De Oester
Jij oester, zo gesloten
Soms laat jij je parel zien
Prachtig, hard met parelmoer
Trots daarop misschien
’t Zijn gevolgen van iets pijnlijks
Vreemd en lelijk mocht niet zijn
Adequaat ging jij te werk
Maakte het tot kroondomein
Omhult met schoonheid
Geen misvorming meer
Het lijkt welhaast een wonder
Hoe pijn dan transformeert
Jij oester met je mooie sieraad
‘k Vraag me nog wel af
Denk je weleens terug aan vroeger
Toen het was een hellestraf
Hoe schitterend ook de parel is
Herinnert aan verdriet
Hoe mooi de buitenkant
De kern, die zie je niet
Zie ook: http://www.conjunctio.info
Schrijver: Evelina den Boef, 8 maart 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet