Alle inzendingen over ziekte

Nooit kwetsbaar, niet echt te raken. Geen plaats voor twijfel, zeker weten. Van zelfvertrouwen blaken. Als boer niet alles eten. Maar dit lijkt alles te verstoren: "'T is groeizaam weer voor tumoren." In juli kauwt hij op zoethout. Het eerste teken goed beschouwd. Toch wat klachten, iets benauwd. En weten, dat hij van het leven houdt.…

Voel je je niet zo lekker? Voel je je een beetje ziekjes? Een rot gevoel ik ken het, je eet je bord niet leeg, je probeert te genieten, van enkel wat kliekjes, en zelfs dat blijkt teveel, het komt over je heen, als een lichte wind die optrekt, en als het je te pakken heeft, krijg je je deel, Voel je je niet zo lekker? Voel je je…

schaduwtakken op de muur vervagen langzaam in dalende zon vermoeidheid verdonkert tot een nacht die te pijnlijk is om slaap te vinden…

Zacht sluipt hij nader weet dat hij niet welkom is, maar vindt een warme plek waar hij ongestoord grimlachend kan vreten al langere tijd broedt hij tussen verschillende cellen op een meedogenloze aanval wetend dat hij, volgevreten, een zwart gat achterlaat het kwaad zal dan toch de winnaar zijn van dit ongelijke spel waar de knikkers…

Och arm blinde darm! Vond je het niet fijn om blind te zijn? Wilde je ontsteken om te worden bekeken, en vervolgens te worden verlost? Heb je nu je zin wanneer je in de handen van de chirurg vakkundig wordt gewurgd? Nu ben je geen deel van een levend geheel Je hebt zoveel pijn gekost.…

Zouden er mensen zijn Die leven zonder pijn Mensen die zomaar door het leven rollen Zonder hindernissen zomaar wat ronddollen Heel soms vraag ik me dat af Gewoon omdat ik wil dat geluk ook mij omgaf Dan ben ik jaloers op die mensen Die alles lijken te hebben wat ik me zou wensen Toch twijfel ik aan hun bestaan Iedereen moet zich door een…

geraakt tot op het bot voel ik jouw pijn als of het de mijne is zo'n sterke vrouw ongenaakbaar gebroken tot mijn ontsteltenis verraad jouw lichaam zich wint het kwade van het goede glij je langzaam af naar de verdoemenis omarmen wil ik je troosten met al mijn liefde, duw je me weg laat jij mij alleen achter in de duisternis…

Mijn schildklier werkt niet meer. Hoewel ik haar stimuleer, heeft zij na een lang gevecht het bijltje er bij neergelegd. Zij geeft er de voorkeur aan om in de V.U.T. te gaan. Dit heeft ze duidelijk gezegd in ons laatste werkoverleg. Ik moest dus snel beslissen want ik kan haar echt niet missen…

zij gaat maar dan zo langzaam met wisselende helderheid naar steeds grotere leegten in het heden stervend dood waar toekomst een afnemend verleden kent: een ongevraagd genadebrood zieltogend gaat zij voort in nakende ellende totdat ook het kind in haar geen weet meer heeft van er zijn of te worden bemind zij kijkt, zo…

vastberaden brengt ze haar eenvoudig gebed naar een veilig adres de kapel op het plein een brandende kaars om heel zeker te zijn Heilige Maagd Maria laat mij komen laat mij gaan…

Ik struikel over mijn eigen gedachten Hakkelend meer dan eens Twijfel zaaiend bij het publiek Ga ik dan eindelijk toch onderuit Behalve mijn lijf voel ik niets Geen liefde geen haat Mijn verdriet lang vergeten De hoop over het hoofd gezien Overal krokussen en ook narcissen Mijn licht niet meer dan een nachtkaars Stervend zonder toeschouwers…

Jij draagt een hoofddoekje en kijkt angstig de wereld in het gaat wel goed zeg jij en braakt jij draagt een hoofddoekje buiten is het niet koud binnenin warmt de angst die nog zieker maakt jij draagt een hoofddoekje chemisch slik jij de pijn hoopt op een leven zonder bang tot zo bang niet meer raakt jij draagt een hoofddoekje tot…

de pen als vriendin ze ligt op het blad één enkele zin geschreven in klad letter na letter even pauzeren bedenkelijk langzaam zal het tij zich keren ? zonder franje geen enkele glitter ook ik weet, dit klinkt heel bitter blijft spreken zilver wordt denken goud schrijven nieuw of vertrouwd oud ? kalmte kan je redden woorden die…

je had het niet moeten zeggen met je ogen over de rand van een vol glas rode wijn ze knikkerden de pupillen van links naar rechtsomkeert de vraag rolde van je tong naar het putje in het midden waar hij stil bleef liggen naast het mes op de tafel ik heb nu te stellen met een geval van open emotie een beroerd gevoel…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Ik ben een beetje ziek Zo grieperig. In mijn hoofd, dreunende muziek Ik wil zo graag een bedje op de bank Tafeltje er bij, een thermometer, dropjes en een glaasje vruchtendrank. Maar ik moet het bedje zelf verzorgen Ook het tafeltje, de thermometer, dropjes en de vruchtendrank. Misschien ben ik wel beter, morgen…

Mijn stralende lach en mijn mooie gedichten mijn tedere woorden mijn onverwoestbaar krachtige wil ik hebt mijn noodlot steeds het hoofd geboden tot het eind geloofde ik mijn idee van geluk ik ga niet weg ik heb nog wat tijd gekregen ik zal altijd maar door gaan tot aan het eind ik heb je voor altijd m'n hart gegeven ik draag…

het is zeldzaam stil vannacht ik adem op niveau om de rust niet weg te hoesten noch te rochelen geen alarmfase één meer niet nog een keer door de tunnel naar de verkeerde kant happen…

Als zienden soms vergeten hoe het is om blind te zijn is het soms wel even handig net zo mist/bijziend te zijn. Want de wereld is zo klein, door dat enorme grijze gordijn; echter wij zienden hebben één ding mee, als de mist optrekt zien de meesten weer voor twee!…

Verzwakte eenheden vochten een verloren strijd de legers van de agressor dringen tot in de voorste linies door Schaduwen vullen het slagveld rusten op vermoeide cellen het goede overwint het kwade? Nee, de doktoren hebben hem opgegeven…

Zijn leden hingen naar benéé belemmerden daardoor zijn zicht. De chirurg zei niet, wat doe ik daar nu mee, deed echter gewoon zijn plicht. Met als tijdelijk gevolg ; zitten beide ogen nu helemaal dicht!…

pappa met een knalrode ballon en voor mama kussen de fopspeen doet het leed verbleken in het labyrint waar vanachter plexi schermen advies wordt toebedeeld op weg naar de gewenste etage of ongewenste verdieping met voetstappen die hol klinken…

soms geniet hij nog van kleine momenten van een kleurige paddestoel langs verwaaide paden zijn tere hand gedachteloos in de mijne het verschraalde leven stilaan moe…

met buikpijn, schuldgevoel en andere gebreken sla de grote roze Tellegen er maar eens op na en lees over de eekhoorn die ook al last heeft van gedachten van een boomtak springt zonder het te willen geen verschil weet tussen vroeger later nu of nooit het helpt wel een beetje…

Gedachten kolkend waarvan water zwart gekleurd, Je bootje oncontroleerbaar meegesleurd, Een stem die klinkt, je van je keuze beroofd, Stoppen met denken, tijdelijk onthoofd. Met je hoofd de pijn teruggevonden, Opnieuw zorgen dat je bootje niet in het water wordt verslonden, Duizend gemeen fluisterende monden, Doen zorgen dat je aan de riemen…

Begraaf mijn hart maar met je mee Want als jij sterft, lust ik Geen koffie meer, geen thee En geen bon-bon Die laat ik smelten in de zon En 'k schrijf jouw naam In chocola Geen rok draag ik meer op de knie Geen krul meer in m'n haar Geen lach hoor ik meer in m'n huis Jij was de vrolijkste vandaar Dat ik je missen zal Ik mis je armen…

Waar was je? Zolang weggebleven Bijna gestorven Nu mag je weer leven De zon straalt fel En onverwacht Je verdwaald te snel Nog zonder kracht Zo bang Om wat je Weer verliezen Kan Temper de zon Hang regengordijnen In de lucht En zucht om Wat jou Overkwam Zolang je Nog niet Lachen kan…

hij kreeg geen lucht adem stokte hij dacht waar is de ware geest morgen is geweest terwijl 't zojuist gister was geweest…

genetisch bepaald zou ik mezelf moeten laten onderzoeken en ik denk "zal toch niet weer" ?…

Vandaag weer onderzoeken alles, weer opnieuw Een nieuw knobbeltje, ongewenst maar aanwezig Opnieuw de angst en onzekerheid weer die onmetelijk zware strijd Waarom, en hoe nu veder Red ik het weer ? of is deze strijd te zwaar Onbeantwoorde vragen, wist ik de antwoorden maar…