Alle inzendingen over verdriet

Een raar gevoel komt mij tegemoet Ik kan niet beschrijven wat het met mij doet Het maakt me verdrietig maar ook blij Het voelt zo gesloten maar ook zo vrij Ik snap niet wat ik hiermee moet Ik snap niet wat het met mij doet Ik ben nieuwsgierig maar ook bang Het is iets raars waar ik naar verlang Ik wil dat het ophoudt, ik wil dat het stopt Voordat…

Ik zweer dat ik je nooit zal verlaten Vanaf nu is het gedaan Dit nog even afronden En dan terug jij en ik Voorgoed bij elkaar Ook al lijkt het nu veraf Lijkt het eeuwen geleden En maakt het wachten me bang Koude regen komt over me heen Het kan me eigenlijk niet schelen Ik blijf volharden Mijn gedachten zijn bij jou Omdat ik van je hou…

Ik weet niet meer wat de te doen Ik weet niet meer wat niet te doen Ik weet niet meer waar naartoe Ik weet niet meer waarheen ik moet Zo verloren, zo alleen Zo verlaten, zo veel geween Mijn tranen stromen inwendig door Een stortvloed van pijn en verdriet die gutst door mijn lichaam heen Ach, ik weet niet wat ermee te doen Ik weet niet…

Mijn zoon, hoe is het zover gekomen wat is er gebeurd heb je de verkeerde afslag genomen of ben je meegesleurd door die donkere duistere kracht die ik zo ontzettend haat die heeft jou in zijn macht en jij die dat toelaat Ik sta aan de andere kant en als je ooit zover bent dan reik ik je mijn hand, zodat je weet, dat je weer op de goede weg…

De eenzaamheid staat op zijn gezicht te lezen ik lees letter voor letter ervan af. De triestheid is hem geheel omgeven, leven in soberheid bijkans een straf. Een gevangenschap die hij zichzelf oplegde als boetedoening leek het wel Een zware straf, misschien te zwaar, alsof alle kommer en kwel: Zo uitgezweet kan worden. De eenzaamheid ligt op…

O droef is elke erinnering Aan hem, die jong ten grave ging, Maar ’t allerdroefste dunkt mij dat: Nooit heeft mijn lief mij liefgehad. O, dat ik dááraan denken blijf! Voor hem was ik een tijdverdrijf, Wat hij voor mij was wist hij wel: Hij was mijn hemel en mijn hel. Kon ik maar wenen als weleer! O God, ik heb geen tranen meer. Kon ik…

Bomen getooid in witte aanschijn Gekleurd door de zon haar tranen Rood haar ogen bij het ontwaken Een keuze is haar rauw ontnomen Roder haar ogen bij de bedgang Hoop is gedrenkt in zwarte inkt Inkt waar haar testament van leeft Rouwen zullen de gekroonde berken En al wenend nemen zij afscheid…

Ik open mijn ogen Jouw hart is al even op slot, Ik open dat van mij, maar alleen jij kent het plot. Ik ontdek mijn fouten, Jij somt er nog meer op, Ik verontschuldig me, Jouw hart zegt duidelijk stop. Ik vraag nog een kans, Jij geeft me geen illusie, Ik ben ten einde raad, Jij wil geen geruzie. Ik heb je steun nodig, En wil met…

Een donkere schaduw Onderwerpt alle hoop Hij toont zich aan het lijf Die hem voorheen verbood Wanneer haar adem slaapt Je de rust niet meer vat Waar je zucht naar haar hart Kón het maar dat je vergat…

Weet niet of je ooit nog terugkomt het afscheid bij de rivier was zo veelzeggend kon de woorden niet verzinnen bedacht een glimlach maar dat werkte niet zoveel stilte in verdriet.…

de leegte in haar ogen kleurt peilloos diep waarin vissen welig rondwaren krijtwit haar gelaat tenger structuur zichtbaar gebeente oogt bitterkoud ondergrens allang overschreden zoekt dolende ziel naarstig naar houvast…

En zij duwen, duwen en duwen maar schreeuwende woorden en rust gevulde pillen- en hoe moet gevoelloosheid mij leven geven? Ik ken die rust, ik ben die rust, die ontkenning die door aderen sluipt de levenloosheid die in ogen kruipt, waar ieder woord naar afstand ruikt. En zij maken, ontwaken in mij dromen waarin ik mezelf ophang aan bomen…

Kijk daar gaat ze weer, op haar fietsje langs het meer. Mensen staren me aan, heeft ze eindelijk een baan. Hoor ik achter de ramen, ik hou me groot en verstop mijn tranen. Ze heeft zeker weer wat nieuws gekocht, ze ziet er niet uit, wat een gedrocht! En hij maar werken, nou ze zal het merken! Gelukkig ik ben weer thuis, in…

Even heb ik gedacht.. een kleine fractie van een seconde was 't maar.. maar even dacht ik.. wonderen bestaan...'t is echt waar ! Maar de volgende dag meteen lelijk op mijn bek gegaan.. de illusie onderuitgehaald dromen weg...wonderen van de baan !…

Ik probeer een kleine troost te vinden in de vele woorden die ik zing ik hoop dat dit lied ons zal samenbinden en kracht zal krijgen in mijn familiekring maar ik weet het heeft geen zin het maakt niet uit wat ik doe ik ben nog steeds geen heldin waar leidt deze weg naartoe? nooit zullen ze me zien staan ook al doe ik zo m'n best ik kan…

Ik wil je helpen! Wat is er toch met jou? Het lijkt wel of je zweeft alleen dan in de kou Ik wil je zo graag helpen maar dat kan zo echt niet Ik wil dat je me alles vertelt ook over je verdriet…

Ik heb een masker opgezet, niemand die er op let. Niemand die weet hoe ik me voel, dat was mijn doel. Ik hoop dat niemand het ziet, al mijn ellende en verdriet. ik doe vrolijk de hele dag, laat me alleen zien met een lach. Ik moet weer huilen, achter mijn masker kan ik me verschuilen. ik sta voor iedereen klaar als er iets is, maar dan…

Schrijf, schrijf mijn pen Schrijf mijn beste vriend Schrijf alles wat je niet kan zien Schrijf alles wat je niet kan voelen Schrijf over gister en eergisteren Schrijf over morgen en overmorgen Over mijn pijn en verdriet en alles wat je om je heen ziet Schrijf over alles wat ik heb gedaan en alles wat ik heb misdaan Schrijf, schrijf mijn…

de regen tikt tegen de ruit en maakt lange strepen op mijn gezicht ogen roodbevlekt door de stromende regen ik zeg geen woord en bijt op mijn lip een ijzersmaak en weer die regen ik geef geen kik als een gesloten kist die niet open kan soms heb ik geschreeuwd niet dat het helpt vergeten doet het niet gegrift in mijn geheugen met een…

Ik zou wel eens willen vliegen, over alle wolken wiegen. Even weg van daar benee, alleen of met ze twee. Even weg van alle zorgen, vliegen naar een nieuwe morgen. Als alles sterren aan de hemel staan, zal ik terug mijn bed in gaan.…

vorige nacht heb ik gewandeld op de rand van een sprookje dat niet echt mee wou spelen nu na een dag verlatenheid gaat de zon opnieuw onder ik sta aan een slapeloos venster in het zwarte licht ga ik op reis met een taal hard als metaal stoer, klinkend klaar, hard op hard alleen nog te redden door een berustende zee die momenteel onvindbaar…

ik vlieg door de lucht en zie het land van gister. zo mooi en zo groen, zo vruchtbaar en goed. Ik vlieg weer verder, mee met de tijd. en ik zie de scheiding tussen licht en donker. Ik vlieg door de lucht, zie het land van morgen, zie een rots zo zwart en leeg, zo kil en kaal. in een moment verandert er zo veel, wordt alles anders…

Ik mis dat gevoel dat ik kreeg van jou Nou mis ik het in mij van jou De maskers worden opgezet Maar gaan weer af, als ik op bed Lig want, ik mis je... Tollend als een draaimolen op de kermis Verga ik in mijn gedachten Ik mis je, jou, jij, zo tegen die lange nachten Noem het obsessief, neurotisch, dwangmatig compulsief Noem hoe je het…

Loop nu heel alleen, aan het strand. Waar ik eens liep samen met jou, hand in hand. Zie nog de sporen, van onze voetstappen, in het zand. Een hart vol verlangen, in eenzaamheid gevangen Maar net als water, stroomt door je vingers ging ook dit geluk, van me heen. Voel me nu zo alleen!!…

neem me mee oh, machtige moeder en wieg mij in uw zacht gezang laat mij vergeten wat zwaarte is neem me mee om in lichtheid te varen voorbij het gemis…

Mijn masker verhult in geen geval mijn tranen want die komen er door heen. Materialiteit wint het nooit van mijn gevoelige hart want mijn verlangen is dat je me raakt in mijn gevoel, mijn ziel. Mijn masker voor jou ik moet het maar eens afzetten dan zie je waar mijn tranen vandaan komen.…

jouw ogen weerspiegelen mijn tranen we delen één zakdoek en deppen elkaars verdriet…

een hoge parasol, een witte weerkaatst de zon maar laat het natte door de regen regent, druppelt langs de voet de zon is nu geen zegen maar versteekt zijn warme gloed maar hopend blijf ik zitten de parasol, ik heb hem eens gekregen hij valt me tegen, smaakt me bitterzoet…

Als de zon voor jou, niet meer zal schijnen Je mist de warmte en het licht en je hoort zelfs de lach, niet meer van een kind. Als je het mooie niet meer ziet, van wat het leven je biedt. Dan ben je bevangen door een intens verdriet. Het liefst ben je dan alleen, geen mensen om je heen. Maar een vriend blijft naast je en reikt je zijn…

het is soms moeilijk dingen los te laten al weet je dat ze niet meer weerkeren nooit meer je blijft je immers vasthouden aan een laatste restje hoop nog even omkijken naar wat reeds tot het verleden hoort een laatste diepe ademtocht de afstand wordt al groot wat doet het ook terzake het is het eind van de wereld niet al werd de laatste…