Offerande

hoe ik je naam prevel, niet kan leven
niet kan sterven zonder jou omdat jouw schaduwen
mij achtervolgen

hoe ik laatst door je straat wandelde, dichtbij je huis
stap voor stap, bedachtzaam
iedere taal uit mijn passen haalde
tot het kruim mijn ledematen omsingelde

hoe ik brak toen ik jouw handen
in andere handen voelde, mijn rechterarm verloor
als een broos nest waarvan de takjes braken
alsof de dood reeds zachtjes tikte

hoe ik voor eeuwig misvormd door hunkering
niet anders kan dan lijdzaam wachten
op de vrede in mijn ziel
op vergeving en vrijspraak van mijn wezen

Schrijver: Sandrine, 23 februari 2010

sandrine61live.nl

offerande

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 179