven een web van angsten die denkbeeldig zijn…

De egoloze pagina is uit zijn ingedeukte doos met uitgeteerde schimmels van zandgebak met kirsch en kwark en rimpelgoudreinettenschillen tussen levenloze kruimels waarheden en ongemak opgestaan, heeft zich verwaardigd ons ex cathedra te tutoyeren of is het een A.I.-figuur een anonieme non-persoon in het somber duister van zijn dreigendzwarte…