Alle inzendingen over dieren

Vervallen kerkje braakballen op vloer biechtstoel Godsdienstige uil!…

een dreigend zwaard verheven, stil de drager schijnt zijn schaduw in nijd gevangen strijdlust, zo scherp en kil bedruipt de plek als snerpend krijt zijn metgezel staat onbewogen die hem verbindt met vaste grond zonder angst, vol mededogen vriendelijk briesend, manen blond wie is hij, vraagt mijn loden brein dan heft hij hoog zijn zwaard…

Op heel veel plekken zie je liefde en spinnen je ziet het buiten je ziet het binnen Spinnen zijn geen insecten een spin is een achtpoot liefde is een gevoel met een vijand en die vijand, dat is de dood Spinnen zitten overal en liefde zit in de lucht je wordt er pas blij van als je er wat mee doet en niet als je ervoor vlucht Spinnen…

Achteloos naar buiten kijken, er is toch niets te beleven daar; zou het liefst naar buiten springen, in het zonnetje zitten, op de bank. Maar dikke regendruppel bubbelbellen, springen op vanuit het niets; weer een dagje binnenzitten, en dat vindt ze niets, verdomd. Poezewoes kijkt nu heel nijdig, het één moment zon, dan een onweersbui;…

Streep, mijn eend, 'kluts' kwijt novemberei "Waarom niet?" 'ome let' er wel op moet beseffen 't zal mislukken TOCH prachtig nest dertien eieren dertien ongeluk TOCH gisteren dertien kleine koddige kuikens in mijn tuin trotse moeder "Zie je wel!"…

de mug zoemt over mijn blote rug pest mij als ik tracht te slapen zal ik uit bed stappen, op jacht gaan om haar bloed op de witte muur uiteen te slaan dan wel mogelijkerwijs haar restanten op te rapen of trotseer ik haar macht en denk morgen heb ik wel een zalfje dat de ergerlijke jeuk verzacht verdomme…

Mijn straat loopt uit in weiden vol met koeien Achter de dijk meandert de rivier Hier kunnen zij het water wel vermijden Hoor ze loeien: "Wij zijn veilig hier!" De Witte Wieven van de Uiterwaarden zweven omlaag als wolkensluiers langs de grond Alsof de koeien los zijn van de aarde waden ze traag…

Hier woont een filosoof met geitenogen en bleke, uitgezakte pukkelwangen. Medusahoofd wol gruwelijke slangen, onrustig golvens of juist vastgezogen. Maar alle zeemansmythes zijn gelogen. Dit dier zal nooit de Nautilus*) omhangen. Alleen de krab versteent, die wordt gevangen. Het weke dier krimpt om zijn onvermogen om meer dan kliederaar…

Het onbevattelijke is vlees geworden, een loodzwaar heimwee om de laatste zucht; zijn romp ligt als een rouwklacht op de aarde, zijn voeten smeken rampspoed van de lucht; hij werd om zijn mysterie afgeslacht, zijn silhouet komt nooit meer tot bedaren; het leven is een daverende klucht. ----------------------------- uit: 'Weerribben',…

Patser in geborduurd fluwelen vest. Geringschattend lachje in zijn snavel. Cortéz onder de vogels; ik kwam hem in Central Park bij honderdtallen tegen. Wat zou het dat hij alles onderpoept? Witkalk bij tonnen vol geloosd op heren, auto's, stoepen. Heeft schijt aan ons en geef hem eens ongelijk. Spreeuw, kakkineuze dandy, weet het best: Alles…

siddertak trippeltrap kijk het roodborstje is teruggekeerd misschien is het een ander misschien is het niet weg geweest toch zeggen wij HET roodborstje is er weer snikkikkend in de dwarrelblaren…

een herdershond in hart en ziel stukje geschiedenis gaat verloren alle herinneringen komen naar voren wachten tot het einde zalig viel…

we wisten dat het kort was onvoorwaardelijk warm was dat praten zonder woorden nog meer dan praten was in vingertoppen samengebald weten dat het er was in je ogen de verhalen onuitsprekelijk vol alles nauwlettend alles volgend het ritme van de dingen het soms alleen maar liggen het bij alles willen zijn de oprechte blijdschap de warmte…

Een vlinder vliegt om mij heen zo elegant en sereen hij is wonderschoon zijn kleuren hebben een patroon het is een prachtig gezicht alles is zo vederlicht het lijkt wel of hij staat te dansen zijn vleugels gaan door het zonlicht glanzen wat een praal en pracht je bent net een smaragd zuiver en puur een juweeltje van de natuur.…

ik vang haar in schielijk voorbijgaan onverwacht ligt zij ondersteboven op mijn schoot ik doe neusje neusje en zij strekt geklauwd een poot naar mij uit en dan zeg ik "zachtjes" verbaasd zie ik grote donkere pupillen, teruggetrokken nagels mijn meisje, uitdagend ten voeten uit morgen hangt zij weer in de gordijnen…

De eend voelde zich raar, zelfs wat vreemd, kon er zijn vlerk niet op leggen, is ’t daarom dat de vreemde eend in de bijt lag Wie zal ’t zeggen?…

Elfen en feeën. In verre bossen, dichtbij de zeeën. Bestaan ze nu echt of alleen in verhalen? Ik zal ze vinden, zonder te falen. Kobolden en dwergen. In de woestijn, of in de bergen. Bestaan ze nu echt of zijn ze verzonnen? Ik zal het weten, mijn tocht is vandaag begonnen. Draken en weerwolven. In de grotten, bij de golven.…

[Onderstaande tekst is een reprise op het nummer 'Haat' van Kabaret Ivo de Wijs] Graag vraag ik uw aandacht voor een nieuw traktaat In de geest van heer De Wijs (niet van de straat!) Net als hij ben ik gegrond Tegenstander van de hond Oh, je moest eens weten hoe ’k die mormels haat! Deze beesten zijn het vleesgeworden kwaad Hoe de volksgezondheid…

Een vogel in de lucht is beter dan alleen de vleugels te zien.…

Laagvliegend vliegtuig, werpt schaduw over renpaard, dat even vleugels krijgt…

De torenvalk kijkt zeer tevreden naar bos en beemd beneden de velden zijn goed jachtgebied zijn status hoog verheven hij overziet met scherpe blik wat daar zich tussen kruiden gevangen in zijn ogenblik bevindt aan lenteleven Het erfrecht van de dood laat jagers prooi beloeren een haas valt hem ten deel hij kan zijn kuikens voeren Daar…

boven een bergkloof cirkel ik Condor, gedragen door thermiek mijn breedgespreide zwarte vleugels zijn getooid door witte verenband hier vlieg ik, meester van luchtruim mijn felle ogen zien alles, wat beweegt leiden mij bliksemsnel naar een prooi scherpe snavel scheurt haar aan flarden…

Drogend in de kortste tijd Zonder al te veel gezeur Gister met een brave plicht Hier en daar een gat gedicht Vandaag heb ik een beetje spijt Heb hier en daar terreur verricht Langs de stenen met zijn geur Zoekt een bijtje naar zijn deur…

Het rietveld en de roerdomp grotendeels verdwenen is er haast geen nood meer aan het camoufleren…

de wind fluistert mij in waar zoete honing is ik volg de gouden nectar felgekleurde bloemen wachten op langgerekte snavel en lange zuigende roltong vooruit en achteruit vlieg ik met flitsendsnelle vleugelslag ik overwin de zwaartekracht…

de natuur sierde mij met ronde zwarte vlekken mijn territoor bescherm ik krabkrassen zijn mijn merk lenig beweeg ik mij door nevelwoud en water mijn prooi vervolg ik spring, met dodelijke klauw de dood brengt leven moeder aarde geeft en neemt…

Alsjeblieft doe je ogen weer open. Laat je prachtige glans weer zien Alsjeblieft hef je hoofdje weer op Slaap je misschien Zachtjes schud ik je heen en weer Maar geen teken van herkenning Wil niet de waarheid weten Alleen maar ontkenning Aai je hoofdje, vertrouwd Druk je tegen mijn hart Praat tegen je Dan de bewustwording, keihard…

Zwart-wit blaft hij zei je schor en hees alsof hij altijd al een speelgoed- hondje is geweest…

(voor Carolien) ze is geboeid, maar dat kan niemand boeien de boeman van de kinderboerderij gaat luchtig aan het dierenleed voorbij de koe laat krokodillentranen vloeien weemoedig denkt ze aan de groene wei waar zij als kalf zo kort heeft kunnen stoeien de kalverliefde heeft nooit mogen bloeien ze voelt zich als een slaaf op een galei…

Eet geen vlees van dode dieren Eet geen product uit de slagerij Wie een karkas op zijn bord wil Is de spil van smeerlapperij Eet geen kip, paard of varken Is het immers dierenlot Slechts te dienen voor onze maaltijd Mensen dat is toch veel te zot Levend door kokend water Hangend aan een vleeshaak Creperen in donkere hollen Voor onze…